Ecem 17 yaşında sıradan bir kızdır.Ancak diğerleri gibi değil,omzundaki yüklerle ayakta durmaya çalışan bir kız.. Annesi felçli babası ise alkolik.. Okuldan sonra çalışarak evi elinden geldiğince geçindirmeye çalışıyor. Ancak evde olmadığı zaman sırf annesine baksın diye babasına katlanarak istediğini yapıyor. Ecem çok güçlü bir kız..herşeye,herkese rağmen dimdik ayakta duruyor ve gülümsemesini de koruyor tabi.. Ancak herkeste olduğu gibi iyi kalpli olarak bildiğimiz bu kızımızın da karanlık, kötü bir tarafı vardır ve bu kötü tarafı herkes için felaketler getirebilecek türden.. 🗝🗝🗝 Sinirle gözlerimi üstüne dikerek kızgın yüzüne baktım ve işaret parmağımla göğüsüne bastırdım "Benimle bu şekilde konuşamazsın sen!" Bileğimi sertçe tutarak iyice yaklaştı. "İstediğim gibi konuşurum!" Bileğimi sertçe çekerek elinden kurtardım ve arkama bile bakmadan ilerlemeye başladım "Serseri!" "Seni duydum!" "Biliyorum!" Bu hikâyede Ecemin hayatındaki her duruma şahit olacaksınız ve umarım hikayeyi de beğenirsiniz şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim iyi okumalar :))

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

Adam kızın kokusuna, gözlerine, masumluğuna ve tatlılığına tutuldu , kız ise adamın gözlerine tutulup orada cennetini buldu ... Sonunda da birleşen kalpler aşkı buldu ! 💘💍 Dağ- Sakin ol babam , elbet bu da biter . D- Bitmez çünkü bunun sonunda mutluluk yok ,kardeşin, Pars'ım yok ....

"Ne saçmalıyorsun sen Hazan? Duyuyor mu söylediklerini senin kulakların? Kardeşim gibisin sen benim... Kardeş gibi büyüdük biz seninle. Belki öz değil ama kuzenimsin nasıl düşünürsün, nasıl yaparsın böyle bir şeyi? Unut tamam mı... Bu yaptığın şeyi de bu düşüncelerini de unut. Olmaz böyle bir şey. Gerçek değil bunlar tamam mı şuan sana gerçek gibi geliyor ama değil. Karşına birgün gerçekten sevebileceğin biri çıkacak mutlaka o zaman anlayacaksın şimdi bu hissettiklerinin aşk olmadığını." Öğretmen Hazan'ımızın polis Yağız'ına olan bazen acı bazen tatlı, çokça ağlayıp çokça güleceği aşkını okumaya ne dersiniz? Başlama Tarihi: 28.12.2020 30.05.2021= #hüzün 1. 02.07.2021= #mutluluk 1. 20.07.2021= #sevda 1. 05.08.2021= #mutluluk 1. 11.02.2022= #dost 1. 31.04.2022= #inat 1. 02.08.2022= #hüzün 1.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Betül yetenekli bir aşçıdır. Çevresinin ısrarıyla evlenmek için evlilik görüşmeleri yapmaya başlar. Bu görüşmeleri yaparken ev sahibinin oğlu Yüzbaşı Fırat'a ilgi duymaya başlar. *atıfet:karşılık beklemeden duyulan sevgi (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

KALBİMİN DOKTORU "Ben seninle evlenmem diyorum neden anlamıyorsun beni?"diye soluduğumda hala gülüyordü ve bu beni çıldırtmaktan başka birşeye yaramıyordu. "Onu göreceğiz...Ve bu sözlerini evlendiğimizde sana hatırlatırım müstakbel karıcığım"'dedi Ne dedi o? Müstakbel karım mı?.. karım?.. Müstakbel?.... Ama bunun canı dayak istiyordu. "Bak iyi dinle beni'dedim elim ile dudaklarımı göstererek"Ben....se-nin-le ev-len-me-ye-ce-ğim BUNU ANLA ARTIK!"dediğimde sonlara doğru sesim artmıştı. Başımı sağa doğru çevirerek sakinleşmeye çalıştım ama Yusuf Ali'de hala ses yoktu. Yönümü tekrar ona yönettiğimde içimden kendime saydırmaya başlamıştım bile.O gözünü kırpmadan dudaklarıma bakıyordu. Ne vardı dudaklarımda?Niye bakıyordu? Benim bu komutanı dövmem gereken konular vardı!!!

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Bir aşiret hikayesi... Umay, ablasının yaptığı şey yüzünden zaten kaçmayı düşündüğü şehrinden daha erken kaçar ve kendini hiç hazır olmadığı bir maceranın içinde bulur. Karşısına çıkan adam, aşiret oğludur ve bazı durumlar eşliğinde kendini onun yanında bulur. Peki, kaçmayı çok iyi bilen bu gençler aşktan da kaçabilecekler mi... NOT: Bu hikayedeki her şey kurgudur.

"Hanımefendi! Hey... ??" Uzanmaya çalışırken kolunun acısıyla inledi ve kadife kırmızısı zarfı yırttı genç adam. Costa büyük salonundaki resim sergisine davetlisiniz. Saat: 21:00 ~Rosa Bianchi _______ Poyraz Giray. Onun için hangi tanım uygundu. Bir pilot? Bir centilmen? Bir kaçakçı? Yada bir katil? Poyraz Giray bu tanımların hepsi için uygundu. Peki ya Rosa Binachi? Diğer adıyla Nare Bulut? Bir ressam? Bir gezgin? Ailesinin küçük kızı? Kendisi için başka bir tanım yoktu. Sıradandı, sıradan bir hayat ve sıradan bir geçmiş. Peki yolu bu karmaşık adamla kesiştiğinde sıradan hayatı rayından ne kadar çıkabilir? Tahmin edebildiğinden bile fazla. ~ Poyraz koşup kendini asansöre atarken son anda kapıları kapatma tuşuna bastığında tuttuğu nefesini verdi. "Saklandığın yerden çıkabilirsin." Nare gözlerini sıkıca yumup adamın göğsünden başını kaldırdı. "Hayatımı kurtardın." "Hayatını mahvettim."