Athena:aynı acıları yaşıyoruz değil mi? Draco yaşlı gözlerini kaldırdı gözlerime bakmaya başladı buraya geldiğimizden beri hiç konuşmamıştı ağladığı için boğuk çıkan sesiyle konuştu Draco:belkide öyledir ikimizde ailelerimiz için yüz karasısıyız Athena:haklısın kesinlikle öyleyiz peki niye acılarımızı paylaşmıyoruz? Draco afallamış bir şekilde suratıma baktı bunu dememi beklemiyormuş bir şekilde yüzüne bakıp acı şekilde gülümsedim oda bana geri gülümseyince o zaman daha iyi anladım bu çocuk benim geleceğim geçmişim yarınım bu günümdü...