Ekin, yıllar önce yaşadığı şehre yüksek lisans eğitimi için geri döner fakat şehrin üzerinde kara bulutlar dolaşmaktadır. Çalıştığı mağazanın genç bir adam tarafından izlendiğini fark eden Ekin, olacaklardan habersizdir. Art arda meydana gelen cinayetler, seri katil şüphesini doğururken mağazanın müdürünün ölümünden sonra oklar Ekin'i gösterir. Cinayetin peşine düşen Komiser Murat Karayel'e masumiyetini ispatlamaya çalışan Ekin, kendini geçmişle geleceğin karmaşasının ortasında bulur. Ekin'in tek bildiği, katilin gözlerinin içine daha önce baktığıdır. Geçmişin izleri, yerini gelecekteki kan izlerine bırakırken Ekin küçük intikamların peşinden koşar, Komiser Murat adaleti kovalar ve Poyraz kan izlerini silmeye çalışırken yağmur dansı yapar.

Kendisine güçlü bir varis yapabilmek için eş bulmaya çalışan bir Alfa ! Yaşayacağı şeylerden habersiz sinir problemi olan bir genç kız.. Eflan her şeyden habersiz sevdiği adamla hayallerinin peşinde giderken yaşadığı ihanet onun hayatını alt üst etmeye yetmişti. Asla aklına gelmeyecek bir hayatın ortasına ilerlerken yaşadığı tek ihanet bu mu olacaktı ? Sevgilisi tarafından ihaneti bir kez tatmışken daha ilerisi de mümkün olabilir miydi? Yeni tanıştığı Azat Ateş yüreğini hafifletirken daha kötüsünü onunda yapması mümkün müydü? Hemde bir Alfayken. KENDİSİYLE ÇELİŞEN ÖFKELİ BİR GENÇ KIZ. ÖFKESİ İHANETİ UNUTTURABİLECEK Mİ YOKSA BEDELLERİNİ ÖDEMEK ZORUNDA MI KALACAK ? Bu isimde yazılmış ilk kitaptır.Tüm hakları bana aittir . Çalıntı veya alıntı olduğu anda yasal işlem başlatılacaktır.

Uyuşturucu bağımlısı olan bir kız, yatırıldığı psikiyatri merkezinde hayatını değiştirecek genç bir adamla tanışır. 12.04.2021/ Gerilim #1 07.05.2021/ Psikoloji #1 13.02.2023/ Psikoloji #1

Yanlış bir numaradan doğan biraz alevli, biraz tatlı, birazda mizah dolu bir aşk... ****************************************************** Müzik bitmişti, biz hâlâ birbirimize aşkla bakıyorduk. Devam ediyordu bizim için melodi, devam ediyordu bizim için tüm sözler; dans ediyordu notalar, dans ediyordu ayışığında kahverengi gözlerimizi süsleyen yıldızlar. Titrek bir nefes verdik ikimizde, uzunca bir süre birbirimize baktık. Sanki uzun yıllar boyunca birbirini görmeyen iki sevgiliydik. Buyduk biz. Ne kadar yanyana dursak da yine de özlerdik birbirimizi, kalbimizi, gözlerimizi... Hiç kimse bakamazdı bize bizim gibi. Anlayamazdı kimse, birbirimiz için atan kalplerimizin sözlerini. Ben o'ydum, o bendi. Birdik biz, farklı bedenlerde atan tek bir kalptik. Tek nefes, tek dudak, tek söz, tek beden, tek kalp. Korkmaya, kaçmaya dair bir şey aradım kalbimde. Ama yoktu... Sadece güven vardı, sevgi vardı, aşk vardı. Korkmuyordum, eşim olacak bu adamdan da yeni hayatıma atılmaktan da korkmuyordum. Bana elini uzattı, gözlerinin içine bakmaya devam etmek istedim, uzandım eline. Sıkıca tuttu beni, bırakmadı sonsuza değin. Başparmağı usulca elimin üzerini okşarken alnımda dudaklarını hissederek gözlerimi yumdum. "Hazır mısın birtanem?" Gözlerimi açarak ona baktım. Dudaklarımı bir gülümseme kaplarken uzanabildiğim kadarıyla minikçe boynundan öptüm. "...Hazırım sevgilim."

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.