"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor. Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı DNA testi yapıyor ve üvey olduğunu öğreniyor. Üvey olmasının ardından nasıl üvey olduğunu araştırdığında karışmış olduğunu öğreniyor ve kimse ile iliği uyuşmayan kardeşi için öz ailesini bulma çabalarına giriyor. Açelya öz ailesinin, onu büyüten aile ile kanlı bıçaklı düşman olmalarının ardından ne yapacağını kestiremiyor. Bir ailesi istemediğini biliyor ama çok sevdiği küçük kardeşinin iliğe ihtiyacı olduğunu da biliyor. Sizce Açelya ne karar verecek? Evet şimdi Açelya'nın ne yapacağını, neler olacağını öğrenmek istiyorsanız hikayeme hoş geldiniz..