Benim eşsiz eşim... Sana mühürlenmek, bu hayatta bana verilmiş en büyük armağan . Kaderimin sayfalarına senin adını yazan Tanrı'ya hangi iyiliği yaptım da, böylesine kıymetli ve nadide birini bana layık gördü, hiç bilmiyorum.

* grinin elli tonuyla uzaktan yakından alakası yoktur. Ve şeytan masum bir genç kızın kanına girdi. O gri gözler şeytanın ta kendisiydi. Doğaya bile meydan okuyan bir katilin ellerinde batmak üzere olan bir Dolunay. Bunca güç , sadece seni öldürmek için olsa ne yapardınız ? ....... "Dolunay... Dolunay.. Dolunay.. hadi çık ortaya oynayalım." ....... "Şimdi elimdesin küçük sıçan !" ....... "Buralar benim krallığım. İstediğin yere kaç , bütün yollar bana çıkıyor. "

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Annesinin gelecekteki koca konuşmasından bıkarak, bir gün hapishaneye kendine belalı bir sevgili tipi bulmaya gidiyor. Peki genç kızımız bu belalı tipi bulmaya başarabilecek mi? Kübra Sönmez on sekiz yaşında lise son sınıf öğrencisidir. Annesinin psikolojik sorunları nedeniyle sekiz yaşından itibaren hayatını gelecekteki kocası için yaşamıştır. Attığı her adımı gelecekteki kocasını düşünerek yapmak zorunda kalmıştır. Çeşitli yemekler, temizlikler ve giyimi. Hayatında giydiği kıyafetler bile buna göredir. Genç kızımız bir gün bu durumdan bıkarak annesine inat kendine bir sevgili bulmaya gidiyor ve hapishanede aklına ilk gelen ismi söyleyerek Ahmed Günday'la tanışıyor. (Uyarı: Bu mizah kitabı değildir. Psikolojik sorunları olan genç bir kızın, hayatta yaptıkları hataları ve o hataları sonradan fark edip değişmesine yönelik bir hikayedir. Ayrıca hikayenin konusu itibariyle komik ve romantik sahneler de olacaktır.)

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...

"Leyla!" Günlerin yer değiştirdiği o saatlerde, gecenin en karasında, bir ruhun kilitli kalmış sokaklarındaydık. "Burada ne arıyorsun?" Başkası için kül olan bir yüreğin yeniden yanacağını düşünmezdim ona kadar. Sigaranın külünün düştüğü zeminde ayağının ucuyla geçmişin izlerini sildi sanki. "Seni tanıdığım o günden beri açılan kapıların, çıktığım yolların sonu hep sana varıyor." Bir tebessümün kıyısında var olup orada yok oldum. "Belki benim de çıkmazım sensin. Leyl'im, Leyla'm, gecemin karanlığı, çıkmazım..." Onun kurduğu anlamların benim cümlelerimin üzerini örttüğünü hissettim. O çıkmazda onunla kalmaya gönüllü gibi "Benden ne istiyorsun?" Diye sordum. "Seni." Dedi. ... Leyl... Leyla... Gece saçlı güzel kadın...

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

1874 yılının Britanyası o bahar geri dönülemez bir felakete yol açmıştı. İngilizlerin Fransızlarla girdiği savaşın ardından bambaşka iki kalbi bir araya getirmişti. Eleanor Haworth kız kardeşleri, babası ve babaannesi ile birlikte yaşayan arkadaşlarının da deyimi ile hayat dolu bir genç kadındı. Sevdiği adamla nişanlanmış ve evlenmek için savaştan dönmesini bekliyordu. Yüzbaşı Declan Stanford... Adı gibi asaletli bir adamdı. Onun tüm hayatı savaşmaktan ibaretti. Savaşmadığı zamanlarda ise şatafatlı İngiliz sosyetesinden ve gösterişli balolarından uzakta huzurlu bir hayat sürmekteydi. Savaş bu iki yüreğin hayatını kökünden değiştirecekti. +18 İçerik Mevcut! Dönem Kurgusudur!

Hikaye, 1980'li yılların yaz sonuna doğru havaların serinlediği, yaprakların sarardığı ama sonbaharın henüz açık seçik bir şekilde kendini göstermediği bulanık bir zaman diliminde aittir. Bir genç kızın uzaktan uzağa gördüğü ve henüz tanımadığı bir adama hayranlık duyuşunu, ardından çevresinin onay verdiği ve hiç görmediği biriyle hayatının en önemli kararlarından birini verişini, bu kararın üzerine de omzuna yüklediği sorumlulukları nasıl yöneteceğini anlatır. Hava nadiren güneşli, toprak çoğunlukla verimli, Nare her zaman sessizdir. Buna tezat epeyce gürültülü bir adam hayatına girmek için yollar aramaktadır. Keyifli okumalar. ... Hikaye Karadenizde geçmektedir.

"Karıcığım, bu gece sevişeceğiz. Sana istediğini vereceğim merak eyleme." İri gözlerle ona bakarken iri elini enseme yerleştirerek dudaklarını dudaklarıma kapadı. Gözlerim benden bağımsız kapanırken harekete geçen dudaklarıyla ondan destek almak adına belime sarılan koluna tutundum. Ensemdeki eli narince saçlarıma dalarken dudakları dolanıyordu dudaklarımda... Ve ben, hâlâ hareketsizce öylece duruyordum. Dili dudaklarımı yumukça tadarken dişini alt dudağıma geçirip sertçe çekiştirdi, ben acıyla inlerken dudaklarımda turlayan dilini ağzımın içine itti. Benden tepki alamayınca dudaklarını ayırdı solukları yanağıma vururken Cihan'ın kararmış gözlerine baktım titrek gözlerle. "Karşılık ver!" * *➦❝1990'lı yıllarda geçen bir köy hikâyesidir. Yetişkin içerik barındırmaktadır.