Bilgiledirme; Kitapta çok az texting vardır. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Hafifçe yükselttiği sesine hiçbir tepki vermedim. Eliyle kasayı işaret etti. "Bunun yerini nerden biliyorsun? Bu kadar detaylı her şeyi nerden biliyorsun?" Bana doğru bir tık yaklaştı bunu söylerken. İçimde dolan nefret, tabancanı çıkar babanı vurdukları gibi vur, diyordu. Bunu yapabileceğimi en iyi ben biliyorum, bundan korktum. Onu vurmak istiyordum ama onu öldürmek? Henüz değil. "Ben daha neler öğreneceğim, neler yapacağım gör." Dedim, yüzündeki nefretin aynısı benim yüzümde de mevcuttu. "Her şeyin bir karşılığı vardır ve bu sadece başlangıç, Koray." Dediğim an aramızda kalan mesafeyi kapattı ve elini arkamdaki duvara yerleştirdi. Yüzümle onun yüzünün arasındaki mesafe azdı, nefesini yüzümde hissedecek kadar. Burnundan nefesi alıyor, sinirle geri veriyordu. Alnından geçen damar da ne kadar belirginleştiğini yakından daha iyi görüyordum. Sırtım hâlâ duvara değiyordu. "Ne yapacaksın?" Diye sordu dişlerini sıkarak. "Söylesene ne yapabilirsin ki bundan başka?" Başıyla etrafı işaret etti ve çok geçmeden ifadesiz yüzü dağıldı ve birden gülmeye başladı. Sıcak değildi. "Ne yapabilirsin?" Gülüşü yavaşça soldu ve benden uzaklaştı. Ağrıyan omzumdan ve yorulduğum için duvara yaslanıyordum, böylece aramızda bulunan boy farkı biraz daha artmıştı. Altan altan ona baktım. "Ne mi yapacağım?" Diye sordum dikleştiğimde, gözleri beni buldu ve kaşları çatıldı. "Ne mi yapacağım?" Tekrardan sorduğum soruyla duvardan ayrıldım ve bir adım attım ona doğru. "Demirlerden herkesin canını tek tek alacağım, tek bir insanın bile Demir soyadını taşımayana kadar." Kaşlarını öyle mi? dercesine kaldırdı. "Ve seni en son hayatta bırakacağım. Kardeşini, babanı, anneni." Bir şey hatırlamış gibi gülümsedim. "Ah doğru, annen zaten kendini öldürmü-" cümlem

Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗

Dünya üzerindeki her kadın belki bir kere de olsa aldatılmıştır, en azından birbirimizi bu şekilde avutuyorduk. Geleceğe yönelik yaşamak için atlatmamız gereken bir durum olarak görmemiz gerekiyordu, bunu ben de biliyordum. Lakin kimse sonrasında hamile kalacağımı, eski sevgilimin ise Ülke'yi terk edip dünyanın öbür ucunda başka biriyle evlenmek üzere nişanlanacağını söylememişti. En önemli nokta ise; hiçbir şansım kalmadığı için dünya üzerinde benden en çok nefret eden, aynı zamanda benim en çok nefret ettiğim insan çocuğumun babası olacaktı. Uraz Boratav sinek kadar değer vermediğim biriydi ama şimdi herkesin gözünde benim hayatımın aşkı dediğim o adamdı.

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

Hiç istemese de şişman ve ezik olarak gördüğü kadınla çocuğu için evlenen adam... Platonik olarak aşık olduğu adamla evlenen saf ve iyi niyetli bir kadın... Aşkın en saf ve en çıkarcı hali...

Kana bulanmış hatıralar, kanadı kırık kuşlar, üzeri yalanlarla süslenmiş sırlar, kalbi hasta kadınlar ve kırık pusulalar. "Sen benim pusulamsın İzgi. Ben seni kaybedersem yolumu kaybederim." ... Heyecanla gülümsediğinde sandalyeden atladı ve bana doğru koştu. "Teyze!" Dedi neşeyle bacaklarıma yapışırken kafasını kaldırıp bana baktı. "Bitti mi oyun?" Diye sordu merakla. Keskinin yere çömelen heybetli bedeni ayaklandığında ağır hareketlerle bana doğru döndü ve ona doğrulttuğum silahımın namlusuyla karşı karşıya geldiğinde hareketleri durdu. Kalbimi saran pamuk ipliği çözüldü. Ruhuma karışan karanlığının emaresi kalmadı içimde. Kara gözlerinde bir yıkım meydana geldi. "Bitti." Dedim titremememesi için üstün bir çaba sarf ettiğim buz gibi sesimle. Kara gözlerindeki ifade hayattayken cehennemi yaşamama sebep oldu. 02/03/24 KİTAPTA +18 SAHNELER MEVCUT OLACAKTIR! BİLGİNİZE!

Önüne doğru uzanıp elini avuç içime hapsettim. Elini kendime doğru çekip karnımın üzerine koydum ve kulağına doğru fısıldadım. "Eğer ileride bir çocuğumuz olursa bu sözlerini sana yediririm. Bunu biliyorsun değil mi?" söylediğim sözler karşısında sadece çarpık çehresine sahte bir tebessüm ekleyip, "Bu lafları yedirmendense... Başka şeyleri yapmanı eylerim." Kurduğu cümleyi kavrayan beynim ona göz devirmemi söylerken sadece gülümsemeye devam ettim. "O düşündüğün şeyler olmayacak Firuz Ağa çünkü ben vücudunu sana sunacak bir kadın değilim ve o kadınlardan biri de olmayacağım!" sinirle soluyup ondan en uzak köşeye ittim kendimi. Yeniden yazılıyor

Birbirinden hiç hoşlanmayan iki insan, yakın arkadaşlarının düğününde yolları kesişince istemeden de olsa aralarında bir çekim yaşanır. Tek seferlik yaşanan bir ilişkinin sonunda hayat onları hiç beklemedikleri bir sürprizle karşılar. Bir bebek... Bu minik mucize, iki yabancının kaderini birbirine bağlayarak onları hem kendileriyle hem de duygularıyla yüzleşmeye zorlar. Beklenmedik hamilelik, yeni bir başlangıcın kapılarını sonuna kadar aralar...

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.