What if your father makes a deal with the hottest, wealthiest and most powerful man in Italy. Alessio Donatelli. The maffia boss. And let's say that the deal isn't that easy, because you will be his when you turn 20. *4 love interests* *Alessio, Ethan, Daniel, jackson*

Cleto is van jongs af aan opgegroeid in het trainingskamp van de maffia. Sinds het trainingskamp is afgerond heeft hij het gevoel dat hij vrij is. De vrijheid die hij uitbuit heeft zo zijn gevolgen. Sofia haar trillende handen pakken de foto die ik vasthoud. Ze slaat haar handen voor haar mond bij het zien van de foto. Ze schudt hard haar hoofd en ik zie een enkele traan naar beneden vallen. 'Nee, ik geloof niet wat je zegt!' Sofia schreeuwt hard in mijn oor. Ze slaat me hard op mijn borst, die ik aanspan. Zoals ze me in het trainingskamp hebben geleerd, laat ik geen enkele emotie zien als ik het volgende zeg. 'Ze zijn omgekomen bij een ongeval.' Dit is het derde deel, het vervolg van Entangled.

Mensen maken keuzes in hun leven, niet altijd de slimste of verstandigste keuze. Maar we doen wel ons best om er het beste van te maken. Zo moet Sara ook belangrijke keuzes maken. Op haar pad liggen obstakels maar ook mooie delen die ze verkent en al snel niet meer genoeg van kan krijgen. Na de dood van haar vader vindt haar moeder opnieuw de liefde, hoewel zij niet goed bezig is. Haar nieuwe vriend probeert haar op het juiste pad te brengen maar na het faillissement van het bedrijf gaat het kwaad naar erger, waarna Sara na nog geen maand op straat word gezet door haar moeder en ze geen idee waarheen. Ze staat er nu helemaal alleen voor en moet zich zien te redden. Ze heeft nog zoveel dromen, zoals trouwen, huisje, kindje,... gaat ze die nu moeten opgeven? Als het van haar afhangt niet ze wil vechten en zich bewijzen naar iedereen toe. Ook haar pesters van vroeger, haar vrienden die achteraf gewoon vals bleken te zijn. Hoewel dat haar toekomst er niet meer zo rooskleurig er uitzag wou ze alles geven wat ze maar te bieden had. Maar is dat genoeg... . [{De eerste hoofdstukken zijn zeer kort maar ik probeer nu om ze langer te maken maar het is ook niet altijd mogelijk. Sorry }] Vergeet ook niet om te stemmen!

"Weet je hoe graag ik naar je verlang terwijl mijn geur nog op je is?" Dat zijn de woorden die mijn hele lichaam in vuur steken, terwijl zijn ogen over mijn lichaam glijden. De duivel en de engel. Twee tegengestelde geesten. Toch is dat geen reden om ze van elkaar te scheiden. Ze trekken elkaar aan net zoals de tegengestelde polen van een magneet.

Wanneer Celeste samen met haar ouders van uit Europa naar Amerika verhuist veranderd haar leven compleet. Ze ontmoet Easton en kruist zijn pad verschillende keren. Is dit goed of slecht? Lees het in " Do I need to be afraid of the badboy?".

'Anders wat?!' Viel ze tegen hem uit. Adam greep haar ruw vast en kuste haar tegen haar wil. Ze sloeg hem op zijn borstkas en trok zichzelf met geweld terug. Met een gejaagde ademhaling hief ze haar hand op om hem een klap te verkopen alleen was hij haar voor door haar pols op te vangen en haar ruw naar zich toe te trekken. Zijn ogen stonden op onweer. 'Doe dit nooit meer.' Siste hij gehaat. Haar bloed kookte en dit liet ze ook merken door haar hand tot een vuist te ballen. 'Raak me nooit meer aan.' Zei ze verbeten. 'Let op je toon.' De dreigende ondertoon in zijn stem ontging haar niet. Ze werd razend en zonder dat zij daar erg in hadden werden hun gezichten strijdlustig naar elkaar toegetrokken. 'Ken je grenzen.' Kaatste ze op haar beurt terug. Adam keek naar haar vuurrode lippen en vervolgens weer naar haar gifgroene ogen die vuur spuwden. 'Je had grenzen moeten stellen toen je het laatst naar je zin had.' Ze klemde haar kiezen op elkaar en werd diep van binnen onrustig. Ze wou hem wurgen! 'Uit mijn kamer!' Siste ze vol afschuw.

