Klasiklerden biraz daha uzak olan bir abiler kitabıdır. Şimdiden iyi okumalar ^^ ^ᴥ︎︎︎^ Bir anda kapımın tıklatılmasıyla yataktan doğruldum ve "Girebilirsin." dedim. Abim kızarık gözleri ile içeriye girdiğinde aceleyle ayağa kalktım ve abimin yanına gittim. "Abi, ne oldu neyin var?" "Dolunay... Seninle bir şey konuşmam gerekiyor." dediği anda kaşlarım çatıldı. "Konuşalım abi gel şöyle otur." Yatağıma oturup abimin de yanıma oturmasını bekledim. Abim yanıma oturduğunda ne diyeceğeni bilemiyormuş gibi duruyordu. "Anlatacak mısın artık ne olduğunu abi?" dedim. Sabrımın taşmasına çok az kaldı. "Ben artık senden bunu saklayamam Dolunay. İ-iki yıldır senin biyolojik kardeşim o-olmadığını biliyordum." O an abimin hiç konuşmamasını diledim. Sır ortağım demiştim değil mi? Peki, o benim sır ortağımsa ben değil miydim?... Hayır, ağlamamalıyım. "Bunu nasıl yaparsın? Son iki yıldır bana her baktıkça gözlerindeki korku, haddinden fazla korumacılık bundan mıydı abi? Yalan mıydı bunca şey!?" Hem ağlıyor hem de sesimin fazla çıkmamasına dikkat ediyordum. "Sakin ol benim için de kolay değildi!" "Çık odamdan! Derhal!" ^ᴥ︎︎︎^

"Benden uzak dur. Git önce kalbini bir temizle. Hâlâ içinde bir başkası varken beni kendine yara bandı yapma." Bir adım yaklaşıp kelimeleri tek tek çiviledim; "Sen iyileşirsin. Ben kanarım. Uzak dur benden." * * * * * Artık nefesi bile titriyordu. "Artık helalimsin..." dedi kısık bir sesle. "Hoş geldin gönlüme, güzel gözlüm." Kadın'ın gözleri buğulandı, dudaklarına ince bir gülümseme yerleşti. "Hoş buldum yüreğine... Sen de hoş geldin benim yüreğime," dedi. Adam gülümsedi, gözleri ışıl ışıl. "Hoş buldum yüreğine. Hem de öyle hoş buldum ki..."

Trabzonlu bir iş adamı, kapısının önünde bırakılmış küçük bir kız bebeği bulduğunda, hayatının hiç de tahmin etmediği bir serüvene adım atacağını bilmiyordu. Bu hikâye, zaman zaman gözlerinizi dolduracak, zaman zaman ise kahkahalara boğacak bir komedi-dram yolculuğu vaat ediyor.

Gün Güzeli. Sabahın ışıklarıyla doğan güzellik, Efsun Tanseli. * "Bugünün tarihi yok. Bugün 4 Mart. Durun lütfen bu öylesine bir tarih değil, bugün ölüm demek, bugün kayıp demek. 4 Mart. Kayıp ve ölüm. Afra ve Efsun demek." Öylesine değildi bu konuşmalar yazılmalıydı tarihte kalmalı unutulmamalıydı. 20 yıl. Onca yıl. Kayıplar. "Efsun Tanseli, hayır. Berfu Ergün. Çizin altını, Efsun değil artık Berfu. Karalayın Tanseli'yi yazın üstüne Ergün. Yok edin Efsun Tanseli'yi, ben Berfu Ergün." *

17 yıl önce yapılan bir hata iki ailenin hayatını zehir etmişti. 17 yıl önce olan karışıklık sonucu iki aile mutlu olamamıştı. 17 yıl önce karışan kız çocuklarından birine ailesi çektirmiş ötekisi de ailesine çektirmişti. Peki ya karışıklık olduğu ortaya çıkarsa ne olurdu? Defne için aile kavramı sadece acı ve nefreti çağrıştırıyorken yeni ve gerçek ailesine alışabilecek miydi? Peki ya gerçek ailesi öz kızlarına, kardeşine, ikizine ve ablasına güvenebilecek miydi? Ve Defne'nin gerçej ailesinden sakladığı bir sırrı vardı. Çok nadir görülen bir sendroma sahipti. Pinokyo sendromu.* Bu karışmış kız Defne ve onun anne, baba, 3 abi, ikizi ve erkek kardeşinin hikayesi. Biraz da aşk var tabiki. 🔹Ufak Tefek Karışıklıklar adlı ilk kitaptır.🔹 *Pinokyo sendromuna sahip kişi yalan söylediğinde hıçkırır. İlk bölüm yayımlanma tarihi; 5 Ağustos 2021 ------- İlk bölümlerdeki cümle kurulumu ve bazı kelime yanlışlarından dolayı kitap tamamlandıktan sonra müsait olduğum bir zaman diliminde kitabı düzenleyeceğim. O yüzden ilk bölümleri (10-15) beğenmeyip kitaptan çıkmayınız çünkü bence sonraki bölümlerde o yanlışlar azalmış ve yok olmuştur. Şimdiden keyifli okumalar. ✨✨✨ ------- #2- aile #2 - abilerim #1 - ikiz #6 - mizah #3 - gençkurgu #4 - gençkızedebiyatı #1 - kardeş #1 - Dram #1 - baba #4 -abi

