"Manyak kurt kokumu takip etmek ne? Ağız tadıyla kaçmayacak mıyız?" "Sen hobi olarak yine kaç ama uzaklaşmana izin veremem küçük üzgünüm. Biliyorsun çiftleşme dönemimdeyim." "Bir bitseydi de şu hallerinden kurtulsaydık be deli adam." "İzin versen bir gecede bitecek de izin vermiyorsun buna da katlancan artık." İstanbul'da sıradan bir hayat yaşayan Nevra ormanda bir ışık görür başta önemsemediği sonradan merak edip takip etmesiyle bir grup gencin ortasında kendini bulur. Büyük bir ışık süzmesinin içine çekilirler. Nevra gözlerini başka bir evrende açar ve herkes ona bakıyordur bakalım Nevra bu tanımadığı yerde tanımadığı kişilerle ne yapacak.Onları düşman mı görecek, onlara mı katılacak. Hikayedeki olay yer kişi ve kuruluşlar tamamen kurgusaldır gerçeklikle ilgisi yoktur. Hikayede küfür +18 öğeler ve şiddet bulunabilir rahatsız olan okumasın. Herhangi çalınma veya izinsiz paylaşım durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Görselleri paylaşmak için izin alınız. Aksi durumda telif hakkı sunulacaktır. #kral 1. Sıra #kayıpprenses 2. Sıra #havalı 3. Sıra #cool 4. Sıra #bağ 4. Sıra #fantastik 11.Sıra #gizemli 16. Sıra #badboy 41. Sıra #evren 16. Sıra

+21 cinsellik ve şiddet içeren sahneler bulunmaktadır. Bu hikaye Dark Romance kategorisindedir ve küçük yaştaki arkadaşlar için uygun değildir. Lütfen dikkate alınız. ✩｡:*•.───── ❁ ❁ ─────.•*:｡✩ Senin için her gün saçlarımı saldım. Dudaklarımdaki ruju tazeleyip durdum. Parfümsüz dışarıya çıkmadım. Yeni giysiler aldım. O giysileri hakkıyla taşıyabilmek için kilo verdim. Sırf sen birkaç saniye daha uzun bak diye hesaplar yaptım. Kahkaha atmadım, yüz hatlarımı korudum. Beni güzel gör istedim. Baktığında beni arzulaman için dünyanın en güzel kızı olmaya çalıştım. Güzel gözlerine bakarken kayboldum, derinlere battım. Sense elimden tutmak yerine beni gözlerinin derinliklerinde boğmayı tercih ettin. Kırmızı rujum dağıldı, makyajım silindi, saçlarım kabardı. Ve yeniden kilo alıyorum galiba. Seni beklemekten vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün mü olmalıydı? Hayır, böyle bitmesi şart değildi. Gözlerini açıp bana baksaydın, yaklaşıp ellerimi tutsaydın... Ya da en azından beni yanıtsız bırakmasaydın böyle bitmezdi. Eğer beni biraz bile sevseydin dünyanın en güzel kızı olurdum. En güzel, en asil ve en mutlu... Ama şimdi en suçluyum. Seni sevdiğim için, hiç olmadığım kadar suçluyum. Vazgeçişimin damgası, intiharımın tescili. Dudaklarını bir kez bile öpememenin sancısı. Aramıza koyduğun duvarlardan atlama vaktim. Aşağı düşeceğim sevgilim ve öleceğim. Bir kez bile kalbine gömülmeyeceğim. Çürümeme izin ver. Bu yorgun beden karışsın toprağa ve and içelim birlikte, birbirimizi görmeyeceğimize. Sakın bir kavanoza koyma, kalbim çoktan darılmış sana. Ve o güzel gözlerin... Yaşarken görmedin, ölü bedenime değmesin. Beni en güzel halimle hatırla. Kanı çekilmiş, çürümüş ve delicesine sarhoşken değil. Senin için geldiğim o gün gibi, en güzel halimle...

