Yaşamaya başladığı his karmaşası beraberinde bir sarsıntı ile geldi Yusuf'a. Bu o değildi. Başını daha da dikleştirip tek kaşını kaldırdı. "Senin için hazırladığım sürprizi beğenmişsindir umarım. Malum gizlenmek beni epey uğraştırdı. Ama değdi. Ve yüzündeki ifade hiç ilgimi çekmiyor. Boşuna uğraşma gram acımadım sana" Dilinde ki yükü kelimelerin sırtına sarıp bir bir gönderdi Yusuf. Yüzü kasılmış ve çatık kaşları sert havasını güçlendirmişti. Alnının ortasında o an beliren yatay çizgiler ise artık olan bitene tahammül etmekte güçlük çektiğini kanıtlar nitelikteydiler. Gülnihal ise akıl tutulması yaşıyordu. Nefreti, hayal kırıklığı, endişeleri, beklentileri ve benliği. Hepsi birer zırh kuşanıp üstüne gelen bir ordu halini almışlardı. Komutanları da şuan karşısın da kibir dağı gibi dikilen adamdı. Tükenmişti artık.Tanzimle kıpırdayan dudaklarının arasında oldukça tok bir ses meydan buldu yeniden. "Yüzüne tükürmek isterdim ama inan değmezsin"

Paçalarının ıslandığını görmezden gelerek şiddeti artan yağmurun eşliğinde adımlarını hızlandırdı. Fakat tek sebep elbette ki bu değildi. Bir süredir takip edildiği hissine kapılmıştı. Yağmurun çatılara vurarak çıkardığı ses etraftaki bütün sesleri baskılıyor olsa da farklı bir tını ulaşıyordu kulaklarına.. Omzunun gerisinden karanlık sokağa şüpheli bir bakış attı. İlerde sağa dönen ve hangi marka olduğu anlaşılmayan lacivert bir otomobil ve ters istikamette seyreden bir kaç insandan başka bir şey göremedi. Derince bir nefes aldı. "Panama hayali kurarken yanlışlıkla Transilvanya'ya tatile gitmişim gibi bir gün.... Ah sersem Maya. Bir daha ne dilediğine dikkat etsen iyi olur" onun için içten içe dövünme seansı başlamıştı.. Devam etti "Hayatıma biraz renk isterken büsbütün kararttım sanırım. Şimdi bu garip sokaktan nasıl çıkacaksın söyle bakalım Maya han...." Maya ağzını sıkı sıkı kapatan bir el ile sarsıldı.. Daha ne olduğunu anlayamadan kendini bir adamla dipdibe iki binanın yarım metre genişliğindeki dar ara koridorunda duvara yaslanmış şekilde buldu. Üstelik oldukça korkmuş ve ıslanmıştı.. Kalbi ağzında atıyordu.. Gözleri irileşmiş, nefesi yoğunlaşmıştı. "Kıpırdama" Tok ses yatağını bulmuş su gibi akıp süzüldü kulaklarından derinlerine. Simsiyah giyinmiş ve yine siyah maskeli bir adam.. Sadece gözleri açıkta.

Gece yarısını henüz geçmişken atlı arabanın tahta tekerlekleri büyük bir gürültüyle giriş yaptı Necip efendi meydanına. Karanlık, ukuya hazırlanan tüm şehrin üzerini bir yorgan gibi örtüyor yeni dinmiş yağmurun kokusu serin hava ile karışıp oksijene dönüşüyordu. Arabacı rüzgârdan hareket eden kasketini düzeltip ikinci bulvardan sonra yavaşladı ve sağ caddenin üzerine konuçlanmış köşklerden birinin önünde durdu. Uzun boylu, genç bir adam indi arabadan. Uzun siyah palrosunu koluna atıp elindeki siyah fötr şapkayı başına bıraktı. Tam o sırada köşkün pencerelerinden birindeki yarım panjur aralandı ve bir ışık hüzmesi sızdı karanlığın kalbine doğru. Perde küçük bir miktar açıldı. Ardından genç bir hanım hafifçe başını uzattı. Gözleri karanlıkta seçememişti geleni, fakat kalbi seçmiş olmalı ki kalp atışı dört nala seyreden bir atın ki kadar hızlanmıştı..