"Komik misin?" "Eksiğim." "Masal!" "Kerem?" "Oyun mu oynuyorsun sözlerimle?" "Tutamadıklarınla mı?" "Şunu keser misin?" "Neyi?" "Cümlelerimi ayrıştırıp laf sokmayı." "Üniforman üzerinde değil." "Yani?" "Yani emir komuta bende." ÖNEMLİ: Başlamadan önce; bu hikâyeyi 2009 yılında, 14 yaşında bir kız çocuğuyken kaleme aldığımı bilmenizi isterim. Gecenin En Doğusu'na başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Tamamen bağımsız değiller ama ayrı ayrı okunduğunda da anlaşılabilecek iki farklı hikâye. İki kitabın arasında 12 yıllık bir fark olduğunu unutmayın lütfen. Sevgiler.

Nasırlı elleri, silah tutmaktan sertleşmiş, gözleri alışagelmiş kurşun, saçlarına karışan barut, hayallerini süsleyen şehadet... Umay'ın hayatı kendisine gelen telefona kadar bunlardan ibaretti. Sabah güneş doğmadan kalkar, gecenin zifirinde askerlik yeminini tekrarlayarak bir eli silahında uykuya dalardı. |Hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.|

Mizah#7 Aslı ile Ali'nin hikâyesi, kuymağa gevrek banmak gibiydi. 《《《《《《《》》》》》》》 İzmir'in boyozundan gevreğine, denizinden midyesine delicesine sevdalı olan, mahallesinin atanamayan deli dolu müzik öğretmeni Aslı MENEMEN. Trabzonun kuymağından karalahana sarmasına, horonundan mis gibi demli çayına delicesine sevdalı, ailesinin tek oğlu, tam bir Karadeniz uşağı olan, matematik öğretmeni Ali YAYLACI. İkisi de yamurlu bir İzmir sabahında, iş başvurusu yaptıkları özel İzmir'im Kolejinin bahçesinde, hiç de hoş olmayacak şekilde karşılaştı. Aslı Ali'ye, Panda yavrusu, Ali Aslı'ya, İzmir cadısı dedi. İki inatçı keçi masalındaki keçilerden bile daha inatçı olan bu iki zıt karakter'in sessiz savaşı nasıl sonuçlanacak dersiniz? Aslı, Ali'nin herkesten sakladığı yarasını bir şekilde öğrenebilecek mi? Ali, Bela makinesi ve deli dolu Aslı ile nasıl baş edecek? Peki ya bu soğuk savaşa aileler ve okuldaki herkes de dahil olursa? Bu hikâyenin sonunda her an herşey olabilir. İlk yayınlanma tarihi: 09.01.2017

Onlar kimdi? Onlar, İzmir cadısı, mahallesinin atanamayan deli öğretmeni Aslı MENEMEN'İN kız kardeşleri, nam-ı diyar panda yavrusu Ali YAYLACI'nın baldızlarıydı. İnsana kök söktüren, ablaları kadar cadı, inatçı, laf cambazı ve bir İzmir kızının namına yaraşır güzeliğe sahiptiler. Feyza, nişanlısı Ahmet Bilal ile yaban ellere Almanya'ya gitmiş, orada eğitim hayatına devam etmekteyken başına geleceklerden habersizdi. Evlilik gibi. Nermin'de işler daha bir karışıktı. Kpss ile memur olarak atanmak isterken, kendisini doğu illerin birinde köklü bir şirketin küçük bir şubesinde müdür olarak buldu. Tabi ablasından kendisine miras kalan özellikleriyle bela neredeyse kendisini orada bulacaktı, Yüzbaşı Tahir ile yıllar sonra yeniden karşılaşacak ve hiç tahmin etmediği olaylar yaşayacaktı. Aşk gibi. Haydi bakalım gazamız mübarek olsun. Bu iki deli kızın hikayesi Eylül ayında başlayadursun. TELİF HAKLARI SAKLIDIR!!!

Bir İpek Mendil Hikayesi... Zeytinlikleriyle meşhur Hisarkale Kasabası, yeniliğe boyun eğmeye mahkum bırakıldıklarını düşünen insanlarla doluyken geçmişten süre gelen adetlerden bir tek ipek mendilleri vardı ellerinde. Şimdiyse o mendil, hiç olmadık bir çifti birbirine bağlayacaktı. Cesur Karahisar, parmaklıkların ardında geçen yedi senenin ardından özgürlüğüne kavuşurken Hanzade Hancı, geri döndüğü kasabaya mahkum kalacaktı. Karar keskin, aşk hiçlikti...

Masada bakışmalar oluyordu, birinin söze girmesi için herkes birine kaş göz yapıyordu. Sevda, Şirin'le ilgileniyordu, o yüzden fark etmiyordu ki zaten hiçbir zaman da onların işine karışmazdı. "Sevda" dedi halası. "Efendim hala." "Kızım şey" deyince bunu nasıl söyleyeceğini düşündü. "Sana görücü gelecek" dedi. Sevda bunun da diğerleri gibi olacağını sanıyordu ama işin rengi değişikti. "Hı"dedi Şirin'in ağzını silerken. " Gökmen Bey için "deyince Sevda durdu. Başını ağır ağır halasına döndürdü. " Ama o zaten evli "derken itiraz edeceği bir durumda olduğunu sanıyordu ama bilmiyordu ki büyükler karar vermişti. " Öyle, öyle de biliyorsun Gökmen Bey çok zengin. Üç çocuğu var sadece. " Üç çocuğu, bir eşi var sadece! " Ben - "dedi korkarak. Ona fikrini sormuyorlardı, ona sadece olacağı söylüyorlardı ve sanki itiraz etmeye hakkı varmış gibi bir de bunu söylemeye çekiniyorlardı. Amcalarına baktı ve gördü ki herkesin aklına yatmış.