"Gidelim o halde. Evine götüreyim seni." Dedi Maude. Elena, sanki Maude onun ile alay etmiş gibi güldü. Hatta o kadar güldü ki bir süre sonra kahkaha atmaya başladı. Aradan geçen birkaç dakikanın ardından kendisini zor da olsa durdurabilmişti. "Ben zaten evime geldim." Dedi gözlerini Maude'a çevirerek. "Ben birazdan evimde olacağım." Sağ ayağını kaldırdı ve boşlukta sallandırdı. "Tek bir hareketim ile evime kavuşmuş olacağım." Dedi. "Olmaz." Diye kükredi Maude. "Ne saçmalıyorsun sen?" Dedi. Sinirden yüzü kıpkırmızı olmuştu. Alnındakı damarlar her an patlayacak gibi şişmişti. Elena, Maude'a baktı. Bu adam onun kahramanı olmuştu. Kurtlara karşı olan ön yargısını bu adam ile yenmişti. Maude onun için birden fazla şey olmuştu. Elena'da son zamanlarda Maude'un ki kadar olmasa da ona karşı birşeyler hissetmeye başlamıştı. Onun için ona son kez gülümsedi. Kahramanı olan bu adama bir teşekkür borçluydu. "Teşekkür ederim beni kurtardığın için... Teşekkür ederim kahramanım olduğun için... Teşekkür ederim hislerimi kazandığın için." Dedi. Son itirafinı da etti. Gözlerini Maude'dan ayırıp kendisini uçuruma doğru bıraktı. Not: ilerleyen zamanlarda düzenlenecektir.

"Seni yakaladım... Kurtarmadım." 1682 yılında ailesinin işlediği büyük bir günah yüzünden cadılar tarafından lanetlenen bebek, henüz bu cezanın ne kadar ağır olabileceğinden habersizdi. "Yedi Laneti" yüzünden masumiyet kelimesini unuttu. Şeytana hizmet eder gibi günah işlemeye başladı. Çünkü her yedi günde bir defa ruhu, aklı ve kalbi kontrolü kaybediyordu. Hristiyan inancına göre affedilmez sayılan 7 büyük hata vardır: öfke, kibir, açgözlülük, kıskançlık, tembellik, oburluk ve şehvet. Ölümsüzlüğü ödül sanan cahiller, Sevdikleriniz gider siz kalırsınız, içiniz yaşlandıkça dışınız gençleşir. İntihar etseniz bile iyileşirsiniz. Sonsuzlukta son arayacak kadar çaresiz olursunuz. Çünkü o bunların hepsini yaşadı. O kim mi? Onun adı Siete. İspanyol dilinde bile 7 anlamına geliyor. Kimsesiz biri için zavallı bir isim. Lanetini sevmeye çalışmak işkencedir. Süresiz bir cezanın bitmesini beklemek gibi. "Beni neden polisten kurtardın?" "Seni yakaladım... Kurtarmadım." Peki bir gün, 2023'te yaptığı suçtan dolayı polisten kaçarken, yabancı bir adam onu saklarsa ne olur? Sizi koruduğunu sandığınız kişi aslında sizi mahvedecek kişiyse? Asla bulaşmaman gereken bir çetenin işini bozduğunda, liderleri seni affetmez. Hatta silahı kafanıza dayayıp vurmaya karar verebilir. Fakat senin normal biri olmadığını fark ettiğinde ne olacak? Sırrını ve ölümsüz vücudunu nasıl açıklayacaksın? Her şeyi kendi gözleriyle gördükten sonra sana ne yapacak? Belki de iş teklif eder... Bu laneti paraya çevirme şansı verir. Onun çetesine üye olduğunda istediğin günahı ve suçu işlersin. Faydalı olduğun sürece seni polisten korurlar. Ama unutma, burada ihanetin bedeli cehennemdir. Özellikle de Patron Diego'nun güvenini kaybettiğin zaman. Tuzağa düşme ve ateşle oynama. Yoksa sonunda kül olan sen olursun. Yazar: ece.pamukcu & best.repliks :)

Evera Alfen. Ya da yalnızca Era. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissedene dek etraftaki herkes kadar sıradan bir yaşam sürdüğünü zanneden o genç kızdım. Hayatta kalmak için tek kural vardı; ormandaki sınırlara adım atmayacaktım. Her şey öğretildiği gibiydi. Ta ki o lanet gece... Bir katil hayatımdaki en masum varlığı canice öldürene dek. Küçük kardeşimi benden alana dek. Bir şeylerin ters gittiğini fark edene dek. Kuşları unuttuğumu hatırlayana dek. Ve göğe baktım. Ben, ilk başkaldırandım.

