Dikkat ! Mafya babası huysuz oğluna Gelin arıyor !

Biricik Dinçer Evinin prensesi, Dinçer' lerin göz bebeği, şimdilerin Ateş Parçası...Hayatını kurtaran, abisinin sınıf arkadaşına duyduğu hayranlığı yaşı büyüdükçe onu her anlamda bağlayan büyük bir aşka dönüşmüştü. Kahramanına duyduğu aşkı gün gelmiş kalbini paramparça etmiş, gün gelmiş aşkının her zaman önüne geçtiği bir nefrete ev sahipliği yapmıştı. Yıllar geçerken, içindeki aşkı bir kişiyle bile paylaşamayıp, sevdiği adamın kız arkadaşlarına arkadaşlık etmişti. Sevdiği adam tarafından her duyguyu sonuna kadar tadan kalbine artık bunlar ağır gelmeye başladığında planlarını öne çekip herkesten uzak kalmayı seçti. Gitti ancak, geri dönmedi... Taki çok sevgili kahramanının nişanlanacağı haberini alana kadar. O her zaman istediğini alan biri olmuştu ve asla değişmeyecekti. Doruk Karahan Karahan ailesinin tek çocuğu, ailesinin geleceği...Sınıf arkadaşı Umut' un kız kardeşinin hayatını kurtardığında hem iyi bir aile dostu edinmişler hem de en iyi dostu ile tanışmıştı. Biricik ise sürekli peşlerine takılan tatlı, güzel ve sevimli baş belası bir kız kardeşti onun için. Yıllar geçtikçe onda önemli bir yer edinen Biriciğinin ani gidişine fazlasıyla üzülmüş, çoğu kez ona ulaşmayı denemiş ancak başarısız olmuştu. Yıllar sonra dönen kızın ise Biricik ile hiçbir benzer yönü yoktu. Biricik-Doruk 28.05.2018

Başlangıç Tarihi: 14.03.19

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***