Kesilen daldan yeşerir yeni çiçekler, umudu kalbinize çiçek gibi iliştirin diye... 🌿🌸

Bir köprüde iki inatçı keçi. Biri Çamlıhemşin yaylalarının Laz kızı Narin, diğeri Çukurova'nın güzide Bey'i Ferman. 🌹 Narin, teyzekızının yapacağı doğum için hiç bilmediği Çukurova'ya gittiğinde bir anda kendini içinde bulduğu kavgada Çukurova'nın en saygıdeğer ailesinin biricik kızını kurtardığından bihaberdi.

"Ben evimi çoktan buldum, Leyla." dediğinde midemde kanat çırpmak için hazırda bekleyen onlarca kelebek bir anda canlandı. Boynuna doladığım ellerim ensesindeki kısa saçlarını bulup okşamaya başladığında Asaf'ın da bir eli belime yönelmiş, giyindiğim tişörtün altından tenime ulaşmıştı. Parmaklarının usulca hareket ettiği yerler tenimin karıncalanmasına neden olurken birleşen gözlerimizin arasında kutsal bir bağ vardı sanki. "Seni seviyorum Beyoğlu," diye fısıldadım. "Seni çok ama çok seviyorum." Gülümsedi ve uzanarak dudaklarını dudaklarıma değdirdi. "Seni seviyorum Kalbimin evi," dedi benim gibi fısıldayarak. "Seni çok ama çok seviyorum." Sıcak nefesi aralık duran dudaklarımın arasından sızıp nefesime karıştığında daha fazla dayanamadım. Boynuna doladığım kollarımı sıkıp başını hafifçe kendime çekerek o kısacak mesafeyi kapattım. Büyük bir özlem çekiyormuş gibi birleşen dudaklarımızın hareketleri birbirine uyumlu, kalplerimiz bu birleşim nedeniyle delicesine atıyordu. İçimde kocaman bir tufan yaratan heyecan dalgası bedenimi titretirken şimdi ki halimizle o heyecan koca bir tutkuya dönüşmüştü. Nefes almak için geri çekildiğimizde alnını alnıma dayayıp bir süre gözlerimiz kapalı biçimde olduğumuz yerde durduk. Bir elimi tam göğsünün üzerine koyduğumda kalbinin ritmik hareketlerini avuç içlerimde hissettim. "Yakıyorsun beni," dedi kısık bir sesle. "Ama bu yangın o kadar güzel ki, kül olmaktan korkmuyorum." "Seninle birlikte yanmaktan korkmuyorum, sevgilim."

YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! Katil ve Maktül dizisinde Hun Karacalı rolüne hayat veren Selim Akyazı'ya dizinin senaristinin kızı Masal Okur'un yazmasıyla hikaye başlar. 🎥 Selim: Benimle oynama. Masal: Oyuncu olan sensin Selim: Benimle oynayan da sensin.

06.10.2024 Seven insan inanır derlerdi, yalanmış.. Babası tarafından oğlu için hiç tanımadığı bir adama verilen kadın idi Dilruba.Berdel ile birleşen bir hayat.. Allah onları birbirine layık görmüştü. Dilruba Merxuri ve Yusuf Ali Şahmaran. İki zıt kutup mutlu olabilir miydi? Güven herşeyin temeli derlerdi, ama ikisinin arasında bir güven yoktur. Onlar nasıl sevilir bilmiyordu.. "Babam beni abimin canı için size verdi, senden başka kimsem yok yani." "Benden başka?" "Evet."

En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

Kaygı bozukluğu olan, çok şansız olduğunu düşünen, özgüven problemleri yaşayan Gülşah için ailesine karşı gelip başka bir şehre üniversite okumaya zaman işler daha da zorlaşır. Platonik aşık olduğu bir adam ve ona pek de iyi davranmayan arkadaşları vardır. Bir gün hayran olduğu kızın telefonunu çalışma odasında bulur, kız ona teşekkür etmek için kahve ısmarlar. Ama masaya bir süre sonra kızın arkadaş grubu da oturur. Onlardan biri fakültedeki en soğuk ve gizemli adam olan Gökçe'dir. Gülşah'ın kendisine de hayata da bakış açısı bu adamla tanıştıktan sonra değişecektir. ******************* ''Teşekkür ederim, var olduğun için. Bu karanlık dünyada, asit yağmurlarının arasında, üzerime ışık dolu bir şemsiye tuttuğun için.''

!Yetişkinler için uygundur! "Ateş ederim," dedim. Adam bir adım daha attı. Namlu göğsüne dayandı. "Et. Belki de ilk dokunuşumuz bu olur." "Yalanların büyüdüğü, arzunun yaktığı, ihanetin hükmettiği bir hikâyeye hoş geldiniz." MAFYA-GİZEM -SMUT- DÜŞMANDAN AŞKA- İNTİKAM- TAŞIYICI Tüm Hakları Ben Yazarsla Aittir. Her hangi bir çalınma kopyalanma durumu yaşanırsa adli işlem başlatılacaktır.

Aylar, hatta yıllar önce yaşadığı ihanetin hırsı ile yaptığı hataların bir gün tekrar gün yüzüne çıkacağını insan nereden bilebilirdi ki... Almira Soykanın hayatına birden bire Yiğit Bora Savran dahil oluvermişti. Almira bu karşılaşmaya hata derken Yiğit neden sevda diyordu?

Tam kapıdan çıkacaktım ki birine çarpmıştım. Yerden gelen kırılma sesiyle bakışlarım yere yöneldi. Çocukluk oyuncağım olan atlı karınca kutumun yerde binbir parçaya ayrıldığını gördüğümde bütün vücudumda hem hüzün hemde elektrik dalgası geçti. Yere eğilip parçaları toplamaya başladım az önceki çarptığım çocuk yanıma çömelip parçaları toplamaya başladığında eline aldığı bir parçayı elinden çektim. Kafasını kaldırıp bana baktığında ben ayağa kalkmıştım bile. " Bırak." Ağır ağır ayağa kalkıp boyunun boyumu geçmesini göz önünde bulundurmadan karşımda dikildi. " Sadece yardım etmek istemiştim." Sadece yardım mı? Bunun sadece olan bir tarafı var mıydı? Oyuncağım kırılıyordu ve onun yaptığı sadece yardımdı. Sadece. " Allah razı olsun çok yardımcı oldun." Dediğimde sırıtır gibi oldu. Kafasını sağa sola sallayarak parmağıyla beni gösterdi. " Bana çarpan sendin." Gözlerim bu cevapla kısılırken inatla bir cevap bulmaya yeltendim. Ama bulamamıştım. Burada haklı olabilir miydi? O kadar hızlı gelmeseydim ona çarpmazdım ve böylelikle kutu da kırılmazdı. " Oyuncak kutumun sende ne işi var?" Bir yerden onu suçlu yapmak istiyordum. Çünkü yüzünde sakladığı sırıtma benim haksızlığım ile ortaya çıkarsa delirebilirdim. " Çocuk yardım etmek istedi bende kutuyu verdim. Nereden bilecektik kırılacağını." Annem karşımdaki çocuktan daha önce savunmaya geçtiğinde daha çok bozulmuştum. " Peki." Sadece bu çıkmıştı ağzımdan. Annem koltuğu taşıyan adamlara talimat verirken az önceki çocuk ise sırıtmaya başlamıştı. Ona sinirle bakıp yanından yürüdüm hızlıca.