Unspoken Thorns in the Garden of Passion. • In overeenstemming met mijn auteursrechten verklaar ik expliciet dat geen enkel deel van mijn boek mag worden gereproduceerd, vereenvoudigd, of gekopieerd zonder mijn voorafgaande schriftelijke toestemming. Eveneens is het ten strengste verboden om het concept van het boek op welke wijze dan ook te ontfutselen of te gebruiken zonder mijn uitdrukkelijke toestemming.

"A new recruit? Shouldn't you atleast have discussed this with us?" Ghost looked down at the woman before him. . . . "Keep down! I don't want to turn around, seeing you with a hole in your forehead!" She pushed his head back down. . . . "it's killed or get killed. Stay away from me, you're in the way." he pushed her aside. . . . "come on, wake up big boy. It's now your time to guard." she shook him awake. . . . "you're not so bad as I thought, rookie." he chuckled softly while getting back on his feet. . . . "erea 3 clean. negative on Makarov." she was in a rush . . . "Fucking hell. stop that" he groaned. . . . "You own me a chocolate bar." she glared at him (This book will contain Smut, rough language, PTSD, abuse, suicide, trauma etc. So if you don't feel comfortable reading that, then don't. no ones forcing you to read it🤗🤗)

Ze weet geheim te blijven tot ze iemand van een dak zag springen. Niemand was er in de buurt dus was het aan haar. Ze redde de man. Maar de Avengers denken dat ze een bedreiging is voor de stad. Zou het lukken om veilig te blijven? Het is een Marvel fanfic #1 in marvel (3-3-2020) #2 in Marvel (10-3-2020) #1 in peterparker (3-3-2020) #1 in draak (27-4-2020) #2 in draak (27-9-2020)

Het leven van Elise (15) staat op zijn kop als haar ouders besluiten om te verhuizen naar het afgelegen Lakefield, aan de rand van het bos. Elise ziet het niet zitten, ze heeft haar hele leven in de stad geleefd en moet al haar vrienden achterlaten. Maar eenmaal in Lakefield is het bos minder erg dan ze had gedacht. Wanneer Elise vreemde dingen begint te zien gaat ze midden in de nacht op onderzoek uit. Ze komt terecht in een wereld die anders is dan alles dat ze kent. ~Ik kan niet anders dan de zwevende lichtjes volgen. Ze bewegen steeds sneller. Na een tijdje ren ik door het bos achter de lichtjes aan die vrolijk op en neer dansen. Het interesseert me niet meer waar ik heen ga en ik heb het niet eens door als ik het meertje passeer. Ik blijf maar rennen achter de lichtjes aan, ze blijven sneller gaan. Ik kan ze bijna niet meer bijhouden, tot we opeens op een open plek zijn. De lichtjes stoppen abrupt met bewegen, maar beginnen dan om me heen te draaien. Ik wordt er duizelig van. Toch zijn de lichtjes prachtig, ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ik volg ze, draai met ze mee, ik spring achter ze aan. Tot ze allemaal doven en ik plotseling plompverloren op de open plek sta in het maanlicht, zonder een flauw benul waar ik ben. Ik merk dat ik het koud heb, ik ril en krimp ineen als ik zie hoe donker het eigenlijk is. Dan hoor ik opeens een stem achter me. "Hallo, prinses." Hoogste ranking: #1 fantasy