Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.)

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

Şehvet hiç bu kadar karşı konulamaz bir şekilde vücutlarına girerek onları etkisi altına almamıştı. ¬ | Ara verildi.

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

Eflah : Sensiz olmaz Umay Umay : Sen bensiz yaşamayı göze almıştın Eflah? Eflah : Sensiz yaşayamam demedim Eflah : Sensiz olmaz dedim Eflah : Yaşarım ama buna yaşamak denmez Eflah : Eksik kalır bir yanım hep işte Eflah : O yüzden beni yarım bırakma Umay : Çok kırgınım Umay : Çok kırığım Umay : Bilmiyorum ne olacağını ne yapacağımı Eflah : Bizi bırakmayalım Eflah : Lütfen

(Yetişkin içerik barındırmaktadır.) ¬ Mor ledli ışıkları ellerime bağladığında muhtemelen kızarmış olan gözlerimle koyulaşan gözlerine baktım. "Uslu kızım benim." diyerek yanağımı okşadığında titreyerek eline sürtündüm. "Aferin, öğretmenin sana uslu bir kız olduğun için ödülünü verecek..." Dudaklarımı büzerek kafamı salladım. Dudaklarıma yaklaşarak ıslak dudaklarını sürttü benimkilere. "Öğretmenim..." diyerek inlediğimde elini kafamın arkasına koyarak beni ağzına çekti. Nefes nefese birbirimize sokulurken dilini ağzıma iterek diğer eliyle kalçamı avuçladı ve sertçe şaplak attı. Zevkle inleyerek dudaklarından milim derece uzaklaştım. Nefeslerimiz birbirine karışırken kalçamı okşayan elini yok saymaya çalıştım. "Eğit beni." dedim sıcak nefesimi ıslak dudaklarına vererek. "Kucağında, altında, sırtım göğsüne yaslı bir şekilde eğit beni." "Seni öyle bir eğiteceğim ki kızım, ceza almak için yalvaracak, kendi iradenle altıma yatacaksın." ¬ | Devam ediyor.