Hayatımızda hiç ummadığımız anda kötü şeyler yaşadığımız gibi iyi şeyler de yaşıyabiliyoruz. Bu zorlu yolculukta bizi ayakta tutan şey: sabırdır. *** Nefesim kesiliyordu sanki. Bana karşı her adım atışında kilitlenip kalmam da cabasıydı. Kendime gelmem lazımdı yoksa hiç iyi şeyler olmayacaktı. Yüzünde mest olmuş ifadesi her adım atışında gece lambasında daha da belirginleşiyordu ve korkuyordum. Bir anda içime kaçan ve zar zor benim duyduğum sesimle "Yaklaşma!" diyebilmiştim. Hiçbir etki yaratmadığı aşikardı. Her adım atışında ölüyordum ama onun umrunda bile değildi. Dibime kadar geldiğinde "Madem Baran denen şerefsiz casusluk etmen için seni bana yolladı, dolu tabağı dolu olarak göndermek olmaz." Diyen sözleri odanın duvarlarına çarpıp kulağımı delip geçmişti. ***

Her şeyin bir tarifi vardır aynı vatanın olduğu gibi. Peki Vatan sevgisi tarifli midir? Yoksa bu sevgiye bu yola kendini adamış askerlerin mücadelesinin tarifsizliği mi?

🍁 -Hey!'dedi sesi atının nal seslerine bulanırken. Gelip tam önümde duraksamış, yorgun hayvan ağır ağır adımlamıştı. Bir doğan misali keskin bakışları sertçe geçti gözlerimden.'Yalnız çıkılmayacak denildi. Nereye gittiğini sanırsın?' -Yetti gayrı! Bana hesap sorup durma be adam! Kim sanırsın sen kendini?' dedim karakterimden beklenmeyecek kadar sert bir tavırla. Hafif çekik gece karası gözleri bana bakarken daha da kısılmıştı. Atına küçük bir adım attırıp atımın burnuna yanaştı. -Demirci Kasım oğlu Akın! Kutlu Kayı obasının beyi Osman Beyin alpi sanırım kendimi. Peki sen?' 'Gökten zembille inip düştün obanın ortasına. Hiçbir şey bilmem dersin, lakin ben bilirim ki bir gizlediğin var. Şimdi söyle bakalım. Asıl sen kendini kim sanırsın hatun? ' -Bildiğim yalnızca ismimdir. Hazan'ım ben. Nereden geldim, nereye gider idim bilmem. 'Sende var git yoluna. Benden size zarar gelmez Akın Alp. ' Kendinden başkasına zararı olmayan bir acizdim ben. Gizlediğim tek şey bu kitabın içine nasıl hapsolduğumdu. İki binli yıllardan bin üç yüz yılına nasıl gelebildiğimdi. Bâst-ı zamanım, tayy-i mekanımdı... Lakin bunları anlatsam ya meczup derlerdi bana veyahut büyücü. Diyemiyordum. Diyemediğim için de böyle çatıyordu bana kaşlarını. Atımın yönü obaya çevrilirken bir hamle ile kesmişti önümü. Ve geceden siyah gözleri beni alev misali yakarken fısıldadı. -Yolumun üstünde durursun Hazan hatun. Lakin bilesin ki ben dört nala giderken tökezlemem. Ne varsa acımaz, ezer geçerim...' 🍁 Hazan & Akın ......................

... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

Şair demiş ya " Der misin ki bir gün inşallah çok bekletmedim seni." Şair demiş ya " Herkesin gidecek yeri vardı. Ben kalktım SANA GELDİM." Herkesin kendinden birşeyler bulacağı bir kasaba. Adı yok, adını sen koy... Beklesem gelir mi diyeceğin kişi, sen sabret nasibinse gelir... Gidecek yerim yok kime gideyim dediğin anda, nasibin seni beklediğini unutma... "Sen çiçek olup etrafa gülücükler saçmaya söz ver. Toprak olup seni başının üstünde taşıyan bulunur..." Mevlana İlk yayınlanma tarihi : 06.02.2022 Son yayınlanma tarihi: 14.03.2023 Dini 1.sıra ( 05.03.2023) ⚘️ İyilik 7.sıra ( 05.03.2023) ⚘️

