Hiç kapanmamak üzere açılan yaralar, kanamaz. İz bırakır. Ve o iz sonsuza dek geçmez, Yanı başında kalır.

UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*

Yataktan kalkıp "Ben de gideyim o zaman. " Dedim. Odadan tam çıkarken Fatih "Görüşürüz müstakbel karıcım." Demesi ile arkama şaşkınlıkla dönüp ona baktım, bana güldü ve "Şakası bile korkutucu geliyor değil mi?" Demesi ile sevincim kursağımda kalmıştı. Fatih "Şaka yapmak istedim ama olmadı. Seni de korkuttum özür dilerim." Dedi. Korkutmak mi? Mutlu etmişti oysaki...

Aynı evin içinde, iki üvey kardeş. Eve hizmetçi olarak giren bir kız. Sırlar, yasaklar ve çözülmemiş hesaplar... Bu evde herkesin sakladığı bir şey var. Bu evde, herkes şüpheli. Ve gerçek, yalnızca birinin yalanında saklı. ❗️Kitap şiddet ve uygunsuz olaylar barındırmaktadır. (+15)

Biz nefret edilenleriz. Korkulan, dışlanan. Özel gücümüz vardı ama nasıl kullanacağımızı bile bilmiyorduk. Kardelen. Soyadım belirsiz. Melez doğan tek nefret edilen. Bir gün gelen telefonla hastanede karıştığımı öğrendim. Hayatıma birden dahil olan ailem de benim gibiydi, birer nefret edilen. Aile, güç ve aşk... Hayatım bunlardan ibaretti. ... "Ah Kardelen'im..."diye mırıldandı. Gözlerimi kapatıp ona sığındım. "Bu sefer kalbimi deldin."

Bir kız var, acısını kalbine gömüp, hayatını müziğe veren. Gece Alkay. Hayatın tüm zorluklarına göğüs germiş, kendi ayakları üzerinde duran bir kız. 19 yıl sonra hastanede karıştığını öğrenirse ne olur? Bu sefer ön yargılı olanlar sadece abiler değil. Peki, onlar nasıl aile olacak? ... "Ah, sıcak mı?" "İçimdeki yangın kadar değil."

"Haramsın, yasaksın ama yaratılmışsın." "Konuşma diyorsam konuşmayacaksın, dur diyorsam duracaksın. Tek bir kelimemi bile emir sayacaksın." Diye bağırdı öfkeyle elindeki viski dolu bardak taşıp parmaklarının arasında süzülürken. "Yarattığım yalanda yaşayacaksan eğer birkaç kelimenin ardında kalacaksın." "Çaresizliğimden faydalanıyorsun." Ben bile duyamazken sesimi, o duyabiliyor muydu? "Hayır." Dedi gülümserken. "Sen hayatını tek bir yalana satıyorsun."

"Uyarı değil ceza bilirdim ve sevgiden önce nefreti öğrenmiştim." Bir nefes bir can demekti. Canın üflenmesi ya da terk etmesiydi. Günah ağır bir bedele gebeydi. Âdem işlediği günahın esiri, geçmişin eliydi. Her insan bir amaç uğruna gelir dünyaya ama Melsa bir araç olarak gelmişti. Tanrı hediyesi değil bir hatanın telafisiydi.