AŞK, Bir kalıba, Bir yatağa, Bir sıfata, Ya da dört duvara... Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil. Her sıfatta ve her firsatta. Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur. ... Hata yaparak öğrenir insanlar doğruları... Hata bazen aşkı bir araya getirirdi.. Aşk doğruları saklardı içinde, hata yapmana sebep olurdu. Ya yaptığın hatalar, pişman ederdi ya da o hatalarla yaşamayı öğretirdi. Bazen de yaşayamadan öldürürdü. Neyin doğru neyin gerçek olduğunu bilmediğimiz önümüze sunulan doğruların gerçek olmadığı bir hayat... O aşıktı. Kadının her zeresine tutkun bir adam. Birisi gerçeğin peşindeyken diğeri aşkın.. Gerçek, siz gördüğünüz sürece vardır. Yalanlar ise her daim yanınızdadır.. Oynanan oyunların, bilinmeyen gerçeklerin, söylenen yalanların bir arada olduğu bir hikâye... Aşk her zaman saf ve masum değildir... Tutkun bir Adam... Asi bir Kadın... ... - Aşka Tutkun Adam ismiyle yazılan ilk hikâyedir! Tüm hakları Yazarda saklıdır! Kapak tasarımı Yazara aittir!

❄️🩰 RUS MAFYA LİDERİ VIKTOR VOLKOV & BALERİN VERA VASILIEVA Rus Mafya | Balerin | Romantik Gerilim | İlk Görüşte Aşk | Bilinmeyen Aile Buzla kaplı bir kalp güneşin ışığına dayanamaz. Peki buz eridiğinde geriye ne kalır? Buzdan Kalp & Güneş. Vera Vasilieva, Londra'da parlayan bir bale yıldızıyken, büyükannesinin ani ölümüyle hayatı altüst olur. Rusya'ya dönüşü, onu sadece geçmişin gölgeleriyle değil, aynı zamanda tehlikeli bir mafya ağının merkezindeki gerçeklerle yüz yüze getirir. Bale tutkusuna tutunmaya çalışırken, karşısına Viktor Volkov çıkar. Yakışıklı. Soğuk. Güçlü. Tehlikeli. Aynı zamanda Vera'nın kalbine işleyen, unutulmaz bir adam. Viktor, sadece bir mafya lideri değil, Vera'nın geçmişiyle derin bağları olan bir adamdır. Ona ilk görüşte aşık olur; buz tutmuş kalbi, Vera'nın ışığında erir. Ancak tehlike her adımda yaklaşır. Çünkü bu karşılaşma rastlantı değil-kaderin karanlıkla yazdığı bir senaryodur. Viktor, kendi gölgeleriyle savaşırken bu tehlikeli dünyadan Vera'yı koruyabilecek midir? Gerçek aşkın bedeli ne olabilir? "İlk öptüğüm erkek sensin, Viktor." "Tek öptüğün, hatta son öptüğün de ben olacağım, moya malyshka."

İki yaralı kalp... İki yetişkin ama çocuk... Yiğit Mert ve Melek... Asker ve asker yâri... İki yarım hikaye birleşse mutlu olur muydu? Yoksa bunca kırgınlıklar mutluluğa engel mi olurdu? .............. 29.10.2023 🥇Din 07.11.2023 🥇Bozkurt 22.12.2023 🥇Anı 18.01.2024 🥇Görev 28.02.2024 🥇Güven 20.03.2024 🥇Dostluk 07.04.2024 🥇Sevda 22.06.2024 🥇Vatan 19.12.2024 🥇Watty 01.05.2025 🥇 Asena 18.08.2025 🥇 Wattpad .............. 18.06.2023 24.04.2024

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

Bir mahalle hemde en eğlencelisinden Bir kız en güzelinden ama azıcık inatçısından Bir Adam en delikanlısından ama biraz sinirlisinden Peki bu üçü biraraya gelirse ? Ne mi olur gelin hep birlikte görelim : Başlama Tarihi: 2016

Gözlerimi kapatıp başımı duvara yasladım. Ne zamandır tuttuyor olduğum nefesimi verirken gözlerimi açtım. Artık sadece bana bakmamalı beni görmeliydi. Görmeli ve duygularımı hissetmeliydi. Çünkü benim ona söylemeye cesaretim yoktu. Tam ağzımı açıp bir şeyler zırvalayacakken yukarıdan kapı açılma bir kaç saniye sonra da kapanma sesi geldi. Reis'i kendimden uzaklaştırıp kapıdan çıktım peşimden onun da çıktığını duyduğumda adımlarını hızlandırdım. Yanımda yürümeye başladığında sertçe konuştu; "Seni benden uzaklaştıran her neyse kökünü kazıyacağım Çiçek'im." * Utançtan dudaklarımı ısırıyor, onun yüzüne bakamıyordum. Resmen mahallelinin bizi yakıştırdığını öğrenmişti. "Çiçek'im bak bana" Sol elimi sımsıkı yumruk yapmıştım. Tırnaklarımı avcuma sertçe bastırıyor olduğumdan dolayı acımaya başlamıştı. Biz kardeş gibiyiz demesinden ölesiye korkuyordum. "Çiçek" dedi sertçe. Yumruk yaptığım elimi havaya kaldırdı ve parmaklarını parmaklarımın arasından geçerdi. Bunu aniden yapınca parmaklarımı gevşetmesi kolay olmuştu. "Sıkma şöyle elini, kanıyor sonra" gözlerini kısa bir an yoldan çekip birbirine kenetlenen ellerimize baktı. Gülümsediğini görüyordum. "Ne olursa olsun, kim ne derse desin beni kendinden mahrum etme, benden asla ama asla uzaklaşma! Tamam mı?" not; ilk bölümler daha sonra düzeltilecektir. *BM*

Küçüklüğümden beri her köşesi zambaklarla dolu acı tatlı bir yerdi burası. İki çam ağacı ile başlayıp geniş bir tepe ile son buluyordu. Tepenin üzerinde mahallenin aksine manolya çiçekleri vardı, her zaman zambaklardan daha çok onları sevmiştim. Ya da onları seven birini. Kabul etmek en zoru demişlerdi. Bir daha asla dönmek istemediğim bu mahalleye yıllar sonra adım atma nedenim gitme nedenim ile aynı kişiydi. Bunu, yıllar sonra kabul etmek zormuş gerçekten. • Eflin Öztekin'in mahallesine konuk oluyorsunuz, yanınıza çekirdek almayı unutmayın. ・⁠∀⁠・

Kendine çekti, sıkı sıkı tuttum nefesimi, "İntikam he?" kulağıma fısıldamasıyla sesim içime kaçtı cevap veremedim "Hep böyle cadı mıydın sen, yoksa ben bazı şeyleri yeni mi fark ediyorum?" burada ima ettiği şeyin ne olduğunu anlamamış olsam bile heyecanlandım. Gözlerini görmek istiyordum, tam şuan. Yüzümü ona döndüm, elleri hala sıkı sıkı tuttuğu belimdeydi. Bakışları çok değişikti o an isim veremedim, konuşmamamla devam etti "Makyaj yakışmış." yutkundum, bakışları bu sefer yutkunmamla hareket eden boğazıma indi. "Teşekkürler." sesim neredeyse duyulmayacak kadar kısıktı. Bir süre sadece birbirimize baktık, tam bir şey söyleyeceği sırada duyduğumuz sesle yerin dibine girdim. "Napıyorsunuz siz?" **Sevda Mahallesi adında yazılmış ilk kitaptır. ** Eylül 2021'de yazılmıştır :))

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."