İki birbirinden farklı hayat... Gerçek anlamda farklı... Yollarının kesişmesi birine göre kaderken diğerine göreyse tesadüften ibaretti. Dünyaya bakış açılarıydı en büyük farklılıkları. Birisi inandığı dine, onun kurallarına saygı duyup elinden geldiğince kuralları hayatında uygulamaya çalışan genç adelet arayışçısı bir kadın. Diğeriyse hayatta tek ciddiye aldığı şey dedesinin sözleri olan genç umarsız bir adam. Bir kadın ne kadar merhamet sahibi olabilir, peki ya bir adam ne kadar gözükara? Bu iki alakasız insanın bir araya gelmesi imkansızken iki tarafında elini kolunu bağlayan önemli bir olay cereyan eder aralarında. Bu olay kaderin ağlarını örmesiyle mi yoksa sadece basit bir tesadüfle mi başladı? Okuyup görmeye ne dersiniz?

Her insanın hayatı farklıdır; dertleri, hüzünleri, imtihanları... Benim imtihanım farklı değil aslında, daha önce çok kez girilmiş bu sınava. Kimisi geçmiş kimisi kalmış... Peki ya ben ne yapacağım? Dayanabilecek miyim, bana tamamen zıt olan birine? Rabbim dayanma gücü verecek mi, kalbinde gram iman olmayan biriyle yaşamama? Dini para, pusulası kız, içtiği su ise içki, her gece gittiği yer ise ev değil bar... Peki ya ben? Paradan nefret eden, içkinin adını bile anmaktan tiksinen, odasından çıkmayan bir kızdım. Hani bir söz vardır, "Zıt kutuplar birbirini çeker." Bu mıknatıslar gibi insanlarda da olan bir şey mi? Hiç sanmıyorum.. İlk zamanlar güzel olabilir, farklı görüşler ilgimizi çeker ama daha fazlası olamaz ki. Düşüncelerimiz, fikirlerimiz,hayallerim, duygularımız hatta gülüşlerimiz bile farklıyken ne kadar sürer ki bir zoraki evlilik? Tamam biraz gider; bir ay, iki ay belki bir yıl ama daha fazlası olacağını düşünmüyorum. Hayırlısı... ~ ~ ~ 18.07. 2018 tarihinde yayımlanmaya başlamıştır. 15.01.2019 tarihinde tamamlanmıştır.

Muhabbetimizi kahveyle harmanlayıp eğlenceye dökmek adına...🌿

-Hoş gelmişsin Dide kız. Hoşluk getirmişsin. Lakin ben... ' Ona odaklanmış elalardan mahcubiyetle kaçışmıştı. Toprakla uğraşmaktan nasırlaşmış avuçları sımsıkı kapatmıştı.'Ufaksın Dide kız. Yanaşamam ben sana. Evvelce büyüyesin isterim. Dilediğince de beklerim.' Duyduğu sözler karşısında şaşkınlıkla havalanmıştı uzun kirpikler. Ela gözler az evvel yanaklarına basan allık sebebiyle bakmaktan çekindiği o yüze dikkatle tutunmuştu. Yanaşmam ne demekti? Onu beğenmemiş, kadın gibi görmemiş, koynuna almaya layık mı bulmamıştı? Evet az evvel korkudan karnına ağrılar saplanmıştı. Fakat kocası olacak adamın ona yanaşmayacağını söylemesi kadınlık gururuna ağır gelmişti. Keskince sızlamıştı burnunun direği. Gözleri istemsizce dolmuş, ama yine de omuzlarını asla düşürmemişti. Elini belindeki al kuşağına uzatıp hışımla çözmüştü düğümünü. Ve kurdeleyi süslü gerdek yatağının üzerine bırakırken minicik bir gözyaşı eşliğinde söylenmişti. -O vakit buyurup kendin uyuyasın döşeğinde Yaman Ali Bey. Ufacık kızdan sana hanım olmazmış madem, keşkem almayaydın! " ✨Bu kurgu canımın içi, kız kardeşim S.K itahfen yazılmıştır💕* Başlama Tarihi: 13.06.2023 ~Dönem kurgusuuuu

"Tamam. Her neyse. Kerem, abiciğim, sen Sena'yı evine bırak. O iti görürsen de, acımadan indir yumruğu." dedi Selim abi. Yürüyorduk. Yan yana. Evimin önüne gelince bana kartını uzattı. Nereden bilebilirdim ki, bir karton parçasının hayatımı değiştirebileceğini?