❝ Alageyik, Alaca geyik...avuçlarıma düştün, toprağıma çamur oldun. Ben şimdi seni nasıl avlamayayım? ❞

On altı yıl boyunca vatanına ihanet etmesi için yetiştirilmiş bir kız, Nefes. Sadece Nefes Hiç kimseye ve hiçbir şeye ait olmayan, Sadece Nefes. Yetişmiş olduğu cehennemden kurtulduktan hemen sonra kendini başka bir cehennemde bulur ve orada bazı gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır. Ya da gerçek adı altındaki yalanlarla. Başka bir tarafta ise on altı yıldır kızlarını ölü bilen bir aile. iki tarafında kader bağları çok geç bir zamanda birbirine bağlanmışsa peki? Onlar küllerinden yeniden doğup tekrardan temeli sağlam bir aile olabilecek miydi? Yoksa hepsi farklı şekillerde aynı noktada mı buluşacaktı? Ölümde. Nefes, hayatının herhangi bir zaman diliminde ne bir anneye sahip olmuştu, ne de bir kardeşe. Yanında tek olan kişi; babasıydı ama o da bir teröristti. Ve Nefes, vatanını ailesinden önce tutardı. Hatta bir tek ailesi değil, kendi canından bile önce ilk vatanında atardı kalbi.

Yazgı, on sekiz yaşına girdiği günün ertesi üvey ailesi tarafından nefret ettiği Özgür Soykan ile nişanlandıralacağını ve yakında evlendireleceğini öğrenmesini ardından soluğu gerçek annesinin yanında alır. Adını bile bilmediği gerçek babasını bulmak amacıyla gittiği yerden hayal kırıklığıyla geri döner. Babasının, annesine aldırmasını söylediği bebeği aldırmayıp aslında doğurduğundan haberi yoktur. Hem zaten babasının çocukları vardır ve kendisinin varlığının sadece fazlalık olduğunu düşünür. Evleneceği gün kafasına sıkmayı çoktan aklına koyan Yazgı, herkesten ümidi kestiği nişan gününde beklemediği bir mucizeyle karşılaşır. "Ben Kürşat Zevher, zorla nişanlandırmak istediğin bu kızın gerçek babasıyım!" Bir gecede tüm hayatı değişen Yazgı, Ankara'dan İstanbul'a doğru yeni bir hayat yolculuğuna çıkar. Annesinin yaptıklarından ve ailesinin dağılmasında onu sorumlu tutan kardeşleri ve peşinde dolanmaktan vazgeçmeyen Özgür Soykan ile ne yapacağını bilmeyen kız, kaderin onun için ördüğü sancılı ağdan tamamen habersizdir. "Wattpad'de, Kaderin Sancılı Ağı adı ile yazılmış ilk kurgudur."

Gerçek Ailesi tarafından evinin deposunda, yaralı halde bulunan ve kekeme hastası olan Adel yeni ailesinde yaşadığı zorlukları, dışlanmaları ve travmalarını anlatan bi kitaptır. !Kapak tasarımı dahil tüm unsurlar bana aittir!

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

Ünlü bir ailenin ikizlerinin doğum gününde garsonluk yapan Azra, aslında o ailenin kaçırılan kızıdır.

-Karanlık Adımlar Serisi 1. Kitap- Peyda, bir Gerçek Aile/Kaçırılmış Çocuk klasiğidir. "Şimdi, on yedi yıl sonra annem ve babam karşımda dikiliyorlardı. Onları görüyor, onlarla aynı masada oturuyordum. Birbirimizi tanıyalı yarım saat bile geçmemişti. Varlığımızdan haberdar olmamız ise dakikalar önceydi..."

[TAMAMLANDI] Hayat sizden her şeyinizi alabilir. Aşkınızı, arkadaşlarınızı, sağlığınızı... İpek lise birinci sınıfta vücudundaki değişimler ve ufak bir baygınlık sonucunda kanser olduğunu öğrendiğinde, hayatının çok farklı bir dönemine geçiş yaptığını biliyordu. Her şeyden habersiz olan sevgilisinin o gün ondan ayrılmak istemesi ise kanserden de çok canını yakmış ama onu durdurmamış ve hiçbir şey söylememişti. Kendini bir anda herkesten uzakta, Fransa'da bulduğunda yorucu bir tedaviye de adım atmıştı. Yıllar sonra tedavisi bitip bir ekim günü İzmir'e geri döndüğünde kimse eskisi gibi değildi. Ne arkadaşları ne de aşkı... "Ekim ayının ortasında bir İpek doğdu. Küllerinden... Yeniden..."🌿 Yayımlanma tarihi: 4 Ekim 2019

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatamamıştı. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

"Hayatını bildiğini sanırken, bir anda her şeyin yalan olduğunu öğrenseydin ne yapardın?" "Çiftlik evine bomba gibi düşen bir gerçekle sarsılır Yakut ailesi 9 yıldır öldü bildikleri kızlarının hem kendi öz kızları olmadığını hemde yaşadığını öğrenirlerse... Yıllarca öz kızı / kardeşi olarak bildikleri küçük bebeğin mezarına giderken bir anda değişen hayatlar... "Safir adı gibi safir mavisi gözlere sahiptir, süt gibi beyaz teni, kumral dalgalı saçları, dolgun pembe dudakları, kızarık yanakları ile çok güzeldi. Bir gün okuldan elinde karnesi ile sevinçle evine döndüğünde öğrenir tüm gerçekleri... Peki şimdi ne olacaktı Safir ne tepki verecek? Öz ailesine alışabilecek mi? Hadi gelin bu küçük kızımızın hayatına bir göz atalım