Alone_Wolf_23
Hiç sadece fark edilmek, normal olmak, anlaşılmak isterken elinizi kana buladınız mı? Suçla rahatladınız mı?
Ben Deniz Yıldırım. Normal bir kızdım. En azından yedi yaşıma kadar.
Ufak bir sarsıntıyla başladı denizimdeki dalgalar. Ama şimdi, fırtınaya döndü. Ve ben, o denizin ortasında boğuluyorum. Ellerim kana bulandı - ama bir suçlu gibi değil, bir kurban gibi hissediyorum.
Gelin, hikayemi dinleyin. Ufak çatlakların nasıl felakete dönüştüğünü izleyin. Bir kızın nasıl denizde kaybolduğunu görün. Ve bilin: Elimden tutmaya çalışan tek kişi, suçlarımı açığa çıkarmaya kararlı bir başkomiser.
'Denize düşen yılana sarılır' derler ya... Ne kadar da doğru.
(Kapak resmini çok uzun zaman önce pinterestten bulmuştum kime ait bilmiyorum. Özel bir kapağım da yok. Yani idare edin lütfen... Acemi bir yazarım, yani yazılarımı pek paylaşmam, ama uzun zamandır kendi kendime yazıyorum. Konuyu çok sevdim ve yazmak istedim. Yazdıkça açılmaya çalışıyorum, bazen uzun süre yazamam belki ama bu hikayeye severek başladım. Umarım bir şans verip okursunuz. Yorumlarınız benim için son derece önemli. Fikirleriniz önümü açacak)