Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Aşk,her şeye göğüs germek miydi yoksa her şeyden vazgeçmek mi? Aşk,bir anda mı gerçekleşirdi yoksa belirli bir sürede mi gerçekleşirdi? Aşk,onu tesadüfen görünce mutlu olmak mıydı yoksa onu bile isteye görmek için dualar etmek mi? Aşk hakkında hiç bir şey bilmiyordum,bildiğim bir tek şey varsa o da; Benim için aşk,Adin demekti. Adin'in gülümsemesiydi benim için,Adin'in gözleri,Adin'in tek bir kelimesi,Adin'in kokusu,Adin'in sesiydi aşk. Adin'in her şeyi aşktı benim için. Adin'in her bir zerresine aşıktım ben. Girdiğim bu yol nereye gider bilmiyorum fakat Adin için yürümeye devam edeceğim. Ben Nil,bu yolun sonunda aşkla sevgiyle dolu güzel bir hayatım mı olacak, yoksa çıkmaz sokağa mı gideceğim bilmiyorum. "Ben çocuğumuza iyi babalık yapamam ki," diyen Adin beni iyice korkutmaya başlamıştı."Sonuçta kendi babasını öldürmüş adamım ben." İki seri katil,cinayet için evlenip,birbirine aşık olursa? Bu sırada ortaya çıkan sırlar,Adin ve Nil'i etkiler mi? Adin'in korku dolu geçmişi,Nil'i korkutur mu? Nil'in korku ve acı dolu geçmişi ve sırları,Adin'in çözemeyeceği kadar karışık mıdır? Karşılacaklarından habersiz Adin ve Nil,mutlu sona erişirler mi? Ne dersiniz? Peki ya sen sevgili okurum? Sen bizimle var mısın? Sen Adin ve Nil'in acı dolu geçmişini okumaya var mısın? Bu kurguda geçen olaylar,kişiler tamamen hayal ürünüdür.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

İNSAN ,SEVDIGİ BIRI İÇİN CANINDAN VAZĞEÇMEZMİYDİ, VAZGECERMİS ÇÜNKÜ BEN VAZGEÇTİM~BERK