Dikkat! Kitapda yetişkin içerikli sahneler vardır. Rahatsız olacaklar okumasın!! Ünlü striptizci dansçısı Adel Dinçer yine sahnede ortalığı yangın yerine çevirdiği zaman o gün iş nedeniyle o mekana gelen italyan L.R. Martines'in de dikkatini kendine çekmeyi başarıyordur. Martines bu erişilmez meyveyi tatmak için gözünü karartır ve ünlü direk dansçısını kaçırarak ona kırk gün süre verir. Ya kırk gün dolmadan Adel'in de rızasıyla ona sahip olacaktır ve onu kendine mühürleyecektir, ya da süre dolduktan sonra dansçını serbest bırakarak bir daha karşısına çıkmayacaktır. Ama unuttuğu bir şey vardır, hiç kimse göründüğü gibi değildir. Her sağlam bedenin arkasında kırık, parçalanmış, umutları söndürülmüş, hayalleri yıkılmış, duyguları alınmış, hayatı karartılmış bir ruh yatıyordur. Adel kalbinden vurulmuştu, sevgi ile atmayan kalp, et parçasından ibarettir. Bunu anlayan adam kırk gün süre içinde Adel'in bedenini değilde, kalbini ve duygularını geri kazanması için mücadele verecektir. Peki gerçekten her şey bu kadar kolay mıdır? Zaman akıyor, günler azalıyordu. Tik..Tak..Tik..Tak Zaman her şeyin ilacı olarak bilinir. Ancak her ilaç gibi bu ilacın da içileceği zamanı sadece kendi belirler. En iyi yazar zaman olmuştur. Çünkü her zaman günün birinde son noktayı koyar.

"bu hayatta bana en değer verdiğin kişi kim diye sorsalar hiç düşünmeden sevdiğim adam derdim " dedim yanağını okşamaya devam ederek. Gözlerimin içine acı ile bakmaya devam etti. Bedenim uyuşmaya başlamıştı. "Yaşadıklarıma rağmen beni ayakta tutan, dayanağım, umudum olan adam derdim " dedim. Gülümsemeye çalıştım. "Yapma" dedi acı çekerek. " Ailem yoktu aile oldun bana. Yarım olan ne varsa hepsini tamamladın. Kapanmayacak yaralarım vardı, hepsini tek tek kapattın. Bana yaşamam için sebep verdin. Bana sen nefes oldun askerim." dedim. Ellerimi daha fazla havada tutamadığım için indirdim. Elimi kurşun Yarama götürdüm. Elime sıcaklık gelince gülümsedim. Yolun sonundaydım. Bedenim uyuşmuştu. Gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum . "Verdiğim sözü tutamadım "dedim zar zor . " Seni seviyorum adam affet beni "diyip kendimi karanlığa teslim ettim... Kitabın ilk başları size sıkıcı gelebilir ama kitabı okumaktan vazgeçmeyin ileri bölümleri gerçekten sarıyor . İyi okumalar şimdiden:)

Kaç aydır buralardayım lakin senin gibisine rastlamadım... Bu Dünya'nın kusursuz parçası, özel asker... Kim derdi ki bu gizemli askerle sonuçları tahmin edilemez bir yolculuğa çıkacağımı, onunla soluksuz geçireceğim bir sürü anılarım olacağını, beni seveceğini, benimle tekrardan denemeyi öğreneceğini... İşte her şeyin başladığı noktadaydık, her şeyden habersiz olduğum o nokta... Sorusu hala aklımda: "Yabancı mısın? İngiliz, Rus?" İşte benim hikayem de böyle başladı... Bir askerin "asla sevmem" dediği bir noktada tekrar tekrar seveceği ve sevgisinin onu bambaşka bir adama çevireceği bir hikaye... Nefeslerinizi tutun çünkü uçuşa geçiyoruz!😎 ****** "Sahi komutan, ben seni peşimden nereye koşturtuyorum acaba? Bunu hiç düşündün mü?" diye sordu. "İstersen cehennemin dibine koşturt, yine de seni alacağım." Bir anda durdu ve: "O zaman cehennemime hoşgeldin komutan." dedi kollarını iki yana açarak. Etrafıma baktığımda yaklaşık yirmi tane adamın silahının bana dönük olduğunu gördüm ve Kara'ya bakıp sadece sırıttım. Saniyeler içerisinde gökyüzünden gürültülü rüzgar sesleri gelmeye başlamıştı bile. Kafamı yukarıya kaldırdığımda tepemizdeki Türk İHA'larını gördüm. Sonra tekrar Kara'ya çevirdim başımı. Kara; "Ne oluyor lan?" deyip iki adım gerileyince; "Cennetten yardım gecikmedi." dedim silahımı ona kaldırarak. ****** BAŞLANGIÇ: 30 Eylül 2017 BİTİŞ: 17 Haziran 2018 Cesaret'te #1 //15.03.2020 Profesyonel'de #1 //19.03.2019 Sevgi'de #1 //02.01.2019 Bordo bereli'de #1 //28.12.2018 Dolunay'da #1 //14.12.2018 Asker'de #1 //04.12.2018 Kahraman'da #1 //18.08.2018 Bekleyiş'te #1 //18.08.2018 Psikiyatrist'te#1 //18.08.2018

