Ankara'nın kalabalığında başlayıp, Arap diyarının ıssız çöllerine mahkûm, deli bir sevda. İki kor yürek ve büyük bir acı. Dili ile değil ahireti ile seven bir adam, tutsaklığın da aşkı bulan güzel, mahzun bir peri. Kandırılarak, hükmü-aşka mahkum edilen Yıldız ve istediğini almak için her yol mubahtır diyen sultan Malik Bin Esved. Adamın çektiği acıya tanık olurken uslanışını görecek. Kadının, kumdan kelepçelerle kapana kısılan çırpınışlarında kurtuluşunu dileyeceksiniz... Dudaklar birbirine kilitlendiğinde ikisinin de aklında ki tek beden tek ruh olmaktı. Sırları, korkuları ve gelecek pişmanlıkları kalın siyah kumaşların gerisinde bırakıp kapattılar perdelerini. Şimdi aşk zamanıydı şimdi ellerin, dillerin, gözlerin zamanıydı. Birbirlerine yaklaştıkça ırak geliyordu milimler bedenlerine ve daha da sokuluyorlardı birbirlerinin tenlerine... MALİK KAPIDA BEKLERKEN CEHENNEMDEN KAÇIŞ YOKTUR!!!

Hiç bir aşk böylesine tutkun, böylesine adanmış olmadı... Ne seneler silebildi yakıcı hasretini, ne katlanılmaz acılar bastırabildi yokluğunu... Anlaşma basitti oysa... Yalnızca ona ait bir kız için edilen dualar ve karşılığında sunulacak bir can... Kefareti kendiydi... *** "Her yeminin, her sözün bir bedeli vardır... Benim ödeyeceğim bedel seninkine karşılık, benim hayatım... Bu ne pahasına olursa olsun kabul ettiğim, razı geldiğim bir anlaşma. Rabbimle benim aramdaki anlaşma! Girme aramıza! N'olur girme! Seni bana verene yüzümü kara çıkarma!"

Bukalemun Serisi 2.Kitabı... **** Yaman ona sonsuzluğu vaat ediyordu.... Gözlerinde öyle bir anlam vardı ki; yeryüzündeki hiç bir kelime bunu açıklayamazdı. Sanki başka bir boyuttan bakıyordu Alaz'a. Kapkara gözlerinin içinde oynaşan pırıltılar dünya üzerindeki hiç bir ışıkla boy ölçüşemezdi. Öyle parlak, öyle berrak, öyle canlı, öyle yakıcıydı o pırıltılar...

"Çünkü gülüşün siyahın içindeki beyaz gibi... " Zeynep Karaca İnatçı, deli dolu, güzeller güzeli saf aşık... Emir Karadağ Gözü kara, acımasız, bir o kadar romantik bir kıro... Siyah ve beyazın muhteşem uyumu... İki deli aşık, İki manyak... Dolu dizgin, hırçın, tehlikeli bir o kadar eğlenceli bir aşk♥️

Elif kendine özgü masum sade bir kız. Ta ki Dağhan ile tanışana kadar... Aşkın bu kadar karmaşık acı ama bir o kadarda güzel olduğunu öğrenememişti. Elif Dağhan'ın buzdan imparatorluğunu aşkıyla yıkabilecek mi ? Ya da onun buz dağına kapılıp sonsuza kadar esiri olarak mı kalacak ? Acımasız bir aşk... Tutku... Acımasız bir erkek... Size acı verirken sizi nasıl sevebilir? ... " Asla seni sevmeyeceğim Elif, sevemeyeceğim...Ama sen benimsin... Ben bitti diyene kadar... Dokuz Yayınları ile 2022 raflarda yerini alacak. "Ben Elif... Sıradan ve bir o kadar masumane hayatımı sürdürürken, beni bulutların sonsuzluğuna sürükleyen ve daha önce hiç tatmadığım bir rüzgârla tanıştım: Aşk... İliklerime kadar üşüyeceğimi bilerek benliğimi buzdan bir kalbe teslim ettim. Ben Dağhan... Buzdan imparatorluğumda kendi karanlığıma gömülmüşken avucuma bir ateş düştü: Tutku... Kalbimin buz tutmuş derinliğinde bir kardelen filizlendi. Acımasız bir aşk, bu aşka teslim olmuş bir kadın ve sevgiden yoksun bir adamın hikâyesi... " "Keskin kayalıklarını, uçurumlarını, hırçın dalgalarını küçücük bir pencereden görüp iliklerine kadar üşümüş olsa da Elif'in ayakları geri adım atmıyordu. Daha fazlasını istiyordu. Dağhan'ın buzdan kalbi, avuçlarında alev alsın istiyordu."

