Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır. Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar... Mayıs başına neler geleceğinden habersizdir. Okuldakilerin tuhaf davranışları göz ardı edilebilecek derecede değildir. Okuldakilarin bu tuhaf davranışlarına anlam vermeye çalışan Mayıs kendisinde bir tuhaflık sezer. O, normalden daha da güçlüdür... Ayrıca Mayıs bu kafa karışıklığıyla tuhaf okulun sırrını öğrenmeye çalışırken kendisini bir aşk çıkmazının içerisinde bulacağından habersizdir. Tehlikenin kaynağı olan bu okulda kime güvenebilir ki? Okulun sırrını öğrendiğinde ise yüzüne vuran gerçeklerle savaşabilecek kadar güçlü mü? ..... !!Fantastik ve aşkın kol gezdiği bir kurguyla karşınızdayım!! ***** Yüzüme siper ettiğim kollarımı indirdim ve net bir şekilde olanları gördüm. Kahve kurt gri kurdu adeta parçalamıştı. Ona baktığımı hissetmiş olacak ki bakışlarını bana çevirdi. Ağzından damlayan kanlar onu çok ürkütücü gösteriyordu. Yavaşça bana doğru gelmeye başladığında ne yapacağımı bilemedim. Önümde durdu ve parlak turuncu gözlerini gözlerime kenetledi. Hiçbir şey yapmadan bana bakıyordu. Bir şey yapmadığını anladığımda yavaşça yere eğildim. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Yavaşça sağ elimi kaldırdım ve tüylerine dokundum. Onunla temas ettiğimde gözlerini kapattı ve başını hafifçe yana doğru yatırdı. Dudaklarımda bir tebessüm oluşurken yavaşça başını okşamaya başladım. Her ne kadar kanlar onu korkunç gösterse de şu an sevimli duruyordu. Boğazından mırıltılar çıkarttığında gülümsemem genişledi. Sevimli kurt...

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.