Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

5 yaşında küçük bir kız düşünün kimsesiz ve tek başına. Küçücük yaşta girdiği polis okulunda hayatı öğrenmek yerine, öğrenmek istedigi hayattan bir darbe daha alan. Polis okulunun sırlarlı ortaya çıktıkça küçük kız her geçen gün dahada güçlenip intikam hırsıyla büyüyor... Hayat mı kazanacaktı, çabalar mı? Arkamdan"beni bırakıp gitme"dedi.Bi seçim yapmam gerekiyodu. Ya aşkımı seçecektim yada intikamımı. Ben aşkım ve intikamım arasında sıkışıp kaldım.Ama intikamım daha ağır geldi ve ben ilk aşkımı orada bırakıp arkama dönüp gittim.

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

Bir kız düşünün. Öz olmadığı halde öz abisi gibi olan 2 polis adam. Hem oyuncu hemde doktor olan bir kız. Her doktor gibi hep hayat kurtaran o doktor bir gün birini hayattan aldı. Hemde isteyerek. Sizce herkesin hayatını kurtaran o doktor neden o adamı hayattan koparttı?

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️