Kitaplara aşık olmasan bu satırlara bakıyor olmazdın. Yeni bir evren keşfetme isteği, yeni karakterlere olan hayranlık duygusu ve belki de kendi dünyamızdan bir kaçış yolu. Nedeni ne olursa olsun kitap okumak tam anlamı ile andan kopuştu benim için. Biz okurların belki de en büyük ortak noktası okuduğumuz kitabın içinde bulunmak istemek veya o kitapta ki ulaşamayacağımızı bildiğimiz var olmayan karakterlere aşık olmak. Peki bir gün kendinizi okuduğunuz kitabın içinde bulursanız? Ya da durun durun şöyle sormalıyım. Bir gün uyumak için yattığınız yataktan, okuduğunuz fantastik aşk kitabının kötü karakterinin yatağında kalksanız ne tepki verirdiniz? Ben epey saçma bir tepki vermiştim. Buyurun gelin bu bilinmeyen yolculuktan ve evrenden beraber çıkmanın yolunu bulalım. Sen yoksan her zaman bir kişi eksiğiz. Ne duruyorsun sende gel ve bir olalım. Yolumuzu bulalım. Belki de bulduğumuz yol çok da istediğimiz yol değildir bunu da hep beraber öğrenelim. Başlangıç Tarihi: 28.08.2024

Bir sabah büyük bir heyecanla kilometrelerce yolu aşarak arkeoloji kazısına gittim. Meğerse o heyecanım, beni oraya çeken ruhum yüzündenmiş. Orada hiç bilmediğim o evrene açılan bir kapının aralanacağını bilseydim, yine de gider miydim? Eğer o kapının beni kaçırıldığım hayatıma götüreceğini, orada ailemi, ırkımı ve aynı doğanımı bulacağımı bilseydim, yine de gider miydim? Günlerce bunu düşündüm ama artık geri dönüş yoktu. Dünya ardımda kalmıştı. Burada yaşayacak, buraya ayak uyduracaktım çünkü ait olduğum yer burasıydı. Aslında büyük bir sorunum vardı. Buranın Yöneticileri, doğduğum anda beni öldürmek istemişti. Ve hâlâ istiyorlardı. Aynı doğanımla yan yana olduğumda daha da güçlenen büyüm, onların varlığını tehdit ediyordu.

Hayatı, karmaşa ve mutsuzluk içinde sürüp giden Arya, bir gün tanımadığı bir ihtiyardan gizemli bir kitap alır. Kitabı okumaya başladıktan birkaç gün sonra rüyasında kendini, kitabın ana karakterinin yerinde bulur. Yoksa tüm bunlar rüya değil midir?

"Kime, nasıl bir kötülük yaptın da kollarıma düştün?" Büyük Cadı Avı'nda yakalanan Larina; ailesiyle birlikte yanmak üzereyken kendini yabancı bir evrende, bir yabancının kollarında bulur. Kollarına düştüğü yabancı; yıkılmış Artevi Krallığının saklı, karanlık prensi As Valor Jarlan'dan başkası değildir. Tür: Fantastik Romantik

Etrafımda ki fısıltıları dinlemedim ve umursamadım. İnsanlar onların geldiğine dair şarkılar söylüyor, ağıtlar yakıyordu. Ama ben bunları göremeyecek kadar kör inançlı birisi hâline gelmiştim. Ölümsüzler bizden daha çok insana benzeyen yaratıklar arasında sıkışıp kalmıştım. İlahi krallar ve sonsuza kadar yaşayan aykırı kana sahip bir soy, onlardan kaçmak istesem bile artık dünyalarının bir parçası hâline gelmiştim.