"İlk karşılaşmamızın böyle olmasını istemezdim Afra." Maskenin altından çıkan boğuk ve bir o kadarda etkileyici çıkan sesi yüzünden gözükmeyen dudaklarına bakışlarımı diktim. Hayatımda böyle bir ses duymadığıma yemin edebilirim. Eşsiz bir ses."
"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerim...
Boşluk... Hissettiğim tek duygu olabilir. Ah bir de azımsanmayacak bir acı. Bitmek tükenmek bilmez. Sürekli kendi varlığını hissettiren bir acı. Mutlu mesut olmasada hayatımı bir anda cehenneme çeviren bir dizi olaylar silsilesi. Ve geriye kalan ruhsuz bir beden. Ama o ruhsuz bedenin asla intikam almadan durmayaca...