Bir insan kimsesiz kalmaya görsün. Sırtını verdiği her dağ, gün olur başına yıkılır. Bir insan kimsesiz kalmaya görsün. Zanneder ki hiçbir şeye hakkım yok. Her yerde sığıntı, her şey eğreti üstünde. Aldığı nefes bile batar gözlerine. Ve bir insan müsveddesi bir insanı kimsesiz görmeye görsün. Görmeye görsün... Küçük yaşta anne ve babasını kaybeden İpek, teyzesi, eniştesi ve 2 kuzeniyle yaşamaktadır. Bir hizmetçi muamelesi gördüğü evde, her şeye rağmen okulunu kazanmış, kendi ayakları üzerinde sapasağlam duran bir kadın olabilmek için canla başla çalışıyordur. Hem okuyup hem harçlığını çıkarmak için işe girdiği kırtasiyede geçirdiği kötü bir gün ise ona Selim'i kazandırır. Selim varlıklı bir ailenin tek oğlu; kibar ve centilmen bir delikanlıdır. Okul malzemelerini almak için girdiği kırtasiyede tanıştığı bir esmer güzelinin tüm odağını dağıtacağından ve ona ilk görüşte sırılsıklam aşık olacağından ise habersizdir. İkili yüreklerinin rüzgarına kapılıp dolu dizgin bir aşka yelken açtıklarında onları alabora edecek bir dalga son hızda üzerlerine geliyordur. Sinsi bir hain sevdalarının ortalarına düşüp etrafı karaya boyadığında küçücük bir ışık huzmesi Selim'in küçük bir çocukken karaladığı bir parça kağıttan yayılır: Ölmeden önce yapılacak şeyler listesi. Kırmızı bir kalemle atılmış bir başlık ve altında onlarca madde. Selim, bu karaya boyun eğmemeye karalıdır ve sevdiği kadını da elinden tutup o listedeki her bir maddenin üstünü çizmeye karar verir.

"Derler ki, kış ne kadar sert olursa olsun, aslanın izleri karın altında kaybolmaz." Kış geri gelmişti; kar fırtınası her yeri sarmıştı. Ve kar erimeye başladığında, sırlar ortaya çıkacaktı. Midas'ta hiçbir sır gizli kalmazdı. Açelya, üniversite için Devin'i terk edip Midas'a geldiğinde karşılaşacaklarından habersizdi. Yeni bir hayat, yeni arkadaşlar ve kalbini parçalara ayıracak o aşkla tanışacağını bilmiyordu. Kalbi ikiye bölünecek, terazide bir taraf ağır basarken her şey düşündüğünden çok daha karmaşık hale gelecekti. Bazen her şey ölümle başlardı. Bazen ise bir yabancının şehre gelişiyle. Midas'ta yeni bir dönem başlıyordu. Cemiyet üyeleri, ışıltılı davetler, göz alıcı partiler ve arkadaşlıklar... Her şey büyüleyici görünüyordu. Ama Midas'ın parıltısı insanın gözünü kör ederdi. O ışık ruhunuza işler, kalbinizi donatır ve vicdanınızı yitirmenize neden olurdu.

Siyaha dönen kalbin sahibi griyse, insan kendi Öz'üne dönmelidir. Yıllar önce ablası uğruna intikam ateşi ile tutuşan Dağhan Zeydan diğerleri ile kendini yakarak yeni hayatına Alphan Gültekin Öz olarak gözlerini açtı. Yeraltının yenilmez dövüşçüsü Öz o gece büyük bir sınavın içerisindeydi. Aklı ve vicdanı arasında kalan Öz fark etmese de çoktan onu kendi karanlığına hapsetmişti. Alina Alaca kardeşi için ne kadar ileri gidebilirdi? Düzenli ve huzurlu hayatının ortasına düşen bu beladadan kurtulmak için tek bir seçeneği vardı. Öz'e dönüp bu çıkmazdan kurtulmak.

"Alacalı Ala küçücük canın var onu da bu aç aslanın önüne bırakıyorsun." Medar uğursuz bir şehirdi, Ala Safir Rima ise bu şehirde yaşıyordu. Ve bu şehirde yaşamanın bir bedeli vardı. Ala Safir, yalnız kaldığı şehirde geçmişiyle yaşamak zorundaydı. Ta ki bir gece hayatını kurtardığı adama kadar. Lider Ulu Vasil. Soğuk, sert ve mesafeliydi. Tanrı'nın yarattığı en güzel ve en çirkindi. Gri gözleri, sözlerinden daha şiddetli bir şekilde kalbimi parçalayacaktı. Ve ben ona çocukluğumdan beri aşıktım. Hayatını kurtardığımda, bana bir anlaşma için geleceğini bilmiyordum. Anlaşmanın bana geçmişin sırlarını ve yeni bir hayatı vereceğini. Aile sırları, geçmiş ve o... Kalbimi parçaladığı her an ona daha çok aşık oluyordum. Ve onsuz geçireceğimi düşünmediğim bir gün olmadığını biliyordum.