Bu kitap, ellerindeki eksik imkanlara, sosyoekonomik yetersizliklere, eskinin baskısına, yeninin acımasızlığına rağmen inandığı yolda yürüyen, genç okur ve yazarlara ithaf edilecektir. Biz, size inanmaktan vazgeçmedik. Vazgeçmeyeceğiz.

"Duyguları olmayan, Boş bakan bir Ruhum." Dedim. "Sana duyguları olan, hasretli bir Ruhum." Dedi. "Gözlerinde duyguları olan bir ruh olabilmeni isterim." Bir adım yaklaştı, bir nefes sustu. Gözleri özlemle parladığında yüzünde her zamanki meftuniyeti vardı. "Çok şey isterim evet, bir tek senden isterim." Gözlerime bir adım daha yaklaşınca, ona koşmaya hazır hisettim. Ona hep koşardım, peşinden de koşardım ancak hiç gözlerine koşamadım. Şimdi o, gözlerime adım atıyor, yapamadığımı yaparak boş gözlerimi doldurmayı amaçlıyordu. "Mesela," gülümsedi keskin gözleriyle gözlerimin içine. Sağ eliyle dirseğimden başlayarak, yavaşça avucuma doğru yol aldı. Heyecan kaburgalarıma vuruyorken onun kalın parmakları tenimde dolaşıyordu. "Elimi tutmanı," dediğinde elimiz birleşmişti. "Gözlerimden ayrılmamanı," yüzünü yaklaştırdı. "Gülüşünden sakındırmamanı istiyorum." Gözlerini kapatıp dudağımın kenarını öptü. Bir soluk öpmesine rağmen uzun bir süre nefessiz kaldım. Biraz çekildi, tekrar gözlerime baktı. "Saçlarımla oynamanı," diyerek anlını anlıma yasladı. "Benimle öğrenmeni, bana sarılmanı, sadece beni kucaklamanı ve," kulağıma yaklaştı. "Bana sığınıp, beni öpmeni istiyorum." Diye fısıldadı kulağıma. Fısıldamasına rağmen kulak zarlarım zonkluyordu, hislerle boğuluyordum. "Daha çok şey var ve bunlar istemekle kalmıyor Farya." Kafasını çekip gözlerime yaklaştırdı. "Çünkü Bir şey istersem, senin de istemene sebep olurum." Hafif tebessüm ettiğimde sanki gülüşüme sarhoş olmuş gibi güldü. Gözleri dudaklarımda bir süre oyalandı gülüşünden kalan gülümsemeyle. Ardından bir eli belime yerleşirken gözlerime baktı tekrar şafak gözlerindeki keskinlikle. "Bilirsin Farya." Dedi kendinden emin. "Bizi istiyorsam neler olur, neler yaparım neler.."

Hıçkıdık Haddock. Berkin varisi ve ilk ejderha eğitmeni olarak en büyük ejderha ustası. Onun sayesinde Vikingler ve ejderhalar arasında ki savaş bitti. İnsanlara nasıl ejderhalarla yaşayacağını öğreten kişi, ejderhaları kötü amaçlarla yakalayıp köleleştiren avcıları yendi ve herkese huzur getirdi. Peki bunların hepsi nasıl başladı? Tabi ki de Hıçkıdık'ın Dişsizi vurması ile oldu. Ama ya bunların hiç biri olmasaydı? Ya o gece Hıçkıdık Dişsizi vuramasaydı ve ejderha avcıları Berk'i ele geçirselerdi ne olurdu? Hıçkıdık ejderha avcılarına boyun eğmiş bu adadan kurtulabilecek miydi? Ya Astrid? O bunu isteyecek miydi? Herkes kaçarken o bir ejderha avcısı olma yolunda ilerlemeye devam mı edecekti?

Kendi bedeninde bir yabancı... Kendi zihninde bir işgalci... Okan, sıradan hayatının son gününü yaşadığını bilmiyordu. Gözlerini açtığında, artık kendi yatağında değil, yıldızların ötesindeki Aetherion adlı yabancı bir gezegenin tutsağıydı. Nasıl geldiği bir boşluk, geleceği ise bir sırdı. Ama çok geçmeden anladı: Etrafını saran acımasız savaşçılar asıl tehdit değildi. Gerçek düşman, zihninin en karanlık köşesinde pusuya yatmış, ona fısıldayan o yabancı bilinçti. Ona ait olmayan ama bedenini sahiplenmek isteyen o karanlık yankı. Hayatta kalma mücadelesi, çok geçmeden acımasız bir gerçeğe dönüştü: O, bir kaçak değil, bir denekti. Artık girdiği sınav, bir hayatta kalma testi değil, bir kader kırılmasıydı. Ve onun için hazırlanan planlar, çok önceden yapılmıştı. GEÇİT, beden işgali temasını ve askeri bilim kurguyu, derin bir karakter dramıyla birleştiren karanlık bir anlatı. Bu, bilinçaltının en derin dehlizlerinden, yabancı bir yıldız sisteminin acımasız gerçekliğine uzanan bir yolculuk; biyoloji ile teknolojinin, irade ile kaderin ve bir insanın içindeki iki yabancı gücün savaşının ortasında yazılmış bir dönüşüm hikâyesidir. Bu savaş dışarıdan görünmeyecek. Çünkü en büyük değişken, içeride gizleniyor.

AKLIM HEP SENDE Esma, geçmişin acılarını geride bırakmak isterken kendini yeniden aynı hikâyenin içinde bulur. Bir zamanlar sevgisini hiçe sayan Mehmet, şimdi geç kalmış bir kalple karşısındadır. Ne var ki, Esma artık o eski Esma değildir. Yıllar, ikisini de değiştirmiştir; biri sevmeyi yeni öğrenmiş, diğeri sevilmemeye alışmıştır. Şimdi ise aynı şehirde, aynı sessizlikte birbirlerini yeniden keşfetmeye çalışırlar. Aşk ikinci bir şansı hak eder mi? Yoksa bazı kalpler bir kez kırıldığında, bir daha hiç eskisi gibi atmaz mı?

"Her şeyi mahvettikleri için onlardan nefret ediyordum ama bu hikayenin asıl kötüsü bendim."