(Gerçek ailem) Geçmişi sırlarla örülü bir kadın... Görevine adanmış bir asker... Kıdemli Üsteğmen Gökçen Toprak, askeriyede disiplinli ve gözü kara bir komutan olarak tanınır. Ancak onun hikayesi, sadece görevlerle, operasyonlarla sınırlı değildir. Gerçek ailesine dair bilmediği sırlar, yıllardır saklanan hakikatler birer birer gün yüzüne çıkarken, Gökçen geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Bu hikâyede soluklanacak bir an bile yok. Köşeye sıkıştığını düşündüğünde yeni bir tehdit, çözdüğünü sandığı her sırda daha büyük bir bilinmezlik... Gökçen, hem savaş alanında hem de kendi hayatında en büyük mücadelesini verirken, içindeki ateşi asla söndürmeyecek. Bol ters köşe, yüksek tempo ve son ana kadar süren aksiyon dolu bir hikâye! Gökçen Toprak, şimdiye kadar gördüğünüz en sert savaşına giriyor. Ve bu kez düşman sadece karşısında değil, geçmişinde de saklı... Not: yorumlarda bol bol spoiler var. Silsem de yetişemiyorum. Okurken şevkinizin kaçmaması için lütfen dikkate almayın. Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır... Yayın tarihi, Şubat 2023 Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanması durumunda gerekli işlem başlatılacaktır...

Kapak: benbittimaq Astsubay Kıdemli Başcavuş Tuğra Duman, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin seçkin bir birimi olan Pençe timinin yardımcı komutanıdır. Görev, sınır ötesindeki tehlikeli bir terör hücresini etkisiz hale getirmektir. Ancak operasyon sırasında Tuğra, gizemli bir şekilde ortadan kaybolur. Tim, Tuğra'sız dönmenin acısını ve şaşkınlığını yaşarken, Tuğra ise kendini beklenmedik bir zamanın içinde bulur. Tam 300 sene önceye, İskoçya'ya gitmiştir. Tuğra, hem kendi gerçekliğine dönmeye çalışırken hem de İskoçya'nın gizemli topraklarında hayatta kalmaya çalışır. Bu süreçte zamanın ve mekanın sınırlarını zorlayan aşk, dostluk, gizem, aile ve sadakat hikayesi de gelişir. Hayatının yeni savaşı başlar, bu sefer kılıçlarla... Kesit: --- Bir Ingiliz kadınının burada ne işi var?" Diye devam etti karşımdaki adam İngilizce konuşarak. "İngiliz değilim, Türküm" dedim ama adamların hepsi anlamaz gözlerle bakmaya başlamıştı. Zaten vücutları komple boyanmıştı ve korkutucu tipteydiler. "Türk mü?" Neler oluyordu?? Az önce çatışmanın ortasındayken ortalık kurak araziydi. Mağaranın arka kapısından çıkınca böyle büyük bir ormana nasıl gelmiştim ki? Hem ben haritacıydım ve bölgede böyle bir orman olmaması gerekiyordu. Birazdan tim arkadaşlarım da beni bulurdu nasılsa. "Bizimle geliyorsun" diye devam etti esmer, uzun saçlı dev gibi olan adam. "Burası neresi?" Dedim aynı adama bakarak. Sanırım bu grubun lideriydi. Kamuflajıma attığı tuhaf bakışları ise görmezden geldim. Ancak kısa süren sessizlikte, o boğuk sesini tekrar duydum. "Klanıma hoş geldin küçük kız..."

"Yolunu mu kaybettin deniz kızı?" Deniz kızıydım ben. İsminde, gözlerinde ve evinde denizi taşıyan bir kadındım. ⚜️ #1 denizfeneri

Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu. O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti... 🌺 Geçimlerini gül yetiştiriciliği ile sürdüren çocukları hiç olmamış Tozkoparan çifti ayrılığın hüznünü hissettmişti. Süheyla, Subay olan eşini kardeş vatanın dağlarına göreve gönderirken içinde büyük bir sıkıntı vardı. Genç subay, Karabağ dağlarında öldürdüğü teröristin yanında bir kız çocuğu olduğunu görünce, ona sırtını dönüp gidemedi. Kız çocuğu üşümüş ve günlerdir hiçbir şey yememişti. Eşinin çantasına koyduğu gül reçelinden bir kaşık uzattı. Bir bakışıyla yüreğine işlenen küçük kızın bakışlarını ardında bırakıp gidecekken duymayı planlamadığı o sözü işitti. "Baba!" Her şey bir gül reçeli ile başlamıştı. Başlama tarihi: 8 aralık 2023 Telif hakkı saklıdır...