Rüzgar ve Yalçın, Toprak'ı evlat edindiklerinde sessiz evlerinin alışık olmadıkları duygularla dolmasından son derece mutluydu; ancak Toprak'ın dur durak bilmeyen yapısı, onları zorlayan bir karmaşayı da beraberinde getirmişti. 🌈 Herkesin eşit haklara sahip olduğu bir dünyada geçmektedir.

Çağının en genç bilim adamlarından biri, yarattığı zaman makinasının işe yarayıp yanındaki iki kardeşi ile birlikte kaza sonucu geçmişe giderek kendilerini Osmanlı zamanında bulacağını bilmiyordu. Bilseydi şayet, yine yapardı.

bavul bavul terk edilişin yanına zorla sıkıştırılmış, yırtık pırtık bir poşet kavuşma hikâyesiydi benim kendime varışım

"Ölümün benim elimden olacak. Yarattığın o yalan dünyayı başına yıkana kadar bana ölüm yok."

"SENİ YAŞATIR MIYIZ LAN?! YALANCI, İFTİRACI PİSLİK!" Toprak, oturduğu duvarın kenarında titreyen bedenini daha da küçülttü.Dışarıdaki sesler, camlara vuran taşların şangırtısıyla uyumlu, acımasız bir senfoni oluşturuyordu. "Korkut abim hapishaneden çıkıyor! CANINA OKUYACAĞIZ." Toprak'ın kulaklarını kapatan elleri, yavaşça aşağıya indi. Kolları, iki yanında cansız bir ağırlık gibi sarktı. Başını kaldırdı ve çatlak tavana baktı. Gözlerindeki donuk ifade, şimdi anlık bir dehşetle yer değiştirmişti. Korkut üç sene sonra çıkıyordu hapisten....

Kız kardeşimin 7/24 okuduğu o bitmek bilmeyen romantik mangaları ve onların animeleri... benim en büyük kâbusumdu. Gerçekten. O pembe kapaklı, kalpli hikâyelere bir daha bakmak zorunda kalmamak için neredeyse dua ediyordum. Ama kaderin... garip bir mizah anlayışı varmış. Çünkü öldüğümde - evet, öldüğümde - kendimi o nefret ettiğim mangalardan birinin içinde buldum. Ve hayır, ana karakter falan değilim. O kadar şanslı değilim. Kötü kadının erkek kardeşi olarak reenkarne oldum! Yani... en yanlış yerde, en yanlış kişiyim. Tek isteğim basitti: Hikâyedeki bütün o saçma aşk üçgenlerinden, dramatik itiraflardan ve ağlamaklı karakterlerden uzak durmak. Sessiz bir köşede yaşayıp bu senaryodan sıyrılmak istiyordum. Ama... kader, her zamanki gibi, başka planlar yapıyor.

❝Kaçabildiğin yere kaç, istediğin deliğe saklan L'vyónok, cehennemin dibi bile olsa seni avlamaya devam edeceğim.❞ {...} Delirmenin eşiğinde kardeşiniz sizden bir iyilik isterse bunu yapmayın. Özellikle bu iyilik Rus Mafyasıyla bağlantılı birinden bir şeyler çalmaksa. Hemen kardeşiniz odanızdan kovup işinize devam edin. ••• !Eşcinsel Kurgu. !Dikkat/ Mental hastalıklar, travma, sh(self harm), istismar, şiddet ve tetikleyici ögeleri bulunabilir. !Küfür, argo ve cinsellik içerir. (+18)

Karıştırılan bebekler serisi, erkek versiyon. Karez Arvas, ünlü bir şarkıcıydı. Hayatı hep parlamanın eşiğindeydi. Başarılıydı, gençti, herkes ona imrenirdi. Fakat kimse sahne arkasını bilmezdi elbette. Sahne ışıkları altında alkışlar vardı, perde kapandığında ise sadece sessizlik. Karez, çevresindeki kalabalığa rağmen hep yalnızdı. Çünkü yalnızlık, en çok da insanın bir ailesi olmadığında büyür dururdu ve bir gün, bu yalnızlığın bile ona ait olmadığını öğrenecekti. Sebebi belliydi; en başından beri, yanlış bir nakaratı söylüyordu... "Eğer hayat dediğimiz şey bir şarkıysa, benim ki başka birisine yazılmıştı."

[Texting içerir] Arkadaşı için söylediği ufak bir yalan yüzünden abisinin radarına giren Mami'nin ibretlik hikayesi

Hacker olan Boran; katı kurallı, soğuk bir iş adamı ve mafya olan Cengizhan'ın şirketine sızıp önemli belgelerini çalmıştı. Bu yaptığı hata geri dönülmez bir yola girmelerine neden olmuştu. ErkekxErkek +18 Mpreg Enemies to lovers