Yüksek duvarlarla örülü bir arsa ve tam ortasında tüm görkemli kasvetiyle duran simsiyah bina Kimse orada ne olduğunu ve neler döndüğünü bilmiyordu sadece kulaktan duyma birkaç cümle ve oradan çıktığını savunan birkaç tane kaçık. Elimizde ne net bir bilgi vardı ne de oraya yaklaşma iznimiz taki bir radyo istasyonuna bir adamın bağlanarak orada olanları ağlayarak anlatmasına kadar. -Kesit- "Emin ol istediğimde yapamayacağım hiç bir şey yok Hera Arjen" fısıltıyla çıkan sesi dudaklarıma çarptı. Fısıltısının oluşturduğu kelebek etkisini yok sayarak "Birazdan da öpeceksin sanırım" dedim. Cümlem bittiğinde muzipçe dudaklarını yukarı doğru kıvırdı. Sert yüzüne ihanet eden gamzeleri gözlerimin hemen önünde duruyordu. Dudaklarıma biraz daha yaklaşarak "neden olmasın?" Soru sormaktan uzak kurduğu cümle ile kalp atışlarım bana ihanet ederek hızlanmıştı. Fazlasıyla yakınımda olan Arafta bunu fark etmiş olmalı ki "Dikkat et Hera kalbin bu kadar hızlı atmaya devam ederse öpmemek için hiç bir bahanem kalmaz" dedi. HER PAZARTESİ BÖLÜM GELECEKTİR. *küfür,argo ve yakınlaşma bulunacaktır. *Tüm haklar gizlidir. *Kapak bana aittir. *26/01/23

Karanlığa alışmamış gözlerini kısarak etrafında gezdirdi. Uçsuz bucaksız bir ormanın içinde yapayalnızdı. Etrafta usul usul esen rüzgarın ağaç yapraklarına çarpınca çıkardığı ses dışında hiçbir ses yoktu. " Neredeyim ben?" dedi etrafında dönerken " Neresi burası?" birkaç dakika nerede olduğunu çözmeye çalışmış daha sonra ise bulunduğu yerden ayrılıp yürümeye başlamıştı. Yürüdü bir çıkış yolu bulabilmek için durmadan yürüdü fakat sanki bir labirentin içindeydi ne kadar çıkış noktası bulmaya çalışa da geçtiği yolların hepsi birbirinin aynısıdı sanki. Biran soluklanmak için durduğunda garip bir his doğmuştu içine usulca başını arkasına çevirerek etrafına bakındı ve daha sonra hızla koşmaya başladı. Çalıların arasından fırlayan bir kurtla daha da hızlandırdı bacaklarını ta ki karşına biranda çıkan manzarayı görene kadar. Nasıl olduğunu anlamadığı bir şekilde bir kurt sürüsünün tam da ortasına düşmüştü. Çevresinde yarım bir daire oluşturarak durmuş kan kırmızısı gözlerini Gökkurtun üzerine dikmişlerdi. "Vakit geldi " dedi az önce kendisi koşturan kurt yanına yaklaşarak. " Vakit geldi" Çevresini saran diğer kurtlar da etrafında dönerek aynı şeyi söylüyorlardı. "Vakit geldi" " Vakit geldi" " Vakit geldi" " Vakit geldi" Yanında kendisini koşturan beyaz yeleli kurt kırmızı gözlerini gözlerine dikerek uzun uzun baktı ve tekrardan konuştu " Zaman bitti beklemenin sırası değil artık vakit geldi!!" KEMERLERİNİZİ SIKI BAĞLAYIN GEÇMİŞE GİDİYORUZ!!!

