05*********: Benim aşağıda olduğumu görmenize rağmen camdan çikolatalı süt kutusu fırlatmak nedir ya? 05*********: Sanat icra ediyoruz burada, hiç mi saygınız yok? 05*********: Bir daha olursa bu kadar sakin kalmam çikolatalı süt canavarı! Siz: Kimsiniz? 05*********: Sence? Siz: Bilmiyorum ki soruyorum değil mi? 05*********: Çattık ya! 05*********: Sürekli başına süt kutusu attığınız alt komşunuz! Siz: Alt kata taşınmışlar mı ya? 05*********: Allah anana babana sabır versin bacım, senin gibi bir yarım beyinle doğmuş mahlukata nasıl katlanıyorlar? Siz: Bilmem

Bir SAYFA, bir SÖZ ve çokça SEN...

Meymenetsiz meşum turuncu ışık, çığırtkan düşüncelerim ve ben. Bu akşamda köşe kapmaca oynuyoruz. Oradan oraya koşuyor, birbirimize asla deymemeye çalışıyoruz. Sonra birinin ayağı takılıyor, yere kapaklanıyor. Ardı sıra domino taşları gibi yıkılıyoruz hepimiz. Sabahtan beri kaçtığım bu oyuna gecenin şerrinde mağlûp oluyorum. Zihnimin en güzel oyunu olan sen sevdiğim, aklıma geliyorsun. (Tüm bölümler birbirinden bağımsız hikayelerden oluşmaktadır.)

-"Sarhoş musunuz?" Gözleri, örten kılcallı tenin altında telaşla titrerken daha çok yummuştu. -"Hiç bir şey seni bu hâle getirmeye değmez." Yadırganıp sert ses duyacağını umarken mülaim tını okşamıştı kaybolmuş ruhunu, buralarda olduğunu göstermeye çalışıyordu sanki. Kurumuş dudaklarını yaladı, manatonlaşmış kalbi hızla atarken gözlerini açmadı. -"Bilmiyorsun. Anlayamazsın." -"Ölmek istiyorsun, Allah'ım canımı al yoksa ben alacağım diyorsun ve yaşadıklarını unutmak için o zehir zıkkımı kurtarıcı olarak görüyorsun? Doğru mu?" Zelzeler yaratırken gözleri çökmeyi bekleyen evler gibi pusuda bekliyordu incileri. Açmamayı umduğu gözlerini bir kez daha açarken Dünya'ya, hemen baş ucundaki başı örtülü belkide kendisinden daha fazla ürkek bakan gözlere sahip bir bayan, dizlerini karnına çekip kollarını bacaklarına dolamış: gecenin karanlığında dahî farklı bakan gözlere sahip bir adam vardı. Uzun süre bakışlarının ardından rahatsız olduğunu tüm dobralığıyla gösterip başka yöne çevirmişti bakışlarını ve başını. -"Sen nasıl biliyorsun? Yaşanmışlık mı, sende mi içtin?" Yanı başındaki kız tedirgin olarak oturan adama bakarken ayağa kalkışını izledi aynı yerde uzanan başı boş kız gibi. Dizlerini sirkelemeden kalktı ve yerde oturan kıza baktı. -"Hayır, daha önceden ağzıma hiç sokmadım. Ama biliyorum işte ve belki... Belkide biraz yaşanmışlık." Cevap verdiği kişiye bakmadan konuşmasının saygsızlığına şaşarken patika yoldan gidişini izledi. • • • Dini, belkide herkesin için de yaşadığı duyguları yansıtmaya çalıştığım uzun soluklu romanıma sizleri de beklerim ♡

Gülüyor, savaşıyor, ölüyor ve hiçbir şey olmamışçasına devam ediyorduk. Buna mecbur kılınmıştık, doğarken kaderlerlerimiz ana hatları belliydi ve bizim payımıza en kanlısı düşmüştü. Korku ve arzu, nefret edilenle hoşnut olunan tezatlar, her daim kucak kucağadır. Işık ve gölge misali. Ve belki bundandır ki, en bedbah olayda yüreğimizi hoş eden şeyler bulunur. Savaş meydanında doğan bazı güzel duygular, bazı güzel duyguları yaşamanın tek yolu ise savaş meydanıydı. Bundandır ki kötü zamanlar her zaman heyecanlandırmıştı onu. "Yanımdan geç, yüzümden düşen bin parçayı topla. Seni memleket bilip sığınacağım."

