1872 yılının acımasız topraklarında, Railway Kasabası; kanunların değil emirlerin hüküm sürdüğü, itaatsizliğin idamla cezalandırıldığı bir yerdir. Gün batımından sonra sokaklara adım atmak yasakken ve herkes bu kurallara boyun eğmişken Valencia Pride, bir gün sokağa çıkma yasağına rağmen erkek kılığında dışarı çıkar. Ancak işler beklediği gibi gitmez ve askerler onu fark ettiğinde Valencia'nın küçük bir adımı, büyük bir felakete dönüşür. Kasabanın yeni komutanı Devrim Gürkan Karel, kalabalıklar içinde Valencia'nın sırrını gören tek kişidir. Fakat onu serbest bırakmak yerine, kuralları baştan yazacak bir karar alır. Valencia, şimdi yalnızca hayatta kalma mücadelesi vermekle kalmayacak; kendi hayatını ve tüm kasabanın kaderini değiştirecek bir oyunun içinde yer almak zorunda kalacaktır ve bu, yalnızca bir direniş değil, özgürlüğün ateşini yakacak bir mücadele olacaktır.

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

"Ben de Riva Aşiretinin Hanımağası Gece Riva isem seninle evlenmem, konağınada kuma gelmem!" dedim öfkeyle bağırarak, artık hiçbir şey dayanılacak gibi değildi. Üzerime daha da eğilip beni cam ile arasında kıstırırken aynı öfkeyle bana dişlerini sıkarak karşılık verdi, "Bende Asparşah aşiretinin Ağası Boran Ağa isem seni konağıma gelin getirir, altıma alıp inlete inlete bağırtırken bunları sana hatırlatırım!" sözleri ile dumura uğrarken midem ağzıma geldi, hiçbir kuvvet beni durduramazdı onunla evleneceğime kendimi öldürürdüm daha iyiydi. Öfke ateşi ile harlanıp kaynayan kanım ile başımı dikleştirdim, "Konağını başına yıkacağım, zerre kadar huzur bırakmayacağım sana! Benimle evlendiğin güne lanet ettireceğim seni, duydun mu Boran Ağa!" Kehribar rengi gözleri dudaklarımdan çıkan her kelimeyle daha da kararırken sertçe yutkundu, bakışları dudaklarıma kaydığında hızla kaçırdı ve yavaşça burnunu boynuma eğdi, ondan kaçabilmek için cam ile birleşmiştim ama ondan kaçmaya çalışmak nafile çabaydı. "Ben senin kokunda şimdiye kadar tatmadığım huzuru tatmışken, sen bana nasıl seninle evleneceğim güne lanet ettirebilirsin ki, Gece'm." dedikleri beynimde uğuldatma yaşatırken yine ve tekrar adımı baskın bir fısıldamayla kulağıma boğuk bir sesle söylemesi kalbimi zorladı nefesimi zaten zor alırken kesti. Ama Asiliğim ve öfkem yine tüm duygularımı bastırdı. "Sen Asparşah, sen gözlerimin içine her baktığında yanacaksın, benim gözlerimde kendi ölümünü her defasında izleyeceksin ve her dakika pişmanlıklarla kavrulup yok olacaksın. Çünkü karşında Bir Riva var Gece Riva ve ben seni yok etmekten zevk alacağım. Seçim senin beni kuman olarak mı alacaksın, yoksa benimle birlik olup töreye karşımı geleceksin." Şimdi karar Boran Ağa'nındı. 27/03/2022 RİVA ve ASPARŞAH SOYADLI TEK KİTAP. ÇALINAMAZ! VE KOPYALANAMAZ!

ARJİN & AFRAN Aşılmaz duvarları olan karanlık bir yüreğin, duvarlarından sızan minik bir kıvılcım ile başladı her şey. Gaddar dedikleri adam, sevdi. Ve kadın, o sevgiye yenildi. ..... Van'da geçen bir töre hikayesidir... Telif hakkı şahsıma aittir!

