"Her kirpiğini," dudaklarını göz kapaklarıma bastırdı, küçük öpmeleri hassaslaştı. "Gözlerinden kayıp, saçlarına ulaşan yaşların yaktığı her teli seveceğim." - Geçimini sağlamak için yaşlı adamları dolandıran genç kadın, bastığı yaş tahta sayesinde cenazesine katıldığı, üstüne toprak attığı, sürekli mezarını ziyaret ettiği çocukluk arkadaşının aslında ölmediğini hatta o kişinin kocası olduğunu öğrenir. (+18) olumsuz örnek olabilecek davranışlar içermektedir. 10.09.2021 Kurgusu tamamen bana aittir.

"Kendini tamamen bırak, sakinleş ve iddialı bir kadın olmaktaki ilk adımını at." Kasılan bedenim gevşerken saten nevresim takımının üstünde diz üstü otururken kaydım. "Sen çok güzel bir bilim kadını olabilirsin, çok güzelsin." gevşeyen bedenim aldığım iltifatlarla daha da rahat bir alırken yanağımda ki el elinin tersiyle okşarken; "Seviş benimle, içindeki kadını bana karşı çıkart, benimle birleştir." 31.08.2018 tarihinde yazıldı.

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

Sait abi: Yanında ki o eli bir daha sana değdirirse Sait abi: O eli kırarım haberin olsun

kaldırılan kitabım abimin arkadaşı (+18) -Ne yapmalıyız? Yakalanırsak kötü olur. Gökhan sessiz kaldı. -sakin ol. Ben heyecanlandım ve korktum. -Gökhan abi bişi desene! Gökhan bana döndü. Üstüme doğru yürüdü. -ne yapıyorsun? Ellerimi tuttu ve beni duvara yapıştırdı. -Abi mi? -Bir anda ağzımdan çıktı. -Adımı söyle. Sesim çıkabilecek en baştan çıkarıcı tonunda çıktı. -Gökhan... Gökhan'ın gözleri kısıldı. Doğruca bana bakıyordu. Öldürecek gibiydi. Bakışları kadar sert dudaklarıma yapıştı. Ellerimi bıraktı. Kalçama doğru ellerini götürdü. Ben de ellerimi boynuna sardım. Beni hafifçe ziplatip kucağına aldı. Bacaklarımı beline sardım. hızlıca arkasına dönüp beni yatağa bastırdı. Abimin arkadaşıyla abimin odasında seks yapacaktım!

Ellerini yavaş ve sakince belime yerleştirdi. Vücudumdaki hissettiğim titreme nasıl bir tehlikede olduğumun habercisiydi. Kulağıma eğildi nefesi ciğerlerimin en derinine kadar inerken. kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. "Sen benimsin küçüğüm" dedi sakince kulağıma kullandığı cümle tüylerimi diken diken ederken üzerimdeki küçücük havluyu çekti ve yere bıraktı. dikkatlice beni incelerken refleks olarak ellerimle vücudumu kapatmaya çalıştım. ellerimi tuttu ve beni duvara yasladı. " Benim olanı benden gizleme küçüğüm"

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir

Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçakal sevgilim." ...

Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.

"Ağlama gidenlerin ardından. O giderse ben varım." Bir gece yatmadan önce babam yanımdaydı. Saçlarımın arasında gezinen şefkatli elleri, dudaklarından eksik olmayan sevgi sözcükleriyle elimi uzattığım her yerdeydi. Aynı gecenin sabahında parmak uçlarım bir tabuta dokundu. Rüzgarla önüme savrulan saçlarımın arasından onu gördüm sonra. Babamın tabutuna bir mermi bırakırken ve hazır ola geçtiğinde. "İntikamınız alındı komutanım! Kanınız yerde kalmadı." ~ Y.N1: Şehit tabutunun üzerine bırakılan mermi intikamının alındığının göstergesidir. Y.N2 : Bu kitapta yetişkin içerikli sahneler bulunur. Başlamadan önce bunu göz önünde bulundurunuz. Başlama tarihi: 19.08.2023