Siz/ bakkk sana şiir yazdım hayatımmmm yazar bey/ sen gülünce ruhum cennete düştü güzelim mavilikler isyan etti ufuktaki sarışın güzele ve yine sen düşünce ruhumun en derinine ben, ben kaybolmak istedim gülüşlerinde... yazar bey/ şiir böyle yazılır bu bir yazar bey/ gecenin bu vaktinde insan rahatsız edilmez bu iki yazar bey/ sen kimsin bu üç yazar bey/ numaramı nerden buldun bu da dört yazar bey/ ??????????? Siz/ sen de ne çok soru soruyorsun hee Siz/ nerden bulduysam buldum Siz/ he biz senin gibi yazamıyoruz diye hava atmana gerek yok paşam Siz/ istesem yazardım ayrıca yazar bey/ kesin yazarsın evet yazar bey/ soruma cevap versene sen yazar bey/ nerden buldun numaramı Siz/ ımmmm acaba nerden buldummm yazar bey/ kızım söylesene şunu yazar bey/ delirtmek mi istiyorsun beni Siz/ evet delirtmek istiyorum nolmuş görüldü... yazar bey çevirimdışı... Vay be, gerçekten güzel yazıyormuş şiirleri, böylesini tahmin etmiyordum. Ama neden hemen gitti ya, işi mi var ki? Koskoca yazar herhalde bir işi falan vardır. Rahatsız mı etsen Karen? Etmeli miyim? Sanırım biraz uyuzluk yapmak istiyorum...

**** Samimi bir mahalle havası da bulacaksınız, aşık bir adamı da. Kafası karışık bir kız da bulacaksınız, içinden ne geldiğini bilmeyeni de. Sevenin gittiğinide bulacaksınız, terkettiğinide. Yüzüstü bırakılma da göreceksiniz, peşinden koşma da. Ama bunları görürken kim kime ne yapıyor anlamayacaksınız. Profesyonel değil kitap. Wattpad kitabı. Sadece sabırlıca okumanız önerilir. ........................................... Bu textingde hiçbir şekilde küfür bulunmamaktadır.. 1 #2021 29.08.2021 1 #watty2021 11.05.2022 1 #texting 16.06.2022

Çok acıyor mu?" Gözlerimi kırpıştırıp gazmelinin yorgun ama güzel gözlerine baktım. Yok hiç acımıyordu ki, sen dokununca geçti. "Elini bi koysana üzerine" Dediğimi bir süre yüzüme baktıktan sonra yaptı. İnce çok güzel parmağı delinmiş derimin üzerinde dururken içim kıpır, kıpır olmuştu. Kaburgalarım yine fırlayacak gibiydi. Odayı cihazın uğursuz sesi yayılırken Miraç hemen oraya döndü. Yüzünde çapkın bir gülümseme vardı şimdi. "Sen, yine heycanlandın mı?" TAMAMLANDI 🥀🦋 Yeni kurgudan herkese merhaba👋 Beğeneceğinizi var sayıyorum ve emin olabilirsiniz yazdığım kurgulardan en güzel aşk hikayesini okuyacaksınız. Şimdiden destek olan herkese çok teşekkür ederim😘💕 Kitabıma hoşgeldin! Tüm hakları bana aittir! Çalıntı halinde yasal işlem uygulanacaktır!

Masanın kenarına iliştirilmiş küçük, kırmızı gonca gül oracıkta bana bakıyordu. Biri görmeden uzanıp çabucak aldım, masayı toplayıp süratle tezgâha döndüm. Bir selam ve bir veda mahiyetindeki bu küçük armağanın sebebinden bihaberdim, bir kere sorma cesaretini bulduğumdaysa tebessüm etmekten başka cevabı olmamıştı. Karabasan'a ısrarcı olmak için yeterli cesarete sahip değildim tabii. Bu güllerin yolunu gözlemekten hem utanıyor hem öfkeleniyor hem de kendime mani olamıyordum... Bu dilemmadan bana kalan hicap omuzlarımda nasıl müşkül bir külfetti, bunu yalnızca ben bilirdim. O hain, gaddar Karabasan'a olan yakışıksız meylim bazı vakit kendimden dahi sakladığım bir sırdı. Gelişinin, selamının kalbime kondurduğu heyecan, kendime dahi itiraf edemediğim mahrem bir utançtan ibaretti. Fakat tüm bunlara karşın vardı, buna mâni olmak ne mümkün. Tezgâha dönmeden evvel bakışlarım Başkan'ın fotoğrafına ve hemen üzerindeki koca mavi Rosav bayrağına takıldı kaldı, göğsümde taşıdığım isyandan utanarak gülün tomurcuğunu avucuma hapsedip sakladım. Beni maksadımdan ufacık bir gül bile alıkoyabilecekse o halde hürriyeti düşlemek ne haddime? Servis tabağında kalan son kurabiyeyi parmaklarımın arasında çevirdim ve çevirdim, nihayetinde bir ısırık alıp göğsümdeki akideyi anımsadım. Enfes marmelatı, taze incir ve hoş baharatlarla hazırlamıştım. Her zamanki gibi Gecegüzü'nün en iyisiydi hatta neredeyse Rosav Çöreğinin sırlı, zehirli marmelatı kadar lezizdi fakat elbette ondan bir yanıyla noksandı. Yine de bundan bile iyisini yapacaktım çünkü hayalim, hayatımı karartmak ihtimal dahilinde olsa bile Gecegüzü'nün en iyi tabağıyla belki unutulmuş, yitirilmiş o mücadelenin ateşini yeniden yakmak hatta belki de şansım yaver giderse gecikmiş bir intikamı almaktı.

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