"Isang kasalanan ba ang tumakas sa sariling responsibilidad? Isang kaduwagan ba ang pagtalikod sa sariling nasasakupan?" Sa mga oras na iyon ay dios ibang hinangad si Heraya kundi ang takasan ang kanyang responsibilidad na pakikipag-isang dibdib sa prinsipe ng kadiliman. Hindi maaatim ng kanyang puso na maitali sa pag-ibig na kahit kailanman ay hindi niya kayang nanaisin. Batid niya sa kanyang sarili na ang tinitibok ng kanyang puso ay ang misteryosong tinig na laman ng kanyang panaginip. Tumakas siya sa araw ng kabilugan ng buwan. Ang araw ng muling pagkabuhay at ang araw na siyang magpapabago ng lubosan ng kanyang kapalaran. Ngunit, saan nga ba siya dadalhin ng kanyang tadhana? Hanggang saan ang kaya niyang gawin sa ngalan ng pag-ibig? Tuluyan niya kayang matatakasan ang kanyang nakaraan o mananatili lamang siya sa mundo na walang katiyakan?