Hışımla babamın odasına daldım ve avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım "Baba bu aptal adamın söyledikleri doğrumu?" "Manolya" Babam özlemle ismimi fısıldadığında oturduğu çalışma masasından kalktı. Yanıma geldiğinde bana sarılacağı sırada onu ittim. Onu itmeme şaşırmıştı. "Cevap ver bana" Bağırmamadan dolayı sinirlenerek aptal diye nitelendirdiğim yanımda ki adama yöneldi. "Kutay, ne söyledin de ona, babası olduğumu unutacak hale geldi" Kutay denen adam umursamaz bir tavırla ellerini siyah deri ceketinin ceplerine koyarak babama doğru bir adım attı. "Hiç bir şey sadece babasının mafya lideri olduğunu bilmeye hakkı var diye düşündüm. Ama korkma annesininde mafya olduğunu ve bir hain olup babasının annesini kendi elleriyle öldürdüğünü söylemedim" O sakin bir ses ile alay eder gibi bunları söylerken benim içimde fırtınalar kopmaya başlamıştı. Söylediklerinin doğru olma olasılığı bedenimi kasıp kavururken duyduklarımın ağırlığıyla sendeledim ve gözlerim yavaşça kapandı. Düşmemi engelleyen şey Kutay'ın bedeni ve belimde ki eliydi...