-Gerçek ailem kurgusu- 17 yıl sonra gelmişler biyolojik aileniz diyorlar. Hadi oğlum, nerede bende o şans? TAMAMLANDI✅

Seni okulun zorbalarından kurtaran kişinin kardeşin olması nasıl bir tesadüf. yada ikizin çıkması nasıl bir tesadüf ? yada onun abileri seninde abin olması nasıl bir tesadüf?

Çilek Alança Yıldırım mı demeliyim yoksa sen mi gerçek ismini açıklamak istersin Çilek Alança Saruhan? 17 yaşında tam bir neşe patlaması olan Çilek, ailesinin gerçek olmadığını ve küçük mahallesinden çıkıp Mardin'e gitmek zorunda olduğunu öğrenirse ne olur?

17 yıl önce bir kötülük yapıldı, bu kötülük herkesin ruhunda unutulmayacak yaralar bıraktı. Yara alanlar, asıl yaralıya yeni yaralar açmayı umursamadı. Lena. Suskun Lena. Hayatın acı gerçekleriyle daha bebekken tanışan, iyi kalpli Lena. (Küfür, argo, şiddet ve hakaret içermektedir.) "Wattpad'de 'Lena' isimli ilk kurgudur." ✨ #1-gençkurgu, 24.05.24 #1-macera, 25.09.24 #1-gençkızedebiyatı, 23.05.24 #1-genelkurgu, 26.05.24 #1-gerilim,04.07.24 #1-aşk, 20.05.24 #1-acı, 16.05.24 #1-dram, 26.05.24 #1-şiddet, 20.06.24 #1-hastalık, 22.06.24 #1-ikiz, 21.06.24 #1-lal, 15.06.24 #1-dilsiz, 15.06.24 #1-aile, 23.05.24 #1-abi, 23.05.24 #1-abiler, 23.05.24 #1-abilerim, 23.05.24 #1-annem, 20.05.24 #1-babam, 20.05.24 #1-yalnız, 22.06.24

Bu bir karışan bebekler hikayesidir. Yazım hataları ola bilir kusura bakmayın. Bu hikaye Ayperi Nur'un namıdiğer "Lal" ın hikayesidir. Hadi gelin birlikte ay ışığının değişen hayatını okuyalım.

17 yılını ailesi sandığı yanlış insanların yanında geçiren Asi, gerçek ailesiyle tanıştığında özlem duyduğu duygularına yeniden kavuşabilecek mi? Yeni ailesi yeni abileri Asi'yi kabul edecek mi?

"Genç kızdır bir başınadır dedik aldık seni mahalleye!" "Giyemesin bu mahallede el kadar şeyleri! " " Gelemesin elin adamlarıyla bu mahalleye! " " Altın yok, üstün yok, edep, adap,Allah korkusu yok sendeee! " " Günlerin sayılı kadın bu mahallede günlerin sayıllı! " Genç kadın ağır ağır yanaştı adama. Dikti kara gözlerini. Yüzünü yaklaştırdı adama. Adamın gerilen çenesiyle yüzünde oluşan asi gülümsemeyle. Tane tane bastıra bastıra. " Benim! " " Edebimide! " " Adabımıda! " " Sen ölçemesin Adam! " " Hele benim Allah korkumu hiç bilemesin! " " Senin o küçücük kafan! Küçücük zihniyetin! Beni yargılayamaz! " Tüm mahallede yankılanan sesle genç adam sertçe tuttu kadının kolunu. Çekti genç kandının bedenini kendi bedenine. Sımsıkı sarmıştı genç kadının belini sert kollar. Gözlerindeki ateş harlandı kadının. Eğildi adamın kulağına doğru. Adamın bedeni kaskatı kesilmişti kulaklarına değen dudaklarla. "İster elin adamının altına girerim. İster bu mahallede çırılcıplak gezerim. İşte Ali GÜRKAN, işte bu senide, Mahallenide hiç ilgilendirmez! "

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***