Bulutlar, gökyüzünde salınarak, birbirlerine sokularak dans ediyordu. Aralarına davetkar bir şekilde aldıkları güneşi, onu dört gözle bekleyen pembe şakayıklara göstermek için, ve aynı zamanda soluklanmak için, birbirlerinden ayrılıp dansa ara veriyorlar, yavaşça çekilip güneşi ön plana çıkarıyorlardı. Pembe şakayıklara, gülümseyen yüzle bakıyordu güneş. Onları mutlu edince, kendisi de mutlu oluyordu. Bu dünya için fazla güzellerdi. Fazla. ~Bulutların Dansı~ Geçmişinden acı bir şekilde kaçma planları yapan Avery, geçmişinden kaçarken, başka birinin geçmişinin ağlarına takıldı. Onu, sadece kendisi gibi o ağlara takılan biri kurtarabilirdi. Peki; öyle biri var mıydı? Yüzündeki kırışıklıklar oluşuncaya, kalbi zayıflamaya başlayıncaya dek, o harika panjurları olan, ama her daim, sanki bir şeylerden korunmak istercesine kapalı tutulan o perdeli evde neler olduğunu; ve duvarlara sinmiş olan üzüntü ve hayal kırıklığının sebebini öğrenmek için, benliğinden bile kaçmıştı. Neden? ~Nur~