- TAMAMLANDI - Abimin arkadaşı kurgusudur. - ✽ - Yıllarca abisinin arkadaşına âşık olan Lidya, bir gün ani bir kararla abisinin arkadaşı Oğuz'a yazmaya karar verir. Bu süre zarfında yaşanan bazı olaylar ve hayal kırıklıkları, ikili arasında geri dönülmeyecek şeylerin yaşanmasına neden olur. - ✽ - - Lidya Aral ✽ Oğuz Dalkıran - - 12 Temmuz 2024 Tarihinde Yazıldı. - 7 Ekim 2025 Tarihinde Bitti. - TÜM HAKLARI BANA AİTTİR!!!ALINMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.!!! # 1- Aşkı ... # 1 - Yazar... # 1 - Tutku... # 1 - Kitap... # 1 - Abimin arkadaşı... # 1 - Klişe ... # 1 - Tex ... # 4 - Mesaj... # 7 - Texting... # 9 - Sevgilim ...

Güneş: Swnin korumalarin niye vat Harun Alataş: Tehlikeliyim kızım ben. Harun Alataş: Üzerim seni. Görüldü 24.07.2025 | 1. #eğlence 31.07.2025 | 1. #gençkızedebiyatı 03.08.2025 | 1. #aksiyon 03.08.2025 | 1. #rastgele 04.08.2025 | 1. #gençkurgu 16.08.2025 | 1. #mizah 23.08.2025 | 1. #romantik 26.08.2025 | 1. #yarıtexting

Üç çocuğa bakıcılık yapan Neval Bozdağ, çocukların annesinin numarasını yanlış yazması ile bütün mesajları bilmediği kişiye atar. DÜZENLENİYORR!

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

[ KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR !! ] "Ji zilamê ku dê dojehê bide we hez nekin" bana cehennem olmanı hak etmedim diyemedim....yada seni sevecek kadar aklımı kaçırmam.... Sana cehennemi yaşatacak bir adamı sevme... İçimden tek bir şey söyledim ona "Tu ne stêrk î, tu roj î" duymadı....yanağından süzülen yaşı izlerken içimden tekrarladığım bu sözler bir çok anlam ifade ediyordu bende, güneşin karanlık geceyi aydınlatacağınıysa hiç düşünmemiştim..... Sen yıldız değilsin, güneşsin..... 🌼🌼🌼🌼 Yayınlanma tarihi: 20.04.2023 Wattpada LÂL SES isimli ilk kitaptır !!!

"Benimsin" dedi hırlayarak. Bir saniye bir de kurt adam mıydı? İlk haftasında 100k sattı Filmimiz gişe rekoru kırdı Yayınlandıktan sonra kaslı etiketinde 1. olduk

Bir mahalle hikâyesidir.

- Ahh...abim gelicek yapamayız.. Üstümdekileri delice yırtarak çıkardı. - Abini boş ver gece. Bugün gelmeyecek güzelim Erkekliğini boxer'ından çıkarıp kadınlığıma dayadığında iç çekerek inledim. - ııhhm ahh... demir dayanamicam doldur içimi hadi ver onu bana.. Bunu söylememle elini bacağıma atarak araladı. Tam yerleşib sertçe içime girdi. -ahhh demirr

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."