Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

Ölüm. İlk kez bir insanın elinde bu denli çekici görünüyordu. Yalnızca babasından alacağı intikam için bu yeteneğini kullanmaya kararlıydı. Ancak kılıç tutan elleri bana yönelse ona 'Dur' demezdim. Onu kaçırdığımı sanıyordum ancak tek yaptığım kendimi ona hapsetmekmiş. * " Neden?" diyebildim çaresizce koyu mavi gözlerine bakarken. Ancak ben gözlerine baktığımı zannederken nefretten oluşan bir girdabı incelediğimi yeni fark ediyordum. Bu farkındalık bedenimi rüzgarda savrulan bir yaprak gibi titretmişti. Belimde hissettiğim sızıyla gözlerimi o yana çevirdim. Bu bir iğneydi. Gözlerim kayarken ayaklarımın da yerden kesildiğini hissedebiliyordum. Bana neler oluyordu! Karşılık vermeliydim. Kulağımda hissettiğim nefesle bedenim arkamda ki adama tamamen teslim olmuştu. " Appartenir " * - Neden korkuyorsun? Ruhumuzun şeytanın eline geçmesinden mi? - Hayır, ona verecek bir ruhumuz olmamasından.

[texting] bilinmeyen numara: uyudun mu? (00.27) azel: ne var? bilinmeyen numara: şey bilinmeyen numara: bir şey soracaktım da ben sana bilinmeyen numara: öyle aklıma takıldı yani azel: sor bilinmeyen numara: hangi winx perisisin? 11.01.2021

[texting] aksa: 📸 fotoğraf aksa: sanırım bu baba oluyorsun demek aksa: iki buçuk haftalık hamileymişim 27.06.2021

Kardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.

"Adı Lamia." dediğinde parlak yansımalı yelesi olan güzel atına doğru yürüyorduk, el ele. "İnanışa göre mitolojide Lamia, siyah ve kadifemsi bir pelerin giyer. Menekşe rengi gözleriyle çıkar insanın karşısına." "Onun da siyah ve kadife bir pelerini var sanki." diye mırıldandım. "Dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun nefesinden o buhar çıkmaz Lamia'nın." diyerek kaldığı yerden devam etti. "Çünkü ölümdür Lamia, nefesi ölüm kokar." Beni nazikçe kolumdan çekti, dudağım bir ata verilen ismin ürkütücü hikayesiyle seğiriyordu. "Buna rağmen tek istediği biraz olsun sıcaklıktır." dedi, "Karşısında bu isteğini yerine getirmeyecek insan sayısı bir elin parmağı kadardır çünkü inci çiçeği kokar her yanı, büyüsüne kapılmamak imkansızdır." Bana ne yapacağımı tahmin etme fırsatı bile tanıma­dan ağılın içine doğru yürümeye devam etti. Yerlerde içi tahıl ve saman dolu, bir sürü çelikten kova duruyordu. "Lamia'nın öpücüğü nefessiz kalmak içindir." dediğinde derin bir nefes alarak tamamladım. "Bu yüzden insan, karşısındaki Lamia bile olsa o öpücüğün tadına varmak için öper onu." dedi ve durdu. "Ölümü göze alır, Lamia'sından vazgeçmeyi alamaz." İlk yayım: 12.02.2016

Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi. Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum. ''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğlendireceğim.'' +18 sahneler, korku, şiddet ve kötü alışkanlıklar olacaktır. KAPAK VE KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR. B.T :16.04.2023 KURGUDAKİ PORTO RİKO'NUN GERÇEK ÜLKEYLE HİÇBİR ALAKASI YOKTUR SADECE İSMEN AYNIDIR.

Sağır bir genç kız ve seri bir katilin hikayesi... Sara Topal, beş yaşından sonra geçirdiği bir kazadan dolayı hiçbir sesi duymuyordu. Şiir yazmak için bir sokağa girdi. Tek istediği sadece ilham alacağı bir cümleyi defterine yazmaktı ama işler hiç istediği gibi gitmedi. O bir cinayette tanık olmuştu. Siyah şapkalı, adamla göz göze geldi. Adamın elleri kandı. Bu seri katil sara'nın peşini bırakmaya hiç niyeti yoktu. "Benden ne istiyorsun?" Dedi. "Sen işlediğim cinayeti gördün." Adam ne diyordu? Onu anlamıyordu. Sara kendi sesini bile duymuyordu. Bu adamın sesini nasıl duyacaktı? Genç kız, adamın ne dediğini bilmiyordu. "Ben sağırım! seni duyamıyorum." Dediği zaman adam ona inanmamıştı ama gerçekten genç kız sağırdı. *** Yine karşımdaydı. Yüz ifadesi her zaman sertti. "Beni bir gün duyacak mısın?" Diye sordu. Her şeye sağır olan ben neden o karanlık adamın sesini duymak istiyordum? .

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Savaşla büyüyen çocukların yaralı yürekleri vardır. Yitirirler çünkü evlerini, annelerini, ilk aşklarını, koşup oynadığı toprakları... Geriye bir tek acı hatıralar kalan çocukluğunu bırakmak demektir bu. Smirnow Krallığı'nın prensesiyse sadece savaş için yetiştiriliyordu. Savaş ondan sadece çocukluğunu değil hayallerini, özgürlüğünü de almıştı. Eveline. O hem yazın filizlenen yasemin, ayaza direnen çınar, kuş cıvıltısında gizli tılsım, doğuda açan güneş, karanlık gecedeki ay. Hem de kıyamet günü esecek rüzgar, yağan yağmur, çakan şimşek, kopan fırtınaydı. O hem masumiyet hem de karanlıktı. 17 yaşında bastığında ise her şey değişmişti. Unutmayın ki iktidar tehlikeli bir oyundur. (Hikaye finalden sonra düzenlemeye alınacaktır.)