TAMAMLANMIŞTIR. Defne: En azından rüyalarımda sevsen beni?

Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Doğum gününde terk edilen Meyra Akay, kısa süre sonra hamile olduğunu öğrenir. Bebeğinin babasının ona destek olmayacağından emin olan Meyra'ya umut hiç beklemediği yerden doğar. Aynı hastanede çalıştığı ve sürekli didiştiği doktor Yaman Yürekli, yıllardır aşık olduğu kadının en büyük destekçisi olur. Bu süreçte yaptıkları anlaşmalar ikisinin arasında kalsa da bazı anlaşmaların altında kalbi karıştıran bir gerçek yatar.'

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

NOT: BU HİKAYE İLK OLARAK 9 MAYIS 2023 TARİHİNDE YAYIMLANMIŞ, DÜZENLENEREK YENİDEN PAYLAŞILMAYA BAŞLANMIŞTIR! Seneler önce askerde Üsteğmen olarak dağlarda savaşan Mahir Erten AYDEMİR, karşı karşıya geldiği teröristlerden elebaşını öldürür. O an askeri hayatında yakaladığı başarı onu ve ailesini gururlandırsa da bu, Baş Komiser abisinin hayatına mâl olur. Bu ölüm Mahir'i büyük bir acıya ve psikolojik sorunlara sürükler. Öyle sorunlar ki bir görevde ağır yaralanır ve operasyonlara odaklanamadığı için görevden alınır. Bir şekilde hayatını Baş Komiser olarak devam ettirirken psikolojik sorunlarıyla baş etmeye çalışır. Tam bu sırada ailesini bir otobüs yolculuğunda, teröristlerin hain saldırısında kaybeden Ayşim Güneş ailesinin intikamını almak için hayali olan polisliğe tutunur ve Komiser olarak hayatına devam ederken görevini devamlı eski dosyaları araştırmak için kullandığından görevinden atılır. Kaderin bağladığı yüreklerde çıkan iki yangın, üç ölü ve geriye kalan sadece yaşayamayan iki insan. "Bu savaşı durdurabilir misin Baş Komiser? İçimde ki savaşı durdurmaya gücün var mı?" Kadın sorar gibi söylese de aslında sesi yalvarır gibi çıkmıştı. İçinden çıkamadığı bu savaştan artık kurtulmak istiyordu. "İçinde ki savaş senin zihninde Ayşim, bunu ancak sen durdurabilirsin ama," deyip parmak uçlarını kadının kalbine yasladı. Parmaklarının altında ki yaşamı hissetmeye ihtiyacı vardı. "Kalbinde ki savaşı bırak ben üstleneyim. Senelerce dağlarda savaşan Üsteğmen Mahir Erten AYDEMİR, bir kadının kalbinde ki savaşa yenik düştü demesinler," dedi adam sanki o savaşa çoktan yenik düşmemiş gibi. Ortada bir savaş vardı. Dökülmesi gereken kanlar, yerine getirilmesi gereken sözler. Bu yüzden kaderin ortak noktada birleştirdiği, güler yüzünü göstermediği bir gün iki yürek birleşmişti.

Hazar ve Efnan, bir zamanlar birbirlerini deli gibi seven, ama aileleri yüzünden aralarına kan girmiş iki sevdalı. Biri şehri terk etti, diğeri ardında kaldı, kan kalplerine bulandı, sevdaların sardı, bir unutma feryadı yaktı.

"Sabrımı zorlama sabırlı bir adam olmadığımı çok iyi biliyorsun." Zeynep de ona yaklaştı, aralarındaki mesafeyi neredeyse kapatmıştı. Dudakları yukarıya doğru kıvrıldı, Rüzgar'ın ne kadar ileriye gideceğini merak ediyordu. "Korkak bir adam olduğunu ise yeni öğrendim." Genç kadın kaşınıyordu, Rüzgar oyununu anlamıştı. Ona istediğini vermeyecekti ama biraz eğlenmeyi o da istiyordu. Zeynep'in belinden tutup sert bir şekilde onu kendine yasladı. Kadının göğüslerinin baskısını hissetmek hoşuna gitmişti. Madem oyun istiyordu, biraz eğlenmenin kimseye zararı olmazdı. Parmakları kadının elbisesinin altındaki çıplak bacaklarına değdiğinde Zeynep irkildi. Rüzgar'ın acımasız sözlerini duymayı beklerken bu dokunuş nefesinin kesilmesine neden olmuştu. Dahası adamın parmakları olduğu yerden çok daha yukarılara hareket etmeye başladı. Zeynep Rüzgar'ın diğer elinin belindeki baskısı yüzünden ona fazlasıyla yakındı. Kesik ve sık nefes alışları genç adamın yüzüne değdikçe Rüzgar'ın dudakları arsızca yukarı kıvrılıyordu. Zeynep parmaklarıyla Rüzgar'ın omzuna tutundu, parmakları kalçasına kadar çıktığında dudağını ısırmak zorunda kaldı. Boğuk çıkan sesinde gizlenmiş arzu tınıları genç adamı daha da gülümsetiyordu. "Korkak olmadığımı sana nasıl ispatlayabilirim. İlla sana bağırmam mı lazım, mesela şuna ne dersin." Tek parmağına diğer parmakları da eklenmişti ve kadının kalçasını sert bir şekilde sıktı, Zeynep gözlerini kapatmıştı. Böylece onun kızarmış yanaklarını daha rahat izleyebiliyordu. "Yapma." Rüzgar Zeynep'in belindeki elini aşağılara indirdi. Bir eli kadının çıplak kalçasını avuçlarken diğeri elbisenin üzerinden kadına baskı uyguluyordu. "Ya da şuna." Zeynep'in kulağına yaklaştı ve fısıldadı. "Hâlâ öfkemi senden çıkarmamı istiyor musun?"

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

(Görücü mü? Kitabının yan karakterleri olan Ali ve Pınar'ın hikayesidir.) "Aşk mıdır beni,sana bu kadar bağlayan?" Diye sorduğumda derin bir iç çekti. Soruma cevap vermesini beklerken beni yanıltmış o da bana soru sormuştu. "Sevda mıdır sana tutuklu kalmamı sağlayan?" (...) Yayınlanma tarihi: 26/04/2023