Genç bir oğlanın babası önceden mafyaymış . Babasının bir arkadaşı varmış yıllar önce birlikte mafyadan borç almış ama ödeyememişler. Baş patron ödemezseniz tahtalı köy yoksa burda çalışmak zorundasınız demiş. İkiside çalışmış. Aslında bu onlara enteresan bir görev gibi gelmiş.Mecbur kalmışlar. Bir zamn sonra mafyalığı meslek haline getirmişler. Çocuklarını güzel okulda okutmuşlar.Sonunda arkadaşı pişman olup işten çıkmış.Patron oğlanın babasına gidip arkadaşını öldürmesini istemiş.Adam, arkadaşını terk edilmiş inşaat yerine çağırmış.Silahını çıkarıp vuracakken arkadaşının kızı gelmiş.Adı Mine imiş. Babasının ne yaptığını sormuş.Arkadaşı kızını da alıp evine gitmiş.O günden sonra bir kere buluşmuşlar o da kızı Mine'nin öldürüldüğü zaman mafyalar tarafından öldürüldüğünü biliyormuş.Ama ispatlayamıyormus. Ama adamın kızı Ezgi ablasının nasıl öldürüldüğünü bilmeden sürekli babasını teselli etmiş.İşte o genç oğlanla,Ezgi'nin hikayesi -İYİ OKUMALAR-

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.