To kontynuacja losów Medarda i Tacitii z poprzedniej części zatytułowanej "Tacitia. Królowa Źródła". Mija pięć lat, odkąd Tacitia otworzyła bramy do Skrawka Źródła. W tym czasie wiele zmieniło się zarówno na innych Skrawkach jak i w życiu Medarda i jego żony. Tacitia powoli traci nadzieję na możliwość opuszczenia Źródła, pod opieką ma trójkę dzieci, których pomysły zdecydowanie potrafią wyprowadzić z równowagi nawet z zasady cichą i spokojną panią Tenebris. A do tego wszystko wskazuje na to, że jej mąż ułoży sobie życie bez niej. Sfrustrowana i zraniona postanawia walczyć o swoje szczęście, nawet jeśli oznacza to wypowiedzenie wojny. Czy Tacitii uda się ponownie ocalić życie niewinnych istot? Czy będzie umiała zadbać o swoje szczęście oraz stworzyć rodzinę dla trójki niezwykłych dzieci? Czy Medardowi uda się przełamać klątwę? I czy więź Viam Simul będzie miała jeszcze znaczenie? W świecie pełnym magii wszystko jest możliwe, nawet wtedy gdy znika ostatnia nadzieja. [Rating 15+ że względu na wulgaryzmy i sceny TW oznaczone na początku rozdziału] Copy rights ©

Sara traktowała książki jako ucieczkę od problemów i samotności. Zwłaszcza wtedy, gdy nieoczekiwanie jej zawsze uśmiechnięty brat bliźniak popełnił samobójstwo. Rok po jego śmierci, dziewczyna rozpoczęła nowy rozdział w Krakowie, dzieląc czas między nauką, a wizytami w bibliotece, gdzie regularnie zostawiała anonimowe liściki z krótkimi opiniami o książkach. Pewnego dnia odkryła, że ktoś odpisał na jedną z wiadomości, a do jej życia powróciła osoba, która opuściła Sarę w najgorszym momencie...