Jeon Jungkook sergilere kaçak girmeyi kendine meslek edinmiş bir görsel sanatlar öğrencisiydi, ta ki son girdiği serginin sahibi olan Kim Taehyung onu yakalayana kadar.

Jungkook kütüphanenin rafları arasında yanlışlıkla bulduğu bu günlüğü bakınmak için okumaya başladığında kelimenin tam anlamıyla aşık olmuştu. Günlüğün sahibi kendi ve yaşamı hakkında her şeyi günlüğe çok güzel bir şekilde aktarmıştı. Jungkook yazılırkenki tüm hisleri neredeyse hissediyordu. Sayfaları hızla çevirirken son sayfasına geldiğini şimdi fark etmişti. Son sayfasını çevirdiğinde gördüğü şey şokla ağzını açık bırakmış ve gözlerini doldurmuştu. "Güle güle dünya. -Kim Taehyung (1962-1986)" "24! Öldüğünde sadece 24 yaşındaymış!" Gözlerinde biriken yaşlarla ağzından döküldü kelimeler. Üzgün ve kırılmış hissetti Jungkook. Onu tanımıyordu ama okuduklarıyla onunla yaşamış ve yakınıymış gibi hissetmişti. "Ne veya kim öldürdü seni..Neden daha fazla dayanamadın? Ama Kim Taehyung eğer yanında olsaydım gitmene asla izin vermezdim.." Son sayfaya tutturulmuş fotoğrafa baktı ve gözyaşı daha fazla dayanamayıp düştü. Gözyaşı günlüğe değdiği an etraf güneşten bile daha fazla aydınlanıp parıldadı..

ülkelere önünde diz çöktürten, bir dünya yöneten ulusun varisi jeon jeongguk gitmiş de kim taehyung'un bir bakışına esir düşmüş. biriciğime @lyvnte

jeon: içtiğim boktan sigaraların seni bana getireceğini biliyor olsaydım, çoktan ciğerlerime siktiri çekmiştim. for ne jupiter.

sen ya da hiç

Psikolojik bir çöküşün öyküsü. "O ev bir cennet, Taehyung, ben ise Adem'im." diyorum, gözlerim koyu irisleri arasında mekik dokuyor. "Bir kez tadıp pişman olmadığım yasak meyveyi benden koparıp alamazsınız."

"Hey, Jeongguk!" diyor. "Öpüşelim mi?"