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷 Devletini sevmeyen haine Hilal'in gölgesi haram olsun. 🇹🇷🇹🇷🇹🇷

Genç kız kaymaya devam etti. Üşüyordu ama bunu sorun etmiyordu. Üşümek istiyordu. Ayağının altındaki kaygan zemin, ona iyi geliyordu. Fakat bu sefer iyi hissetmiyordu. Üzerinde bulunduğu buzun ince olduğunu biliyordu. Buzun çatırdama seslerini duymaya devam ediyordu. Fakat umursamadı. Kaymaya devam etti. Onu izleyen iblisten habersizdi. İblis, onun buzların kraliçesi olduğunu düşündü. Kendine layıktı. Kendi oluşturduğu ince buz tabakasının üzerinde duran meleğe baktı. Onun tam zıttıydı. Aynı zamanda da onun yarımıydı. Genç kız, ince buzun üzerinde, zarif bir şekilde hareket etmeye devam etti. Geriye doğru, çapraz bir şekilde sürmeye başladı. Sağ ayağını kaldırıp, sol ayağını kendine doğru çekti. Genç kız, bu hareketi ile altındaki buzun çatlıyacağını biliyordu. Onun istediği de buydu. Onu büyülenmiş bir şekilde izleyen iblisten habersizce, axel hareketini gerçekleştirdi. Altındaki buz çatladı ve genç kız, soğuk suya düştü. Kurtulmaya çalışmadı. Ölmek istiyordu. Aradan dakikalar geçti. Soğuk su, genç kızın bedenini ele geçirmişti. Gözlerini kapattı. Öldüğünü zannetti. Fakat bu olmadı. Onun ölmesini engelleyen şey, iblisin, genç kızın dudaklarına kondurduğu öpücük oldu. *** Kendi elini kendin tut, kimse seni kurtarmak için kolunu feda etmeyecek. ***

" Nereye Gidersen Git Yine Bana Gelceksin ." demişti Genç Adam . Nazın İlk Defa Bu Kadar Canı Yanıyordu. Onca Söz ve Hakaretten Sonra Artık Canımı Yanmaz diyordu ama Yine Yapmıştı Yapacağını . O Kadar Haklıydı ki Ne Sığınacak Bir Kişi, Ne de Gidecek Bir Yeri Vardı. Nereye Giderse Gitsin Bütün Yollar Ona Çıkıyordu. Kaderine Bir Kez Daha Lanet Etti. Koşa Koşa Çıktığı Hapishaneye Geri Dönüyordu. Kapısındaki Sayısız Korumanın Olduğu Hapishaneye Adım Attı. Oradaydı İşte Verenda da Bütün Heybeti İle Duruyordu Cehennemin Zebanisi Namı Değer Akrep Kral. Gözlerinde Yine Aşağılayan Bir İfade Vardı. Sanki Ne Oldu Küçük Fare Yine Benim Elime Düştün Diyordu. Daha Fazla Bu Bakışlara Maruz Kalmamak İçin İçeriye Girmek İstediğinde Ayağı Havada Kaldı. Onun Yeri Göğü Titreten Bariton Sesi Bütün Bahçede Duyulmuştu. "Sakın Bir Adım Daha Atayım Deme !" *Kitapta Argo ve Küfür Bulunabilir Lütfen Bu İkazımı Dikkate Alarak Okuyun! *Tüm Hakları Bana Aittir Herhangi Çalınma Kopyalanma Durumunda Tarafımdan Yasal İşlem Başlatılacaktır.

Bir insanı tanımak uzun yıllar alır. Yanlış tanıdığını anlamak ise bir kaç saniye. Açelya canından çok sevdiği çocuğa zevkle bakıcılık yapıyordu taki patronunun eli kanlı bir mafya olduğunu öğrenene kadar. Açelya eskisi gibi rahat olabilecek mi ? Peki yeni farkına vardığı duygularına engel olabilecek mi ? En zoru da arada bir intikam meselesi varken ayakları üstünde durabilecek mi ?

Bir yanda Karanlık işler çeviren,kadınlarla bir oyuncak gibi oynayan ukala bir mafya.Diğer yandan yaşadığı olaylar yüzünden herkese güvenini yitirmiş,tamamen içine kapanmış genç bir kız.Acaba bu iki insanın yolları kesişirse ne olur?hangisi diğerini yola getirecek?onlar aşkın kollarına kendilerini bıraktığında geçmişte gizli kalmış sırlar ortaya çıkarken onlar ne yapacak?aşkları önlerindeki tümsekleri aşmaya yetecek mi?yoksa o tümseklerin arkasında aşkları yok olup gidecek mi................

UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*