"Beni nereye götürüyorsunuz?" Avazım çıkana kadar bağırdım. "Botan beyin emiri var. Bizimle gelmek zorundasın." Cümlenin kurma şekline bakar mısın?'Zorundasın!' "Benim sizinle hiç bir alakam yok! Bırakın beni..."Ben kendimi çekmeye çalıştıkça hırpalayarak götürüyorlardı. Bir ev desem değil! Ahır desem oda değildi! Beni pis ve ağır genizimi yakacak kadar kötü kokan bir odaya attılar. "Benim burada ne işim var nolur bırakın beni!"Diyip ağlarken duvarın karanlık yerinden ses geldi. "Burası bile senin için güzel ve TEMİZ"

Zergül, doğuştan topal bir kızdır. Hizmetçilik yaptığı evin lideri Kılıç Şahbazoğlu ile çocuk doğurmaya dayalı anlaşmalı bir evlilik yapar. Birbirlerinden nefret eden iki kalp fakat bir o kadar tutkuyla sarmalanan iki bedenin hikayesi.

Yazgıya atılan düğümün hikayesi... Zinar Aşiretinin ağası Viran Zinar, Sipanların büyük torunu Afşin'i isteyecek zannederlerken asıl isteyeceği kişi, kuzeni Nalin Sipan'dır. Fakat Nalin bu evliliği onaylamaz ama kader ağlarını çoktan örmüştür.

Acar benimle birlikte duvara yaslanırken beni kucağına kaldırdığında bacaklarımı ona doladım. O sırada öpüşünü sertleştirmeye başladı. Öpüşünü sertleştirirken ben de gözlerimi kapatarak ona karşılık verdim. Karşılık vermemle sertliğini bana dayadı. Ağzının içinde inlememle hoşuna gittiğini belli eden sesler çıkardı. Ellerim onun boynundayken dilini ağzımın içine atmasıyla dillerimiz birbirleriyle buluştu. Dilini ağzımda gezdirirken sertliğini bir kez daha bana dayadı. Ağzında inlemem onun hoşuna gitmiş olmalıydı. Ağzında inlediğimde hoşuna giden sesler çıkartıyordu. Dilini benden çekerek alt dudağımı sert bir şekilde dişledi. Acar'ın boynundaki ellerimi omzuna getirerek dudağımın acısını belli etmek adıma sıktım. Acar bir süre daha dişlemeye devam ettikten sonra dudağımı dişlemeyi bırakarak geri çekildi. Nefes nefeseyken gözlerimi açtım. Acar bana gülümserken ben elimi dudağıma götürdüm , kanatmıştı. Şerefsiz. Ah , pislik. Kenan'ın dudağının değdiği yeri ısırıp kanatmıştı. Kıskanç. Hem de çok. Yavaşça kulağıma yaklaştı. Hızlı alıp verdiği nefesi boynuma çarpıyordu. -"Uzaktan veya yakından ben olduğum sürece değil bu dudaklara değmek , bu yüze bile benden başka kimsenin bakmasına izin vermiyorum." Başlama Tarihi : 21 Haziran 2021

|1970'lerde köyde geçen aşk hikayesi.| |+18| |Zoraki evlilik| ||• Kuzeniyle evlenmek zorunda kalan Erna kendi içinde verdiği savaşla genç adama kendince bir duvar örer. Lâkin buna ne kadar dayanabilecektir? ||• *Kitabın tüm hakları bana aittir, çalıntı veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır."

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

"Böyle küfürler o tatlı ağzına hiç yakışmıyor Küçüğüm..."

...Düşmanların dostlara, dostların ise düşmanlara dönüştüğü bir dünyada büyüleyici bir aşkın hikayesi... "Yalan söylüyorsun." "Öyle mi?" Bunu bir meydan okuması olarak görmesini istemiyordum ama yine de yüzümü çevirmedim. "Sana ait olmayan şeyleri istememelisin." dedim düşünmeden. Bedenim zincire dolanmış olmasaydı eminim daha ikna edici olabilirdim. Susuzluk boğazımı yakmıştı. Onu eğlendirmiş olmalıyım. Kısa ve içten bir kahkaha attı. "Ve bunu küçük bir hırsız söylüyor?" Bana doğru eğilip çenemi kendisine doğru kaldırdı. Bana bu kadar kolay dokunabilmesinin şaşkınlığıyla donakaldım. Parmak uçları soğuk yanaklarımdan boynuma doğru inerken doğrudan gözlerimin içine baktı. Tüm tüylerimi diken diken etmişti. "Hala anlamadın mı? Sen zaten bana aitsin." Kesinlikle şaka yapmıyordu.

-Kızımı al götür hem güzel hemde bakire Ağzım açık ona bakarken yirmili yaşlarındaki adam yanındakine işaret verip beni aldılar evden çıkmadan önce o adamın borcun kapandı bir daha karşıma çıkma dediğini duydum.Beni siyah bir arabaya bindirdiler çığlık atıp yardım istiyordum o sırada adam arabaya binip çenemden sertçe tutup yüzüme tokat yapıştırmıştı -Kes sesini o ağzını bir daha aç bakalım ne oluyor!! Kafamı cama döndürüp sessizce ağlamaya başladım gözlerimi açtığımda hayatımı cehenneme dönüştürücek olan o eve bakıyordum...

18. YAŞIMA HİTABEN, hâlâ insanları kırmamak için, içindeki öfkeyi dindirmeye çalışırken kendini mahveden kız adına... -Mafya'nın Tutkusu- ❤️🖤 "Neden böyle yapıyorsun?" "Çünkü senin kırmızın benim siyahıma çok yakışıyor." ❤️ 🖤 "Ben bunu yapamam!" Korkuyla titreşen kirpiklerim, onun bana anlattığı plan yüzündendi. İfadesini bozmadı, bacaklarını aralayıp, elini sağ bacağına vurdu iki kez. Bu, bana bir davetti. "Gözün döndüğünde neler yapabileceğini biliyorum Mi Amor, sen tehlikeli bir kadınsın!" Yutkundum, ufak adımlarla yaklaştım ona. Elini usulca kaldırıp belime doladı ve bedenimi kendine çekerken dizine oturttu beni. Uzamaya başlayan saçlarımı diğer eli ile okşadı. "Sana izin veriyorum, kendini özgür bırak." Elimi kaldırıp, omzuma koydum ve parmaklarımı boynuna sürttüm. Dudaklarımın küçük bir payda ile kıvrılmasına izin verdim. "Kırmızı'nın özgür bırakılmaya hiçbir zaman ihtiyacı olmadı..."