Kahvemden yudumlar alırken "Evlilik... Düşünüyor musun?" diye sordu yavaşça. Elimdeki fincanı tepsiye bırakıp su bardağını aldım ve "Evet." dedim. "Bir evde tek başına yaşamak çok zor. Ben uzun zamandır yalnızım ve artık kendi ailemi kurmak istiyorum." Elimdeki bardaktan su içtiğim sırada derin bir nefes alıp "Benimle evlenir misin?" deyince içtiğim su boğazıma kaçtı. Mayıs 2020 #1-mutluluk 25.01.2022 #1-görüşme 12.02.2022 #1-hayat 22.02.2022 #1-izmir 01.07.2022

Gizliden gizliye duyduğum hayranlığın hangi ara aşka dönüştüğünden çok emin değilim. Ama Alper'e duyduğum hislerin yoğunluğunu kabul edeli epey bir zaman geçmişti. Yaklaşık dört yıldır olduğu gibi platonik bir şekilde seviyordum onu. Tamam buraya kadar her şey oldukça sıradan ve tahmin edilebilir. Zaten yaş da on sekiz ki tam duygularını birbirine karıştırmanın yaşı. Tahmin edemediğim şey gururumun böylesine kırılacağı gerçeğiydi. İlk aşk dedikleri o tatlı telaş halinin bu denli büyük bir çöküntüye neden olacağını nasıl bilebilirdim ki? Birde Alper'in yıllar sonra tekrar geleceğini, attığım yalanın ayaklarıma böyle dolanacağınıysa asla ama asla tahmin edemezdim. Kendimin bile akıl sır erdiremediği, beceriksiz aşkımın içine bir de Akın abiyi çekmiştim...

Herşey bir okul bankında yaşandı.Sevdiği çocuğun yanına gelmesiyle... Güzel bir aşk hikayesi

Hayat değil miydi bize oyun oynayan? Tam mutlu olduk derken önümüze taş koyan? Peki ya aşk? Bizi yerle bir etmekten yorulmadı mı? Ben Deniz. Deniz Sayar. Aşka olan inancını tamamen kaybetmiş biriyim. Peki beni aşka inandıracak biri çıkabilecek mi karşıma? Çok zor... -Şimdi kaldır kafanı yıldızlara bak. Sen onlar kadar mükemmelsin... Başlangıç Tarihi: 12.12.20💫

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Herşey bu kadar zormu olmalıydı onun için? Herkes gibi sıradan rahat bir hayatı olması niye bu kadar zordu? Zaten hayatın en acı yüzünü doğduğu gün öğrenmişti. Annesi doğumdan bir kaç saat sonra ölmüş, babası ise doğduğunda bir kere bile görmeye gelmeden öylece terk edip gitmişti. O çaresiz zavallı kız ağrılar içinde kıvranırken yanında sadece teyzesi vardı. Hiç tanımadığı babasının ölüm haberiyle çalan telefonun sesi kulakları doldurana denk teyzesiyle ingilterede yaşamıştı. O telefondan sonra ise bu zamana denk sadece soyadını bırakan babasına kızmak yerine ona teşekkür etmeyi seçmişti. Çünkü o telefon bütün hayatını değiştirmişti. Babası ona sadece soyadını değil, yıldızlara bürünmüş lüks hayatını ve nefes aldığını hissettiren ilk aşkını bırakmıştı.

"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020

Korkuyorum... Ya biri varsa hayatında. Unutmuş olabilir miydi her şeyi. Benim hayatım hâlâ onun bıraktığı gibiydi her şey aynıydı. peki ya o, o ne yapıyordu mutlu mudur? Mutludur bence hemde çok mutludur... ARKADAŞLAR OY VERMEDEN GİTMEYİN..

Gözümdeki yaşlar, elimdeki minik fotoğraf ile önümdeki denizi izliyordum. İnsan kendi canından olan birini kendinden koparmak ister miydi? Ben istiyordum. Çünkü o aynı zamanda başka birine aitti. Olmaması gereken birine... Veya olmaması gerektiğini düşündüğüm birine. Ayrılalı 2 hafta olmuştu. Daha doğrusu boşanalı. Ve benim bir seçim yapmam gerekiyordu. Bende o şartlarda kendimce en iyisini seçmiştim. İki kişi yaşadığımı bilmeden önce... Evet hamileydim. Ve şimdi karnımda sahip çıkmam, koruyup kollamam gereken 7 haftalık bir can daha vardı. Artık yeni bir seçim yapmam; ya onu benimsemem, ya da ondan vazgeçmem lazımdı. Ben onu kabullenmeyi seçtim, onun ne seçeceğini ise zaman gösterecekti... 09/08/23 hamilelik #1 12/08/23 ilişki #1 14/08/23 olay #1 21/08/23 boşanma #1 13/11/23 duygu #1 28/11/23 sevgili #1

Gökyüzündeki her yıldız parlak mıdır? Bu soruya birçok kişi evet cevabını verecektir. Ama gökyüzündeki her yıldız parlak olsaydı, gökyüzü çok aydınlık olurdu. Ve gecenin gündüzden farkı kalmazdı. Belki gündüzler güzel, evet. Ama geceler olmazsa gündüzlerin ne anlamı kalır? İşte bu yüzden gökyüzündeki her yıldız parlak değil. Bazı yıldızlar kendi ışıkları içinde karanlık geceleri geride bırakırken bazıları başka yıldızların ışığından faydalanarak gecenin o zifiri karanlığını atlatmaya çalışırlar. Hayat da böyle. İnsanlar zengin ve fakir; mutlu ve mutsuz; iyi ve kötü olarak ikiye ayrılmış ve bu ayrım ne kadar adaletsiz olsa da dünyanın dengede kalmasını sağlıyor. Eğer fakir insanlar olmasaydı zengin insanların, mutsuz insanlar olmasaydı mutlu insanların, kötü insanlar olmasaydı iyi insanların bir değeri kalmazdı. Gece olmasaydı gündüzün de bir değeri kalmazdı; diğer yıldızlar olmasa kutup yıldızının da bir değeri kalmayacağı gibi... Tüm hakları hayallerimin en derinlerinde saklıdır. 20 Ocak 2021 Kapak tasarımı: Mikyfare_ / ig: shinebookcover