(Bu isimle yazılmış ilk kitaptır.) Girdiği depresyon sonucu gittiği bir barda birlikte olduğu adamdan hamile kalan Hira, hayatında bir çocuğa yer vermek istemeyen Emir Asaf Dağlı. Peki ya iki sene sonra ikisinden bir parça olan Yusuf sayesinde yeniden yolları kesişirse? "Şimdi ben 23 yaşında bir anneydim. Oğlumsa henüz iki yaşında hayat savaşına başlamıştı. Lösemi tanısı konmuştu. Tek çarem ise hiçbir sorumluluk almayacağını iddia eden Emir Asaf Dağlı'ydı. Benim değerlerim uymamıştı oğluma. Belki babasının uyar umuduyla evinin kapısındaydım. Yapmam dediğim her şeyi bir bir yaptırıyordu hayat bana."

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

𝐆𝐞𝐜𝐞, birbirine geçmiş sırlar, ihanetler ve aile miraslarıyla yüzleşen gençlerin karanlık yolculuğunu konu alıyor. Hikâye, dışarıdan elit ve prestijli görünen gizemli bir akademide, 𝑵𝒐𝒙 𝑺𝒆𝒓𝒑𝒆𝒏𝒕𝒊𝒔'te geçiyor. Bu akademi, aslında geçmişten gelen büyük bir sırrı ve ölümcül bir gücü saklamakta. 𝐃𝐞𝐧𝐢𝐳 𝐕𝐞𝐫𝐚 𝐕𝐚𝐬𝐢𝐥𝐞𝐯𝐬𝐤𝐲, görünürde Yıldırım soyadına sahip disiplinli bir asker olsa da, gerçekte akademinin sahibi olan ailenin gizli üç vârisinden biri ve karmaşık, kanla yazılmış bir soyun mirasçısıydı. Damarlarında yalnızca güç değil, büyük bir günahın anahtarı ve nesiller boyu ihanetle hayatta kalmış bir soyun mirası akıyordu. O bir yılandı ve ihanet onun damarlarında dolaşan en eski mirastı. 𝐄𝐦𝐢𝐫 𝐑𝐮𝐬𝐥𝐚𝐧 𝐒𝐨𝐤𝐨𝐥𝐨𝐯, acımasız bir Rus askeriydi. Sakindi, kontrollüydü ve mantığıyla hareket ediyordu. Sokolov soyadı onun omuzlarına ihaneti ve asla unutulmayan bir öfkenin yükünü bırakmıştı. Mavi insana can veren bir renkken Emir Ruslan Sokolov gözlerindeki mavilerde ölümü taşıyordu. Annesinin favori çocuğu değildi belki ama Tanrı'nın favori çocuğu oydu. Deniz'in abisi 𝐓𝐨𝐥𝐠𝐚, kuzeni 𝐄𝐦𝐫𝐞 ve çocukluk arkadaşları 𝐄𝐦𝐢𝐫, 𝐄𝐝𝐚, 𝐃𝐞𝐫𝐢𝐧 ve 𝐃𝐨𝐫𝐮𝐤 yıllardır birlikte büyümüş, birbirlerinden hiç kopmamışlardı. Geçmişleri sadece dostlukla değil; kanla, ihanete uğramış ailelerle ve yıkıcı sırlarla örülüydü. Bir gece yarısı Deniz'in ani bir kararla Emir'i terk edip Rusya'ya gitmesi ve yıllar sonra dönüşüyle birlikte dengeler bozulmuş ve geçmişin karanlık sırları gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Gizlenen ne varsa sürünerek ışığa ulaşacaktı.

(Gerçek ailem) Geçmişi sırlarla örülü bir kadın... Görevine adanmış bir asker... Kıdemli Üsteğmen Gökçen Toprak, askeriyede disiplinli ve gözü kara bir komutan olarak tanınır. Ancak onun hikayesi, sadece görevlerle, operasyonlarla sınırlı değildir. Gerçek ailesine dair bilmediği sırlar, yıllardır saklanan hakikatler birer birer gün yüzüne çıkarken, Gökçen geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Bu hikâyede soluklanacak bir an bile yok. Köşeye sıkıştığını düşündüğünde yeni bir tehdit, çözdüğünü sandığı her sırda daha büyük bir bilinmezlik... Gökçen, hem savaş alanında hem de kendi hayatında en büyük mücadelesini verirken, içindeki ateşi asla söndürmeyecek. Bol ters köşe, yüksek tempo ve son ana kadar süren aksiyon dolu bir hikâye! Gökçen Toprak, şimdiye kadar gördüğünüz en sert savaşına giriyor. Ve bu kez düşman sadece karşısında değil, geçmişinde de saklı... Not: yorumlarda bol bol spoiler var. Silsem de yetişemiyorum. Okurken şevkinizin kaçmaması için lütfen dikkate almayın. Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır... Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır...

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

Alınan intikamın bir anlamı kalmamıştı. Ne intikamı alan hayattaydı ne de intikamın kurbanı... Aradaki tek fark birinin ruhen diğerinin ise bedenen ölü olmasıydı. ------------ Yıpranmış vücudumdaki her bir iz... Hafızamdan silinmeyen her bir anı... Hatıraları saklayan küçük kız çocuğunun saçları... Arkamda bırakamadıklarımın sadece bir kısmı. Şimdi sana soruyorum benim değersiz kalbim. Kim toparlayacak ardındaki bu enkazı? :) #Abi 1. 🥇 #Gerçek 🥇 #aşk 11. 🥇

- TAMAMLANDI - Abimin arkadaşı kurgusudur. - ✽ - Yıllarca abisinin arkadaşına âşık olan Lidya, bir gün ani bir kararla abisinin arkadaşı Oğuz'a yazmaya karar verir. Bu süre zarfında yaşanan bazı olaylar ve hayal kırıklıkları, ikili arasında geri dönülmeyecek şeylerin yaşanmasına neden olur. - ✽ - - Lidya Aral ✽ Oğuz Dalkıran - - 12 Temmuz 2024 Tarihinde Yazıldı. - 7 Ekim 2025 Tarihinde Bitti. - TÜM HAKLARI BANA AİTTİR!!!ALINMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.!!! # 1- Aşkı ... # 1 - Yazar... # 1 - Tutku... # 1 - Kitap... # 1 - Abimin arkadaşı... # 1 - Klişe ... # 1 - Tex ... # 4 - Mesaj... # 7 - Texting... # 9 - Sevgilim ...

🏀 Sayın sen, ben Deva. Deva Çetinceviz. Adımdan da anlayacağın üzere ben kolay lokma biri değilim. Evet, babam beni erkek gibi büyüttü ama öyle olmasaydı da ben tuttuğunu koparan bir kadın olurdum. Benim hikâyem, kardeşimin başımıza açtığı işler yüzünden babamın benden yardım istemesiyle başladı. Ama bu sandığın kadar küçük bir yardım değildi. Yardımcı antrenörlük yaptığı bir basketbol takımında iki aylığına onun yerine bakmamı istiyordu. Bu benim için çocuk oyuncağıydı. İşi yerine getirebilecek kabiliyete sahiptim. Kolaylıkla üstünden gelebilirdim. Lakin küçük bir sorunumuz vardı. Bu işi erkek kılığına girerek yapmak zorundaydım. Hem de bir erkek basketbol takımında. Anlayacağın üzere olaylar karışık, yolumuz engebeli. Ve ben agresif bir şoförüm. Erkek gibi büyümekle erkek olmak arasındaki farkı göreceğim bu yolda bana eşlik edersen kendimi daha az yalnız hissederim. Hazırsan başlayalım mı?

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.