Asiye İlkim Akçay! Üzüntülü, kederli ve acılı kadın! İsminin anlamını bu zamana kadar vermemiş miydi? Çektiği acılar bu zamana kadar sadece geçmişte kalmamış, boynuna yağlı bir urgan gibi asılmıştı. Bu sefer kaçmayacaktı, babasının arkasına gizlenmeyecekti, düştüğün de kardeşini suçlamayacaktı. Savaşacaktı. Çünkü biliyordu, babası düşmeden kaldırırdı onu. Biliyordu kardeşi dikenli yollardan yürütmezdi, şimdiye kadar Asiye isminin hakkını çok vermişti. Artık güçlü olacaktı. Düştü mü? Tekrar kalkardı. Koşuyorken takıldı mı? Daha da hızlı koşardı. Ne olursa olsun yapardı. Babasının kızıydı. O, Asiye İlkim Akçay'dı. Kapak: MatmazelinHayali

Alara Yılmaz babasının antrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423

Genç kızın sicim gibi dökülen göz yaşları siyah şalına ulaştığında hızla emilip gözden kayboluyordu. Kalbindeki ağırlık nefes aldırmayacak duruma getirmiş olsa dahi biliyordu ki Allahtan başka kimseye anlatamazdı yaşadıklarını. Dua ederken açtığı elinin avuç içlerini yüzüne sürdü. Gönlünden duasının kabul olması için dua ediyordu halen. Yavaşça göz yaşlarını silip saatine baktı, artık camiden çıkması gerekiyordu akşam namazı saati yaklaşıyordu. Ayağa kalkarken çok sesli olmayan bir ses ile içini ferahlatmaya çalıştı son kez. "Kul sıkışmadan Hızır yetişmezmiş.Çok dardayım Allahım! Bana yardım gönder. " Ağır adımlarla camiden çıkarken ; camiye geldiğinden beri onu bekleyen,duyan imamdan ve kabul olan duasından habersizdi. "Allahım darda kalan kuluna yardım etmemi nasip et.."

Gözlerimi kapatmamak için güç sarfetmiyordum. Hayata tutunmak için bir çaba göstermiyordum. Sağımda bekleyen bedenin yere yığılması ve silah seslerinin çoğalmasıyla gülümsedim. Biz Türk'tük. Yeri gelince Koca Seyit olur 215 kilo mermi taşırız, yeri gelir Ömer Halis olur 30 kurşun yeriz, yeri gelir 9 yaşından 12 yaşına kadar cephede bilfiil savaşan Nezahat onbaşı oluruz. Ölecek miydim bilmiyorum ama mutluydum. Ölsem bile cesedim bu itlere kalmayacaktı. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama yarama baskı uygulanmasıyla inleyerek açtım gözümü. "Ben Yüzbaşı Ali Kağan Güral. Az daha dayanın üsteğmenim."

"Sakın, sakın Ala, aklının ucundan dâhi geçirme." Diye burnundan soludu. Sinirle bir adım attım. İşaret parmağımı doğrulttum. "Sakın Yüzbaşı, sakın ola bana o isim ile seslenme. Senin o ismi demeye artık hakkın yok! Balca'yım ben anladın mı?!" Sendeledi, canı yanmıştı, yansındı. Bana bunu yapmayacaktı. "Senin adın o, ben nasıl senin adını başka bir isminle sesleneyim Ala!" Benim adım artık Ala değildi, o Ala'yı bitirmişti, Ala tekrar ölmüştü. Bir daha gelmemek üzere. Sinirle omzundan ittim. Tekrar sendeledi. Kimsenin yıkamadığı Yüzbaşı Karan Çevik'i ben bir itmeyle yıkıyordum. "Öldürdün lan Ala'yı, öldürdün. Bir daha geri getirmemek üzere öldürdün." Gözlerinde yapma der gibi bir hâli vardı. Yapacaktım. "Deme öyle, nolursun Ala yalvarıyorum sana deme öyle." Sol gözünden yaş aktı. "Ne yalvarıyorsun lan sen bana! Ne hakla? Hangi sıfatla bana yalvarıyorsun. Artık ne ölüne ne ölüme Karan Çevik." İki Yüzbaşı, iki çocukluk arkadaşı, iki asker arkadaşı, iki şehit çocuğu, iki yaralı çocuk. Bir tim komutanı, bir o timin askeri. Ya ikisi birbirini tamamlayacaktı, ya da ikisi de birbirini bitirecekti...

"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim... asker #1 26.09.2019 macera #1 27.10.2019 romantik #1 08.11.2019 bordobereli #1 12.11.2019 veteriner #1 25.01.2020 özelkuvvetler #1 25.01.2020 aksiyon #1 27.01.2020 romantizm #1 03.02.2020 sevgi #1 25.02.2020 Genç kız edebiyatı #1 23.03.2020 mizah #1 28.03.2020 komedi #1 17.01.2021 Genelkurgu #1 09.03.2021 baytar #1 31. 05.2021 (Not: Bu kitapta yazdığım her şey tamamen benim hayal ürünümdür. Lütfen gerçeklerle bağdaştırmayınız.)