"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

Hayat toz pembe değildi hiç bir zaman. Genç kadın mutlu olacağını düşündüğü bir evlilikten büyük darbeler alarak kurtulmuştu. Ancak geçmiş bir türlü peşini bırakmazken bir karar vermek zorunda kalmıştı. Ya kalıp kendinin ve bebeğinin hayatıyla oynayacaktı ya da tek yapması gerekeni yapıp uzaklaşacaktı. İnandığı şeyi yaptı ve bebeğiyle birlikte yaşamaya karar verdi. Genç adam ailesinin başına geçmek için memleketine dönmek zorundaydı. Ama yanında getirmesi gerektiği bir eş olmalıydı. Bu şekilde ilk evliliği gibi aile baskısında kalarak evlenmek istemiyordu. Bu yüzden eşini kendisi seçecekti.

Hava Harp Okuluna pilot olma hayali ile giren Dünya, okul hayatını zehir eden binbaşısı Metehan Çelik yüzünden pilotluk hayaline veda eder. Uçaklardan koparmadığı için uçak teknisyeni olur ve askeriyeden ayrılır. Yeni hayatını kabullenir, işini düzene sokar. Mutludur. Ta ki Metehan Kaptan bir anda çalıştığı şirkette kaptan pilot olana ve ona tekrar eziyet etmeye başlayana kadar. "Sana aşığım diyorum." "Güldürmeyin beni, siz kimseyi sevemezsiniz kaptanım." "Sana hep aşıktım ben Dünya. Seni ilk gördüğümde... ölüyorum sandım. Kalbim durdu, kurşun yemiş gibi oldum. Ama ben askerime yan gözle bakamazdım. Küçüktün, savunmasızdın. Benim aşkım sana ancak zarar verirdi."

Bambaşka şekillerde kesişebilirdi yolları... O çok bilindik dönemeçten dönünce kitapları yere düşebilir, toplamaya çalışırken kafaları tokuşabilirdi. Arkadaşları vesilesiyle kendilerini sürpriz bir görüşmenin ortasında bulabilir, hayatlarında aşka yer olmadığını iddia etseler de oracıkta sözlerini yutup kalplerini kaptırabilirlerdi. Yahut aynı mahallede büyüdükten sonra hislerinin farkına varmış sıradan komşu çocukları da olabilirlerdi. Kim bilir; belki o zaman birbirlerine kaşlarını dahi çatamaz, gönüllerini yarınlar yokmuşçasına kırma müsabakasına girmezlerdi. Fakat ne yazık ki en yakınındakiler bu hakkı onlara çok gördüler, kendi menfaatleri uğruna hayatlarını altüst edecek bir karar verdiler ve bunu yaparken enine boyuna düşünme gereği bile görmediler. Öyle bir karmaşayla aynı eve girmelerine sebep oldular ki; ikilinin tahammülsüzlükle yükselmeyi adet edinmiş sesleri kısılmak nedir bilmedi. Neredeyse her günleri zehir zemberek başladı ve yine aynı zulümle geceye erişti. On iki yaşında bir kız çocuğu ile on altısında bir delikanlı evlendirilir miydi hiç? Bunların çift olabileceğini düşünecek kadar basiretsizleşmek hangi cümle ile tanımlanabilirdi? Hepsinden öte kimse de çıkıp sormamış mıydı ki; birbirlerini görmeye bile katlanamıyorken, sevmeyi nasıl becereceklerdi? •gerçek bir hayat hikayesinden esinlenilmiştir•

(19. bölüm sonuna kadar düzenlendi.) Hakîkate, İslâm'a dâir doğru, güzel olan ne yazıldıysa yüce Allah'a; yanlış, kusurlu, çirkin ne yazıldıysa da nefsime âittir.

-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...

Nasip,Cenab-ı Hakkın kulu için çizdiği nimettir değil mi? Her kul nasibini bekler her nasip ise kula ulaşmayı. Nasiplerin en güzeli de seni haramdan sakınandır. Sakındı,sakındırdı. Kendiyle birlikte birini daha koydu Allah yoluna. Nasibini helali yaptı. Müstesna bir sevgi ile aldı kulu kalbine. Ona layık olan en güzel eşti belki de... Başlangıç:25.06.2023 Bitiş:17.08.2023

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Hiç ilginizin olmadığı bi olaydan bir ömür bedel ödemek ne aģırdır. Genç adam karşısında gelinliğiyle duran kıza baktı.Yemin etmişti kardeşini ondan ayıran adama hayatı zindan edicekti.Bunun bedelini karşısındaki karısı ödüycekti hemde bir ömür.Dedesi sabaha kadar ona kızın bi suçu yok desede o sadece o kızın o aileden geldiğini tekrar etti kendine.Herşeyin bir bedeli vardı bu kız o adamın kıymetlisiydi onun canı yandıkça o adamında canı yanacaktı.Düşünmedi ne kızın ne yaşadığı nede yaşıycaklarını düşýnmeden tuttu kolundan sürüyerek götürdü odaya.

Seninle başladı her şey sevgilim. Şimdi bu satırları yakacak, yırtacak ya da suda boğacağım. Benimle beraber gömüleceksin, kimseler sana duyduğum karşılıksız aşkın sancısını duymayacak. Ama en çok da sen, sen sağır ve kör sevgilim, sessiz çığlıklarımı işitmeyecek, ömrünün sonuna kadar seni benden çok sevemeyecek o kadının yanında yaşlanacaksın.