Kardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru'nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

Yetimhanede başlayan dostluk arkadaşlık nefret ve aşk

"seni çok seviyorum" dedim, biraz sessiz çıkmıştı laf ağzımdan ama duymuştu "sevgili olduğumuzdan beri ilk kez duydum bunu senden" gülümsedim, ateş basmıştı beni kucakladı ve tezgahın üzerine oturmamı sağladı, boy farkını kapatmak istiyor gibiydi oturdum ve bacaklarımı ona sarıp bedenimi bedenine yasladım "yemek yerine seni yesem nasıl olur" dedi gülümseyerek, ama sesi gayet ciddiydi "hmmm" dudağından öptüm öpüşüme karşılık verdi ve elini belime doladı, bacağım onu sarıp sarmalarken puzzle gibi birleşmiştik eli tişörtümün içine girdi ve oralarda dolandı ısınmaya başlamıştım, biraz daha temas edersek eriyebilirdim dudaklarımız ayrılmadan beni kucakladı, salona götürdü ve koltuğa oturmamı sağladı üzerime doğru eğildi elimi tişörtünün içine soktum sırtında tırnağımı gezdirmeye başladım bacağımı ona sürtüyordum, ateşle yanıyordum, dudağını dudağımdan ayırdı ve doğrulmaya çalıştı, gömleğinin yakasından tuttum ve onu yine kendime çektim anlamıştı. geri adım atmayacaktım...

"Babamın bu okulun sahibi olduğunu unutmuyorum. Sizin babama söylemeniz bir şeyi değiştirmeyecek. Bundan sonra dikkat edeceğim hocam." Dikkatle dinledi ve en sonunda gülümsedi. "Emin misin babana söylememin bir şeyi değiştirmeyeceğine?" Alaylı sözüne karşılık gözümü devirmek istesemde yapamazdım. "Amacın ne?" Rahatça arkasına yaslandı. Bu rahat tavrı daha da sinirlenmeme sebep oluyordu. "Ben sadece seni uyarıyorum, Lavinya. Ve bu sondu. Seni bundan önce de defalarca kez uyardım fakat umursamıyorsun. Son, Lavin. Şimdi çıkabilirsin."

"Sana son kez veda etmeye geldim. Merak etme, bir daha yüzümü bile görmeyeceksin." Gözlerimdeki yaşları sildim fakat ağlamaya devam ediyordum. "Neden bana inanmadın Deniz? O zamanlar yanımda olsaydın bunların hiçbiri yaşanmayacaktı. Neden Deniz, neden?" Hem ağlayıp hem konuşuyordum. Gözleri yüzümde gezindi. "Ben seni aldatmadım Deniz." dedim, sonlara doğru sesim kısıldı. Dikkatle dinliyordu. "Sen beni aldattın, anlıyor musun! Aldattın." dedi, sonlara doğru heceleyerek. "Aldatmadım Deniz. Ben sana bunu yapacak biri değildim. Yapmadım da. Ama sen bana inanmadın. Herkes bana sırtını döndü, sende döndün. Oysaki sen bir bakışımdan her şeyi anlardın. Sana ne oldu Deniz?"

Zorunlu bir evlilikten doğan aşk?