Seyran, ölümcül bir hastalığın gölgesinde sevdiği adamdan uzaklaşmayı seçti. Ona sadece bir mektup bırakarak hayallerini ve mutluluklarını geride bırakıp Amerika'ya gitti. Ancak yıllar sonra İstanbul'a, kucağında üç yaşındaki kızıyla döndü. Geçmişin acıları ve yarım kalan hikâyeleri, İstanbul sokaklarında tekrar canlanıyor. Ferit, Seyran'ın gizemli dönüşüyle hem hesaplaşacak hem de kalbinin gerçeklerini öğrenmeye çalışacak. Peki, bu hikâye bir son mu, yoksa yeniden başlamanın ilk adımı mı?

+18 "Bir Şeyin Kıymetini İlla Kaybettikten Sonra Mı Anlayacaksın?"

bir şey

"Soyun," dedi. "Ne saçmalıyorsun?" Diye bağırdım. Bağırmamla anında bana döndü ve bedenimi kapıyla kendisi arasında sıkıştırdı. "Bana bak küçük," dedi. Bakmadım. Eliyle çenemi tutarak kendisine bakmaya zorladı. "Konuşurken yüzüme bakacaksın. Bana ve kurallarıma karşı gelmeyeceksin. Kurallarıma karşı gelmek bana karşı gelmektir." Dedi. +18 sahneler içerir.

Seyran: İlk defa böyle hissediyorum Ferit: Nasıl? Seyran: Böyle işte.. Seyran: Huzurlu. Seyran: İlk defa yarını düşünmeden yaşıyorum. Plan kurmadan hesap yapmadan geçmişe takılı kalmadan, Seyran: İlk defa anı yaşıyorum. Varlığımı hissediyorum Seyran: Keşke daha önce çıksaydın karşıma. Daha önce tanısaydım seni.. Ferit: Keşke deme. Ferit: En doğru zamanda karşılaştık. İkimizde birbirimizin hayatına tam zamanında dokunduk. Ferit: Yaşadığım hayat senden sonra anlam buldu. Ferit: Demek ki birbirimize daha sıkı sarılabilmemiz için bazı acıları yaşamamız gerekiyormuş... Onların hikayelerini bambaşka bir şekilde okuyacağız...🤍 !Çalıntı veya kopyalanma gibi durumlarda yasal işlem başlatılacaktır...!

Seyran ve Ferit'i farklı bir evrende yazıyorum.

"Aşk, iki kişinin birbirine karşı işlediği ağır bir suçtur." Sevmek suç. Severken gitmek, hayallerini onunla orada bırakmak ise korkaklıktı. Burada suçlu kimdi? Sevdiği halde giden mi? Yoksa korkak olduğunu bile bile seven mi?

-Umutsuz aşk- Zaman,dursun... Bu yol uzun, Ah kalbim,peşinden,koşsun... Zamansız boşlukta...

Yazın kapıyı çalanlardan.