One Shot z Wolfstar. Pisane z perspektywy Remusa Lupina. Zainspirowałam się jednym komentarzem na tik toku. Jedyne opowiadanie, które skończyłam. Mam nadzieję, że jest znośne. Pewnie w przyszłości będę nim zażenowana, ale trudno... Branoc😗

Zainspirowana tiktokami o ich przyjaźni pozdrawiam, szybko się pisało<3

Wrzesień, 1976. Huncwoci wracają do Hogwartu na szósty rok nauki. Remus zamyka się w sobie w obliczu napiętej sytuacji panującej w domu, Syriusz po ucieczce od rodziny zatrzymuje się u zawsze zadowolonego Jamesa, a Peter Pettigrew wtyka nos w nie swoje sprawy, starając się pracować nad rozbudową własnego życia towarzyskiego. Kiedy wszyscy z grupy znajomych mierzą się z dojrzewaniem i burzą panujących hormonów, rok szkolny przynosi im więcej przeżyć niż każdy inny do tej pory. *** Od razu zaznaczam, że nie trzymam się w 100% kanonu, większość rzeczy fabularnych jest zmyślonych i niezgodnych z oryginalną serią książek/filmów. Puszczam tu wodze fantazji, niezbyt sugerując się Harrym Potterem. !! WOLFSTAR !! MXM !! Okładka nie jest mojego autorstwa, to zapożyczony fanart z pinteresta.

you're the only friend i need sharing beds like little kids and laughing till our ribs get tough but that will never be enough coming out of age texting/instagram

gdzie regulus organizuje impreze tylko dla jamesa

gdzie regulus szuka osoby towarzyszącej na ślub kuzynki

park that car drop that phone sleep on the floor dream about me

remus nigdy nie pozwoliłby regulusowi zginąć w jaskini

you'll never get away from the sound of the woman that loves you velvet echo: lily evans, pandora rosier, marlene mckinnon, remus lupin, peter pettigrew, james potter

bar był duszny od ciepłego powietrza i zapachu alkoholu. remus sączył powoli drinka, pozwalając sobie na chwilę oddechu po długim dniu. oparł się o ladę, obserwując ludzi wokół, jedni zataczali się ku wyjściu, inni śmiali się zbyt głośno, jakby próbowali zagłuszyć własne myśli. wtedy go zobaczył. mężczyzna siedzący kilka stołków dalej wyglądał znajomo, choć remus nie potrafił od razu powiedzieć, skąd. smukła sylwetka, czarne, starannie ułożone włosy, blada skóra, jakby światło rzadko go dosięgało. miał w sobie coś niedostępnego, jakby był tu tylko ciałem, a myślami gdzieś daleko. jego rysy były ostre, niemal arystokratyczne, a spojrzenie chłodne, choć niepozbawione pewnej ukrytej emocji, której remus nie potrafił nazwać. mężczyzna podszedł bliżej, wyciągając rękę w stronę serwetek stojących obok remusa. - mógłbyś mi jedną podać? głos brzmiał znajomo. zbyt znajomo. remus zmarszczył brwi, a potem nagle wszystko wskoczyło na swoje miejsce. serce zabiło mu szybciej. - ty jesteś regulus? brat syriusza. czarnowłosy uniósł brew, a na jego ustach pojawił się cień uśmiechu, bardziej znużonego niż rozbawionego. - dzięki za przedstawienie mi tego oczywistego faktu, lupin - jego głos ociekał sarkazmem. - podasz mi teraz to, czy będziemy tu tak stać i gapić się na siebie?