Uyarı!!! Bu kitapta kan, vahşet, ceset, intihar ve ağır küfür vardır. Hassas olanların okuması önerilmez. Kitap Kapağı Tasarımı: Artemis_Avcisi Bu kitapta geçen her olay hayal ürünüdür. Ayrıca bu kitap bir kpop grubu olan Kep1er üyelerini kapsayan bir fictir. Dokuz kişiyle, bir labirentte oynanan bu oyun, Güney Kore'de çıktığı günden hemen sonra tam tamına sekiz kızın ölmesiyle yasaklanmıştır. Bir ebe seçilir ve o ebeye birini yakalaması için beş dakika verilir. O beş dakikada birini yakalayamayan ebe ölür, yani elenir. Onun yerine başka bir ebe seçilir. Eğer ebe, beş dakika içinde birini ebelerse yeni ebenin de birini yakalamak için beş dakikası vardır. Bu oyunda kazanan tek bir kişi olur. O da herkes öldüğünde son kalan kişi beş dakika içinde bu labirentten çıkabilirse hayatta kalabilir. Labirentten çıkarken "Ebe ben değilim!" diye bağırmak zorunludur. Böylece oyun tamamen biter. Peki bu oyunu oynayan dokuz kıza ne oldu?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."