Ata, yıllarını karanlık görevlerde geçirmiş tecrübeli bir askerdir. Soğuk, disiplinli, duygusuz... Ta ki bir gün doğumda başka bir bebekle karıştığını öğrenene kadar. Şimdi o, kendi geçmişini arayan bir yabancı. Yeni ailesi onu tanımıyor, kardeşleri önyargılı. Ama Ata, hiçbir görevde kaçmadığı gibi, bu gerçekle de yüzleşmekten kaçmayacak. Gerçek Ailem, kimlik, aidiyet ve içsel savaşlarla örülü bir yolculuk. Köklerine yabancı bir adamın, kendi gerçeğine yürüyüşü. _Bu hikayeyi sadece kendim okumak için yazmıştım bir anlık yayınladım_

"Hayatını bildiğini sanırken, bir anda her şeyin yalan olduğunu öğrenseydin ne yapardın?" "Çiftlik evine bomba gibi düşen bir gerçekle sarsılır Yakut ailesi 9 yıldır öldü bildikleri kızlarının hem kendi öz kızları olmadığını hemde yaşadığını öğrenirlerse... Yıllarca öz kızı / kardeşi olarak bildikleri küçük bebeğin mezarına giderken bir anda değişen hayatlar... "Safir adı gibi safir mavisi gözlere sahiptir, süt gibi beyaz teni, kumral dalgalı saçları, dolgun pembe dudakları, kızarık yanakları ile çok güzeldi. Bir gün okuldan elinde karnesi ile sevinçle evine döndüğünde öğrenir tüm gerçekleri... Peki şimdi ne olacaktı Safir ne tepki verecek? Öz ailesine alışabilecek mi? Hadi gelin bu küçük kızımızın hayatına bir göz atalım

ÜÇÜZ SERİSİ - 2 Bu sefer karışan tek bebek yok. Karışan üç bebek var...Berk , Ateş ve Nilsu.. 17 yıl önce hemşirenin hatası yüzünden gerçek ailelerinden koparıldılar. Gerçekler 17 yıl sonra ortaya çıktı. Ailelerinin sevgisizliği yüzünden erken yaşta olgunlaşıp birbirine aile olan üçüzler 17 yılın ardından gerçek ailesi ile birlikte Mardin'e gider. Peki bundan sonra ne olacaktı? Üçüzler ailesine alışabilecek mi ? Gelin hep birlikte öğrenelim. ************************************* Ateş...acısını saklamak için güler. Berk babasının sözleri yüzünden insanlara karşı duvar örer. Nilsu ailesi ona inanmadığı için dertlerini birine anlatmaya korkar. ************************************ "Bugün hastaneden aradılar. Doğduğunuz gün bir ailenin daha üçüzleri olmuş ve..." biraz duraksadıktan sonra konuşmaya devam etti. "Ve hemşireler sizi karıştırmış. Yarın DNA testine gidiyoruz. " deyince şaşkınlıkla ona baktım. Üçümüzün ağzından da tek bir kelime çıktı. "Ne ?" Başlama tarihi: 10/06/2024 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ |Kardeş etiketinde 1 (02/07/2024)| |Üçüzler etiketinde 1 (27/07/2024)|

(Gerçek aile kurgusudur) Birinin ölmesini engellerken kendiniz ölümle burun buruna gelseydiniz ne hissederdiniz? Deren, arkadaşının intiharını engellemeye çalışırken düştü çatı katından. Sonsuzluğa kapattığını düşündüğü gözlerini açtığında kendisini yeni bir aile bekliyordu. Tüm yaşamı boyunca yanında olan, düştüğünde kaldıran, gerektiğinde azarlayan abisi onu hatırlamıyordu. Çocukluğunun geçtiği ev ona yabancıydı artık. Hafızasını kaybettiğini düşünen ve onu çok seven bir aileye ise daha çok yabancıydı. ©Tüm hakları saklıdır. Herhangi bir çalıntı durumunda adli işleme başvurulacaktır.