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

KEMİKLER MİRASI SERİSİNİN BÜTÜN KİTAPLARI BURADADIR. KİTAPLAR BAĞIMSIZ DEĞİLDİR AMA HER KİTAP FARKLI KARAKTERLERİN HİKAYESİNİ KONU ALMAKTADIR. - BİRİNCİ KİTAP KEMİKLER MİRASI - Düşmanlar. Aşıklar. Rakipler. Sırlarıyla, Helbarvest eyaletindeki motosiklet çetelerinin hepsini savaşa sokabilecek bir kadın. Kadının; ruhuna, bedenine, kalbine ve sırlarına sahip olup savaş çıkarmak isteyen bir adam. Mahşer Sürüsü 7 motosiklet kulübünün başkanı Logan Sin Gowan, Beş Halka'nın içinde gölgelerin sahibi ve çete tarihlerinin en korkulan adamlarından biri. Bir takas anlaşması yaptı ve yüksek güvenlikli bir hapishaneden gizemli bir kadını kaçırmak zorunda. Peki ya onu kendine saklamak isterse? Kadının; en büyük düşmanının kızı Rebel Viperan olduğunu ve sırtındaki ejderha dövmesinde çok büyük sırlar gizlediğini fark ederse? İkisi de karanlık bir aşkın içine çekilirken aynı tahta göz dikerse? 🐉 - İKİNCİ KİTAP YALANLAR MİRASI - Aşk ve nefret. Kurt ve kanarya. Aynı iş, aynı ev, aynı rütbe. Ve sahte bir evlilik. Uzun zaman önce ruhunu sırlarla takas etmiş ve intikam için her şeyi feda etmeye hazır bir kadın. Tutkunun, nefretin, cennet ve cehennemin tek bir kadının bedeninde hayat bulabileceğini keşfeden kalpsiz bir adam. Kadını istiyor, onun için öldürmeye hazır. Özellikle geçmişindeki şeytanları ve âşık olduğu diğer adamı... Mahşer Sürüsü 7 motosiklet kulübünün Başkan Yardımcısı Dez Gowan; ailesini, kulübünü ve eyaleti birbirine katmak üzere olan yeni savaşa hazır. Peki ya aynı rütbeyi paylaştığı kadının bu savaşta tahmin ettiğinden daha büyük bir rol oynadığını öğrenirse? Kadın, sırlarını teker teker çözmek istediği bir takıntı haline gelirse? Savaşı kazanmak için kadının yapacağı fedakârlık, Dez'in mahvoluşu demekse? Uyarı(+18)

Bir gün hasta haliyle villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ölü gösterilen kızı ve ailesini öldürmek için arayan bu mafya lideri, hem kızın ailesini bulmak için kızı kaçıracak hem de geçmişinin acı dolu intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Sağ tarafta beni bekleyen adamı gördüğümde adımlarım durdu. Buz gibi mavi gözler bedenimi baştan aşağıya süzerken bakışlarımı adamın yüzünden ayıramadım. Kendi ten rengimin soluk bir beyaz olduğunu ve benim kadar açık bir tene sahip hiç kimsenin olmadığını düşünürken onun teni bir heykeli andırıyordu. Beyazdı. Sadece beyaz. Teninde tek bir kusur bile yoktu. Bulutların arasından hafifçe sızan güneş sayesinde teni parlıyordu. Tek bir şey hariç baştan aşağıya beyazlar içindeydi. Omuzlarına doğru gelen ince siyah saçları vardı ve buz mavisi gözlerini daha da ortaya çıkarıyordu. "Dışarıda bunun için idam edilebilirsiniz." - BUZ KRALLIĞI SERİSİ (+18) (yetişkin romantik)

Savaşın içinde doğanlar ömür boyu savaşla büyür, derdi büyüklerim. Kendi savaşıyla. Patlayan silahlar duydu kulaklarım. Ağlayan gözler ve kanayan bedenler gördü gözlerim. Kötülüklerin içinde kalmış bir çocuktum. Katillerin elinden yiyen, zincirlerden ip yapıp zıplayan, kurşunları taş zannedip sek sek oynayan küçücük bir çocuk. Geçmişimi çaldılar, bir geleceğimse; hiç olmadı. Büyüdüm,intikam almak için... Ben hep tetiği çeken oldum. Masumiyetini kaybetmeyenlere dokunmadım ama suçu olana hiç acımadım. Öldürdüm ve gömdüm. Gerek demirlerin arasına, gerek kara toprağa. Ve kötüyü öldürmek hiçbir zaman canilik olmadı. Oysa öldürmenin canilik olduğunu herkes konuşurdu ama hakedenlerin masumlarda bıraktığı yaraları kimse görmezdi. Ben VİRA SALVAZ. Elleri kandan görünmeyen, ölü bedenlerin tek sebebi. Ve benim zincirlerim, henüz daha asıl hakeden bedenlere dolanmadı.