Hayat insanı bazen tek bir soruyla sınar. Kadere kafa tutabilir misin? Bazen ise, onlarca soruyla... Çocuk sahibi olamayacağını öğrenen genç bir kadın, kaderine isyan ederse ne olur? Hayatı uçlarda yaşayan, yaşamı boyunca hiç sevilmemiş, kuralsız bir adam; güvensizliğin aşılmaz duvarlarla ördüğü hayatına ve kurallara hapsolmuş bir kadına, koşulsuz ve sonsuz sevgiyi öğretebilir mi? Hayatın yorduğu ruhlar bir araya gelebilir mi? "Ben seni, senin benimle cehennemde yanmayı isteyeceğin kadar çok seveceğim..." Sina, siber dünyadan gerçek hayata, dolu dizgin, tüm duyguları yaşatan, gerçekçi bir roman. Ve bu sadece bir başlangıç...

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

En karalık anımı aydınlatan o iken, nasıl karanlığım oldu bilmiyorum. Çok sevdim ben Yiğit'i çocuk kalbimle. Hem de her şeyi uğruna feda edecek kadar çok. Kapkaranlık bir kış akşamı, yer yüzüne düşen her kar tanesi onu kalbime getirmişti haberim bile olmadan. Uğraştığım iğrençliklerin içinde, tertemiz bir nefes sanıp içime onu her çekişim de aslında ölüm fermanımı yazdığımı bile bile kabullendim Yiğit'i. İlk defa aşık olmuştum ve korksam da yaşamak istedim bu aşkı, yaşadım da. Hayatımın zul günlerinden önceki en mutlu olduğum zamanlarımın tek efendisiydi o. Ölüm girmeseydi aramıza belki ömrümün de tek efendisi olurdu, tıpkı benim de onun ömrü olacağım gibi... *** Gümüş; ömrüm, varlığım, her şeyim. O çocuk gözlerinde var olan aşk 'Yiğit Mirza' diye her bağırışında kanım damarlarıma dar gelirdi. Yokluğumun, çocukluğumun en değerlisi oydu. Bilirim onun da en değerlisi ben. Onu ilk gördüğüm an, gözümden akan bir damla yaşın hakkını çok iyi vermişti hayat. Önce bir umutla bize verdiği aşkı, sonra söke söke elimizden aldı. Çocuk olmayı birbirimizin ellerinde öğrendik oysa. Sonra genç olduk dudaklarımızda süt değil, içki kokusu varken. Şimdi ise benim beynimde her an ölümü tetikleyecek olan hayaller, kırık kalbim de sancılar var. Gümüşümün teninde ise lanetlenmiş insanların izi. Hayat, lanetli geçmişi olan biri olarak yeniden verse bana deli fırtınamı, gümüş gözlü küçük kadınımı. Bu kez saklarım onu, o kara günler mevsiminden, hiç kışı bildirmem her dem yaz olurdu hayatımız...

Bu bildiğiniz aşk hikayelerinden değil... Peri masalı mı istiyorsunuz? SİNDRELLA'YI OKUYUN! Bu hikaye size göre değil...

Hamza Mahir GÜMÜŞPALA Tanıdığınızı söyleyemem, henüz.